“Μετά τον Μήτρογλου, τραυματίστηκε και ο Μανιάτης. Χρειαζόμαστε ευχέλαιο, ρε παιδιά… Μας κάνουν βουντού τα βαζελομπουγατσοχάνουμα, δεν εξηγείται αλλιώς” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Στο Παρίσι δεν χάσαμε μόνον το αποτέλεσμα μέσα απ’ τα χέρια μας, χάσαμε και το μεγάλο μας επιθετικό όπλο και θα πάμε λειψοί στον τελικό, κόντρα στους Βέλγους. Η ομάδα έχει γεμάτο ρόστερ αλλά, όπως και να το κάνουμε, Μήτρογλου υπάρχει μόνον ένας. Θέλω να πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε και χωρίς αυτόν, αλλά μέχρι να γίνει θα είμαστε όλοι στην…τσίτα !
Τον γλωσσόφαγαν τον άνθρωπο… Στόχος ο Μήτρογλου, για τους Γερμανούς, για τους Άγγλους, για τους Ιταλούς, για τους Κινέζους, για τους Άραβες και για τους…Ινδιάνους της φυλής των Κομάντσι, αν και νομίζω ότι κάπου πήρε το μάτι μου πως ενδιαφέρονται και οι άλλοι ερυθρόδερμοι, αυτοί της φυλής των Σιού. Πάλι καλά που οι Ίνκας έχουν δώσει προτεραιότητα στον πολιτισμό και όχι στον αθλητισμό…
Σενιόρ Μίτσελ, εδώ σε θέλω… Τώρα πρέπει να σκοτώσεις το θηρίο, σαν τον ΑηΓιώργη. Ξέρεις κι εσύ ότι δεν θα είναι καθόλου εύκολο αυτό το εγχείρημα, της “εξαγωγής του όφεως εκ της οπής”. Είναι ένα παιχνίδι που πρέπει να το κερδίσουμε οπωσδήποτε… Είναι πολλά τα λεφτά, είναι σημαντικοί οι βαθμοί για να εξασφαλίσουμε την απευθείας παρουσία στους ομίλους και για την μεθεπόμενη χρονιά, ο κόσμος το ζητάει επιτακτικά και το έχει ανάγκη η ομάδα για να βελτιώσει το ευρωπαϊκό της προφίλ.
Βγάλαμε την υποχρέωση, με αρκετές δοκιμές
Ο Εργοτέλης έχει καλή ομαδούλα και, για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα να περάσουμε τόσο εύκολο βράδυ κόντρα στους Κρητικούς. Όμως, το γρήγορο γκολ του Κάμπελ, μετά το κλέψιμο του Μανιάτη και την έξυπνη πάσα του Σαβιόλα, απλοποίησε τα πράγματα… Αν και στη συνέχεια κινηθήκαμε σε ρηχά νερά, ήρθε και το γκολ του Ολαϊτάν στη λήξη του ημιχρόνου, για να κάνει διαδικαστική υπόθεση το δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού.
Με εξαίρεση τον Κάμπελ που δεν τον…χωρούσε ο τόπος και τον Σαβιόλα, που δείχνει να έχει πληγωθεί ο ποδοσφαιρικός του εγωισμός και τρέχει σαν αφιονισμένος, λίγα πράγματα είδαμε. Για ακόμα μια φορά, δεν υπήρχε Βάις στο γήπεδο, ο Ολαϊτάν δεν έπαιρνε μπάλα, ο Ν’Ντιγκά έδειχνε πάλι διστακτικός και δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες, τα πλάγια μπακ δεν βοηθούσαν στο επιθετικό παιχνίδι… Ευτυχώς, μπήκε ορεξάτος ο Σάμαρης και μετά ο Ντομίγκεζ, που καθάρισε οριστικά τη λάντζα με το τρίτο γκολ.
Ποια κριτική να κάνω, μου λέτε ; Ο Ρομπέρτο ήταν πάλι τζαμπατζής, ο Τόρες δείχνει ότι του λείπουν παιχνίδια, ο Μπονγκ είχε τη διάθεση, αλλά δεν είχε ουσία, ο Μανωλάς χρειάστηκε ώρα για να καταλάβει ότι το αριστερό πόδι δεν είναι μόνον για τον…συμπλέκτη και το μόνο θετικό από την τετράδα της άμυνας ήταν ότι, αυτή τη φορά, ο Αβραάμ πατούσε πολύ καλύτερα στο γήπεδο.
