“Προσπαθώ να πιστέψω ότι είναι αλήθεια, αφού ακόμα μου φαίνεται απίστευτο… Μπορεί να είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ την υποδοχή που κάνατε στον Καζαμία του 2014, δηλαδή στο προηγούμενο κείμενο αυτής της στήλης… Ένα μεγάλο ευχαριστώ είναι πολύ λίγο, για να εκφράσει αυτά που με κάνατε να νιώσω, φίλες και φίλοι” γράφει ο dp11 στο πρώτο κείμενο της χρονιάς.
Πολύ καλά ξεκίνησε το 2014 για την ομάδα μας, με μία παλικαρίσια νίκη στην πρεμιέρα του top-16 της Euroleague κόντρα στη Φενέρ του Ομπράντοβιτς, που παραδέχτηκε μετά το παιχνίδι ότι “ο Ολυμπιακός είναι ομάδα με χαρακτήρα και περηφάνια”… Φυσικά, δεν παρέλειψε και να μας ειρωνευτεί, κατά την προσφιλή του συνήθεια, για την υποδοχή που κάναμε σ’ αυτόν και στην ομάδα του, λέγοντας: “είμαι χαρούμενος που επέστρεψα… είδατε πόσο με αγαπάνε εδώ”.
Ναι, μίστερ “Μελιτζάνα”… Ειδικά, όταν ο Βασίλης και ο Στράτος φοράνε τα ερυθρόλευκα και δεν έχεις προστασία από την πράσινη χούντα του Βαζελακόπουλου, όλα γίνονται πολύ πιο δύσκολα για σένα. Καλό θα ήταν να σου λείπουν και οι ειρωνείες προς εμάς, γιατί δεν σε παίρνει… το άκουσες ;
Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά και άλλο ένα μπράβο στον κόσμο, που ήταν συγκλονιστικός και γέμισε το ΣΕΦ, όπως αρμόζει στους back to back πρωταθλητές Ευρώπης… Μπράβο και στον coach Μπαρτζώκα, που κατάφερε να καλύψει τις δύο πολύ σημαντικές απουσίες (Law και Petway) παρ’ ότι χρησιμοποίησε μόνον 10 παίχτες, δεν είχε τέταρτο περιφερειακό παίχτη (αφού και ο Κατσίβελης ήταν τραυματίας) και τουλάχιστον δύο από τους παίχτες μας (Begic και Αγραβάνης) δεν βοήθησαν σχεδόν καθόλου σ’ αυτό το παιχνίδι και, ουσιαστικά, παίξαμε μόνον με οχτώ παίχτες.
Όμως, αυτή δεν είναι απλώς μία ομάδα… είναι έρωτας και λατρεία, είναι σκέτη κάβλα και δεν υπάρχουν κατάλληλα λόγια για να εκφράσουμε αυτά που μας κάνει να νιώθουμε. Είναι η ομάδα της καρδιάς μας, που μας κάνει περήφανους και μας γεμίζει με την αισιοδοξία ότι… και τον Μάη θα ‘ναι ωραία με την (τρίτη σερί) κούπα στον Περαία. Έχουμε πολύ ακόμα δρόμο για να φτάσουμε στον προορισμό μας, αλλά αυτή η ομάδα εμπνέει εμπιστοσύνη και αποπνέει υγεία, όταν την παίζουν στα ίσα και όχι με τη σημαδεμένη τράπουλα, που έχει βαλέ τον Σχινά, ρήγα τον Ταναντζή και… ντάμα τον Τράκη !
Παρ’ ότι είμαι πολύ αγχώδης άνθρωπος, νιώθω αρκετά ήρεμος όταν βλέπω στο παρκέ αυτόν τον τεράστιο Βασίλη και αυτόν τον καταπληκτικό Στράτο, που έδειξαν για ακόμα μία φορά πόσο μεγάλοι παίχτες είναι και πόσο χοντρά “καρύδια” διαθέτουν, τον πολύτιμο Lojeski να βοηθάει στην άμυνα και στην επίθεση, τον Βαγγέλη να γίνεται βδέλλα στα μαρκαρίσματα και να βομβαρδίζει το καλάθι (πόσο πολύ μας έλειψε πέρυσι αυτό το παιδί…), τον Κώστα να οργανώνει όμορφα το παιχνίδι μας, απελευθερώνοντας τον αρχηγό μας, τον Γιώργο να εξαφανίζει τον Κλέιζα και να δίνει πολύτιμες λύσεις στο σκοράρισμα και τους δύο ψηλούς (Dunston και Simmons) να παλεύουν με πάθος σε κάθε φάση και στις δύο ρακέτες…
Ελπίζω να μας βοηθήσει ο Mardy Collins στη συνέχεια της χρονιάς και να αποδειχτεί ότι το μόνο κοινό που έχει με τον Perkins είναι η… κατάληξη του επωνύμου του. Ελπίζω να του σφύριξε κάποιος ότι, αφού πήρε και τη φανέλα με το νούμερο 11, έχει και μία πρόσθετη υποχρέωση να την τιμήσει δεόντως, επειδή αλλιώς θα… έχει να κάνει μαζί μου !
