Ένα εκπληκτικό κείμενο του Νότη Ψιλόπουλου για το Redplanet.gr, από το οποίο σας δίνουμε μια γεύση :
Ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα αγωνιστικό, αλλά και ψυχολογικό. Τα ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό, το επιθετικό πρόβλημα, το πικ-εν-ρολ που αγνοείται, η διαφορά σουτάρω τρίποντα και πετώ την μπάλα στο καλάθι, οι μεταγραφές, αλλά και η ομάδα που χρειάζεται να συσπειρωθεί, έχοντας την στήριξη του κόσμου.
Ο Ολυμπιακός τον τελευταίο μήνα αντιμετωπίζει πρόβλημα όχι μονάχα αγωνιστικό, αλλά και ψυχολογικό. Μέσα σε τέσσερις εβδομάδες, έχει δώσει οκτώ παιχνίδια και έχει χάσει τα πέντε, μετρώντας δύο ήττες από τον Παναθηναϊκό και μία από ΚΑΟΔ, Μιλάνο και Μπαρτσελόνα. Κέρδισε με τα χίλια ζόρια την Κηφισιά στο ΣΕΦ, ενώ νίκησε τις Φενέρμπαχτσε και Πανιώνιο. Η ομάδα ύστερα από το εντυπωσιακό αήττητο σερί της (23-0), παρουσιάζεται αγνώριστη. Από το ερυθρόλευκο στρατόπεδο, από το ξεκίνημα της χρονιάς, τόνιζαν πως από τον Γενάρη η ομάδα θα φορτσάρει, βάσει προγραμματισμού που υπάρχει, αλλά το μομέντουμ είναι άσχημο, καθώς οι Πειραιώτες έκαναν κοιλιά στην χειρότερη χρονική στιγμή. Όποιος σέβεται και αγαπάει αυτή την ομάδα, και κυρίως οι πρωταγωνιστές (παίκτες, προπονητικό-τιμ, διοίκηση) που αποτελούν ενεργά μέλη της, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνουν είναι την αυτοκριτική τους. Να αναγνωρίσουν τα λάθη τους, να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του, να δουν τι έχει φταίξει και να φροντίσουν να διορθώσουν τους τομείς στους οποίους υστέρησαν. Τέρμα τα εύκολα άλλοθι, τέρμα οι δικαιολογίες.
Οι Πρωταθλητές Ευρώπης διανύουν κρίση και για να αντιμετωπιστεί χρειάζεται ψυχραιμία, καθαρό μυαλό, στήριξη, εμπιστοσύνη και αναγνώριση των λαθών ώστε να αλλάξει η κατάσταση. Άλλο πράγμα όμως το να κάνεις καλοπροαίρετη κριτική με επιχειρήματα, δίχως να εθελοτυφλείς με αγάπη για την ομάδα σου, και άλλο να ξεσπάς πάνω της έχοντας θολό μυαλό. Σε όλη την διάρκεια του αήττητου ερυθρόλευκου σερί τόνιζα (και λέγαμε) πως η ομάδα δεν είναι άτρωτη. Και όπως δεν σημαίνει το ότι επειδή έκανε στην αρχή το 23-0 σερί έχει στο… τσεπάκι της φέτος το Πρωτάθλημα και το Ευρωπαϊκό, επίσης δεν πάει να πει πως λόγω ότι έχει υποστεί αγωνιστική καθίζηση εδώ και ένα μήνα δεν έχει τις δυνατότητες να πετύχει τους στόχους της. Δεν είναι ήττα για απαξίωση, ούτε για αφορισμό.
Το δεύτερο χαμένο ματς στο ΟΑΚΑ μέσα σε έναν μήνα από τον Παναθηναϊκό όμως, όντας παράλληλα το πέμπτο (!) μέσα σε τέσσερις εβδομάδες, προσφέρεται για προβληματισμό και αυτοκριτική. Και αναφέρω αρκετές φορές την λέξη “αυτοκριτική” διότι βιώνοντας από κοντά το ερυθρόλευκο περιβάλλον λόγω της δουλειάς, τα περισσότερα μέλη της ομάδας έριχναν τις ευθύνες και τα αίτια των αρνητικών αποτελεσμάτων είτε στην διαιτησία, είτε στους “άλλους”. Όταν δεν μπορείς (η μάλλον δυσκολεύεσαι) να αναγνωρίσεις πως έχεις εσύ το πρόβλημα, πως και εσύ φταις, πως και εσύ κάπου κάνεις κάτι λάθος, τότε είναι δύσκολο να προχωρήσεις όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά γενικότερα στην ζωή, στην καθημερινότητα σου. Έτσι, λοιπόν, και αυτή η περήφανη, σπουδαία και θρυλική ομάδα, η επί δύο συναπτά έτη Πρωταθλήτρια Ευρώπης, που κανείς δεν ξεχνάει (τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω) τις χαρές που έχει προσφέρει όχι μόνο στον Ολυμπιακό, αλλά και στον ελληνικό αθλητισμό, αν δεν κάνει τώρα την αυτοκριτική της, σταματώντας να ψάχνει για άλλοθι και δικαιολογίες, κινδυνεύει να χάσει τον δρόμο της.