Άτυχος ο Μανιάτης και θα ήταν μία επιπλέον σοβαρή απώλεια ενόψει Άντερλεχτ, αν δεν είχε κάρτες… Μακάρι να μην είναι σοβαρός ο τραυματισμός του, αφού επιμένω ότι είναι πολύτιμος παίχτης, σε πείσμα όσων χάρηκαν όταν τον είδαν να φεύγει πάνω στο φορείο, διότι υπάρχουν και τέτοιοι ανάμεσά μας, δυστυχώς…
Ο Αντρίκος έκανε πάλι τα λαθάκια του, αλλά γιόρταζε χτες και τον συγχωρούμε. Όμως, τώρα που θα χώνεψαν τα…γλυκά, ας του πει κάποιος ότι η πολλή άνεση βλάπτει. Είπαμε να μην είναι “ψάρακας”, αλλά ώρες-ώρες το παρακάνει… Αντρέα, μην ξεχνάς ότι ο κατήφορος είναι πολύ εύκολος δρόμος !
Τι διάολο έπαθε ο Βλάντο, ρε γαμώτο ; Τόσο πολύ τον επηρέασε η ασθένεια του σκύλου ; Δείχνει να μην έχει ηθικό αυτό το παιδί, μου θυμίζει τον Φετφατζίδη στις κακές του… Δεν του έκανε και η κωλόμπαλα το χατίρι στην ωραία ενέργεια που έκανε, λίγο πριν βγει από το παιχνίδι, μπας και πάρει πάνω του. Σενιόρ, εσύ πρέπει να βρεις ποιο κουμπί πρέπει να πατήσεις, για να τον ξαναδούμε στα καλά του…
Πριν λίγο διάβασα μία δήλωση του Ολαϊτάν, που είπε ότι είναι έτοιμος να καλύψει το κενό του Μήτρογλου. Μακάρι να το κάνει, αλλά δεν βλέπω να γυαλίζει το μάτι του. Ξέρει μπάλα, έχει καλές κινήσεις στον χώρο, βλέπει δίχτυα, αλλά… δείχνει να μην έχει νεύρο, να μην έχει τσαμπουκά στο παιχνίδι του και αυτό με προβληματίζει. Μακάρι να με διαψεύσει και θα χαρώ περισσότερο και απ’ αυτόν τον ίδιο !
Μην ξεχάσω τον Μασάντο… Προσπάθησε να ξορκίσει την κατάρα που τον κυνηγάει από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι στην Ελλάδα, αλλά δεν τα κατάφερε. Όμως, έδειξε ότι το θέλει πολύ και, εφόσον πάρει τις ευκαιρίες από τον Μίτσελ, πιστεύω πως δεν είναι μακριά αυτή η μέρα. Επιμένω ότι είναι καλός παίχτης και μπορεί να μας βοηθήσει, ειδικά τώρα που δεν θα έχουμε και τον Μανιάτη.
Πολλά και διάφορα…
Ας τα πάρουμε με τη σειρά… Έφριξα με τις δηλώσεις του τρομερού Ιβάν, το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής. Δεν τους κερδίσαμε εμείς, αυτοί χάσανε… Έτσι είπε και συμπλήρωσε : είναι απαράδεκτα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Αν εννοούσε ότι είναι απαράδεκτο να ρίχνουμε τέσσερα γκολάκια, στο χαλαρό, στους διεκδικητές του τίτλου (τρομάρα τους), έχει καλώς. Αλλιώς, πρέπει να το ψάξουμε… Αυτοί κάτι παίρνουν εκεί πάνω ή τους πειράζουν οι μαλαματίνες !
Μεσοβδόμαδα θυμήθηκε να τα βάλει και με την διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος, να κάνει ιερή συμμαχία με τον Καραφλούζο, ζητώντας και τη συνδρομή του…Πατριάρχη – ήμαρτον, Κύριε – που έβαλε σκοπό της ζωής του να αναστηλώσει την Αγιά Σοφιά, καλώντας τους πιστούς της ΑΕΞάρας σε λαϊκό προσκύνημα, κάτω από το γενικό πρόσταγμα : προσκυνάτε, χαλιαραίοι !
Από την άλλη, οι…άλλοι περιμένουν τον σωτήρα-Τράκη να αναλάβει και το ποδοσφαιρικό τμήμα, μόλις έμαθαν ότι η ομάδα του μπάσκετ έχασε από την Κούτσα (δώστε βάση, έχει σημασία…) Λαμποράλ. Πήραν βαθιά ανάσα, σας λέω… Κοντά είμαστε σ’ αυτό που θέλουμε, είπαν με ανακούφιση !