Αφού απένειμα τα εύσημα, όπως αξίζει στους παίχτες της ομάδας μας, για το παιχνίδι της Παρασκευής κόντρα στους Τούρκους (ποιους Τούρκους, εδώ που τα λέμε… σχεδόν όλοι, ξένοι είναι), θα πάρω τώρα το ξύλο και θα τους τραβήξω τα αυτιά για αυτά που είδαμε στα παιχνίδια με τον ΚΑΟΔ και με την Κηφισιά. Ρε μάγκες, πώς την έχετε δει ;
Δεν μας έφτανε το στραπάτσο τη Δράμας, που μας χάλασε τη διάθεση… χρονιάρες μέρες, έπρεπε να κάνουμε ντέρμπι και το παιχνίδι με την Κηφισιά ; Αυτά τα παιχνίδια, πρέπει να μπαίνουμε και να τα καθαρίζουμε από το πρώτο δεκάλεπτο, ρε γαμώτο… για να έχει μετά και ο προπονητής τη δυνατότητα να κάνει τη συντήρηση που χρειάζεται, να δοκιμάσει σχήματα και συστήματα, να δώσει χρόνο συμμετοχής στα νέα παιδιά κλπ.
Καλές είναι οι ανατροπές, αλλά… έχουμε προπονηθεί αρκετά σ’ αυτές και δεν είναι ανάγκη να βλέπουμε όλα τα παιχνίδια με το πιεσόμετρο στο χέρι και με τον καρδιολόγο σε ανοιχτή γραμμή. Εντάξει, είπαμε ότι είμαστε πολλοί, εμείς που αγαπάμε αυτή την ομάδα, αλλά δεν είναι ανάγκη να μας… ξεκάνετε κιόλας, πριν την ώρα μας !
Συνεχίζουμε από εκεί που είχαμε μείνει…
Η προηγούμενη χρονιά έκλεισε με δύο γκολ του Σαβιόλα, στην πεντάρα της Ριζούπολης, και η καινούργια χρονιά ξεκίνησε με γκολ του “κούνελου” κόντρα στην Καλλονή… Καλά το πάμε, αλλά αύριο πρέπει να παίξουμε πολύ καλύτερα, στο πρώτο παιχνίδι με τους Αρκάδες, αν θέλουμε να πάρουμε ένα ασφαλές προβάδισμα για την πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου. Ως γνωστόν, οι διακοπές έχουν πλέον τελειώσει και δεν θέλουμε λαχτάρες !
Δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική το παιχνίδι του Σαββάτου, αφού δεν υπήρχε αντίπαλος στο γήπεδο και οι παίχτες της αρχικής μας ενδεκάδας έδειχναν σαφώς επηρεασμένοι από τα γουρ’νοκόψιδα και από το κλίμα των ημερών που είχαν προηγηθεί. Αυτός που ξεχώριζε, σαν τη μύγα μέσ’ το γάλα, ήταν ο Ντομίγκεζ που έδειξε από την αρχή ότι είχε διάθεση για κάτι καλό και έβαλε ένα πολύ όμορφο γκολ…
Ο Σαβιόλα στριφογύριζε μέσα και έξω από την αντίπαλη περιοχή, προσπαθούσε και έδειχνε ότι δεν είχε καμία διάθεση να τα… ακούσει από τον Μίτσελ, όμως είναι προφανέστατο ότι η θέση του δεν είναι στην κορυφή της επίθεσης. Μπορεί να χώνεται στις φάσεις, να βάζει τα γκολάκια του, αλλά χρειάζεται ένα στήριγμα μπροστά από αυτόν, έναν παίχτη που θα τραβάει το αμυντικό δίδυμο των αντιπάλων και θα ανοίγει διαδρόμους προς την αντίπαλη εστία.
Ευτυχώς, μπήκαν αρκετά ορεξάτοι στο παιχνίδι ο… γαμπρός Βάις και ο Μασάντο, οπότε έγινε πιο γρήγορο το παιχνίδι και μεγάλωσε το σκορ, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε και ένα ρεκόρ παραγωγικότητας που πρέπει να καταρρίψουμε φέτος. Δεν μπορούμε να αρκεστούμε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και στο ρεκόρ διαφοράς βαθμών από το ασκέρι του σεΐχη Αλ Αφούζ !
ΥΓ.1 Έχουμε τέσσερα πολύ σημαντικά παιχνίδια στο επόμενο 5νθήμερο, στο ποδόσφαιρο (με τον Αστέρα Τρίπολης στο “Γ.Καραϊσκάκης” και με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι) και στο μπάσκετ (με την Αρμάνι στο Μιλάνο και με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη). Εύχομαι και ελπίζω ότι θα καταφέρουμε να πάρουμε ισάριθμες νίκες, σε συνδυασμό με ένα καθαρό σκορ πρόκρισης στο αυριανό παιχνίδι.
ΥΓ.2 Εύχομαι χρόνια πολλά και καλή χρονιά, με υγεία και ό,τι καλύτερο, σε όλες και όλους, φίλοι και αδερφοί. Μαζί με τις ιδιαίτερες ευχές σε όσες και όσους είχαν ή έχουν τις ονομαστικές τους γιορτές, θέλω να ευχηθώ στον Βασίλη Σπανούλη, στον Βασίλη Καββαδά και στον Γιάννη Παπαπέτρου της ομάδας μπάσκετ, στον Γιάννη Μανιάτη και σε όλα τα παιδιά των υπόλοιπων ομάδων μας.
ΥΓ.3 Επίσης, θέλω να ευχηθώ και από εδώ στον παιδικό μου φίλο Φώτη (που με έκανε Ολυμπιακό, πριν ακόμα συμπληρώσω τον έκτο χρόνο της ζωής μου) και στον καλό μου φίλο Μάκη, τον οποίο πρέπει και να ευχαριστήσω δημοσίως για την ιδέα που είχε να γράψω το… best seller, δηλαδή τον Καζαμία !
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