Ξέρατε εσείς ότι η Paris S.G. έχει τόσους πολλούς οπαδούς και ότι ο Καβάνι έχει τόσους πολλούς θαυμαστές στην Ελλάδα ; Ειλικρινά, δεν είχα ιδέα, ρε μάγκες. Χαίρε κόμπλεξ απύθμενο… Όποιος δεν έχει… (beep) να… (beep), κάθεται στον καναπέ και παίρνει μάτι τους άλλους, για να αυτοϊκανοποιηθεί. Πώς είπατε… δεν με καταλάβατε ;
Τι δεν καταλάβατε, ρε γαμώτο ; Πόσο να σας βοηθήσω, χωρίς να μας πιάσει η λογοκρισία ; Άντε, να βοηθήσω λίγο… Το πρώτο “beep” έχει σχέση με το όνομα της ισπανικής ομάδας που νίκησε τον βάζελο και αυτόν που αυτοϊκανοποιείται τον λένε… (beep). Ευκολάκι είναι, αφού είναι η πρώτη λέξη που μαθαίνουν όλοι οι ξένοι όταν έρχονται στην Ελλάδα !
Δεν μας έφτανε η…ιερή συμμαχία των πονεμένων, ήρθε και το φερέφωνό τους να μας αποκαλύψει ότι υπάρχει πρόβλημα με τον Βάις. Τι δεν καταλάβατε πάλι ; Ποιο είναι το φερέφωνο ; Δεν τρώγεστε, ρε γαμώτο… το περίφημο vazzetta.gr είναι !
Βγήκε ο Καραπαπάς και έκανε δήλωση, διαψεύδοντας το δημοσίευμα. Δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα κάνει… Είναι ποτέ δυνατόν να μην ξέρει το vazzetta και να ξέρει η Διοίκηση της ΠΑΕ ; Ουστ, σιχαμένοι… ασχοληθείτε εκεί με την Αλαφου-Τρακιάδα σας και αφήστε μας ήσυχους. Ξέρετε ότι γραμμένους σας έχουμε !
Πάλι καλά που δεν βγήκαν να διαψεύσουν και τη μεταγραφή του Καββαδά, τη βράβευση του Σπανούλη ως κορυφαίου αθλητή της χρονιάς στην Ευρώπη, το νέο ρεκόρ που κάναμε το βράδυ της Πέμπτης κόντρα στους Τούρκους και επεκτείναμε το Σάββατο κόντρα στον Άρη, φτάνοντας στις 18 νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Μακάρι να περάσουμε και το εμπόδιο των Γερμανών, το βράδυ της Πέμπτης, και να πάμε για ακόμα πιο ψηλά…
Ρε παιδιά, τι μπουνίδι ήταν αυτό προχτές, στα καλά του καθουμένου… Καταλαβαίνω την αντίδραση του Μενσά, αφού η…αεροπορία μας (Dunston, Begic και Petway) μοίραζε την μία τάπα μετά την άλλη, έτρωγαν και 25 πόντους στο κεφάλι… Ε, όλο αυτό πονάει, όπως και να ‘χει !
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στα κορίτσια της ομάδας πόλο, για την πρόκριση στα προημιτελικά της Euroleague, όπως και στον Μίτσελ, που μπήκε στο νοσοκομείο την παραμονή του αγώνα με τους Γάλλους και φρόντισε να μην μάθουν τίποτα οι παίχτες του. Μπορεί να έχει ο καθένας όποια άποψη θέλει για τις προπονητικές του ικανότητες, αλλά ένα είναι σίγουρο : είναι μεγάλη μορφή ο άνθρωπος !
Με αφορμή τις απώλειες του Τάκη Συνετόπουλου και του Κώστα Παπάζογλου, που έφυγαν πρόσφατα για το ταξίδι χωρίς γυρισμό, ζωντάνεψα στη μνήμη μου τον αδερφό του Κώστα, τον αείμνηστο Αριστείδη Παπάζογλου, που έφυγε στις 13 Αυγούστου του 1969 από κοντά μας, σε ηλικία μόλις 30 ετών. Ήμουν τότε ένα 13χρονο παιδάκι και ήταν η πρώτη φορά που έκλαιγα για τον χαμό κάποιου ανθρώπου…
ΥΓ. Καλό ταξίδι, Τάκαρε… Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ… Δώσε τα χαιρετίσματα στα αδέρφια μας και καμαρώστε όλοι μαζί, από εκεί ψηλά, για τον ΘΡΥΛΟ μας !
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