Σε 7 “αιώνια” ντέρμπι, μετρά 6 ήττες, ενώ στα 3 τελευταία είναι κάτω από τους 60 πόντους
Να πάρουμε ορισμένα δεδομένα όσον αφορά τα ματς Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός έχοντας προπονητές τους Γιώργο Μπαρτζώκα και Αργύρη Πεδουλάκη και να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα. Στην περσινή σεζόν, οι ερυθρόλευκοι ξεκίνησαν με ένα 2-0 απέναντι στους πράσινους, κερδίζοντας τους στη κανονική περίοδο σε ΟΑΚΑ (60-64) και Φάληρο (72-67). Το “τριφύλλι” στη συνέχεια, κάνοντας αλλαγές ώστε να “ταιριάξει” αγωνιστικά καλύτερα τους Πειραιώτες, με τον κόουτς του αντιπάλου να δηλώνει δημόσια σε συνέντευξη του πως “πήρα τους Λάσμε-Γκιστ ώστε να ματσάρω το πλεονέκτημα που είχε κοντά στο καλάθι ο Ολυμπιακός με τους Χάινς-Πρίντεζη”, από τότε σε εφτά “αιώνια” ντέρμπι μετράει έξι νίκες και μόλις μία ήττα. Οι Πειραιώτες, ύστερα από το 2-0, έχασαν τον τελικό στο Κύπελλο (78-81), παρουσιάστηκαν άδειοι από ενέργεια στους τελικούς της Basket League χάνοντας τρία σερί ματς (51-64, 63-52, 72-76), κέρδισε στο κεκλεισμένων των θυρών ΣΕΦ (55-45) και παραδόθηκε στο Μαρούσι εις διπλούν στη συνέχεια (67-59 στον ημιτελικό, 58-48 στο πρωτάθλημα).
Κάτι, λοιπόν, πάει στραβά, έτσι δεν είναι; Κάτι κάνεις λάθος. Κύριο συμπέρασμα από τα περισσότερα από τα προαναφερθέντα “αιώνια” ντέρμπι; Πως ο Ολυμπιακός, εκείνος που διέλυσε πανηγυρικά τις παντοδύναμες ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ρεάλ Μαδρίτης στο Final-Four του Λονδίνου, “πνίγοντας” τους Ρώσους με την άμυνα του (52-69) και “σκοτώνοντας” τους Ισπανούς με την επίθεση του (100-88), κατακτώντας δίκαια το δεύτερο σερί Ευρωπαϊκό του, απέναντι στον Παναθηναϊκό αντιμετωπίζει πρόβλημα! Οι πράσινοι (ασχέτως τα οπαδικά κριτήρια που μπορεί να σκέφτεται ένας φίλαθλος) αντιμετωπίζουν αγωνιστικά τους ερυθρόλευκους με σεβασμό, ξέρουν πως παίζουν απέναντι σε έναν δυνατό αντίπαλο και έχουν ξεκάθαρο πλάνο να τον αντιμετωπίσουν, ώστε να τον σταματήσουν και να τον νικήσουν, κερδίζοντας τους εγχώριους τίτλους. “Παίζει αντι-μπάσκετ ο Παναθηναϊκός”, λένε αρκετοί. Η ουσία όμως είναι πως η συνταγή του “τριφυλλιού” έχει αποτέλεσμα και οι Πειραιώτες συνεχίζουν να μην μπορούν να βρουν λύση στο πρόβλημα. Και το χειρότερο; Εξακολουθούν να πέφτουν στην παγίδα των πρασίνων, την στιγμή που ο Ολυμπιακός ξέρει καλά πως θα τον αντιμετωπίσει. Αντίδραση; Καμία. Εναλλακτικό πλάνο; Κανένα!
Η συγκεκριμένη ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού την τελευταία τριετία, έχει ως κύριο γνώρισμα της το τρανζίσιον παιχνίδι, δηλαδή την γρήγορη μεταφορά της μπάλας από το ένα μισό του γηπέδου στο άλλο, επιδιώκοντας πάντα τον αιφνιδιασμό ύστερα από μία καλή άμυνα, αμέσως μετά το ριμπάουντ. Σε καταστάσεις fast-break (αν όχι η καλύτερη) είναι μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, διότι έχει και τους παίκτες σε όλες τις θέσεις (από το “1” έως και το “4”) ώστε να τρέξουν όπως πρέπει στο ανοιχτό γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη πλευρά, είναι μία ομάδα που αρέσκεται σχεδόν αποκλειστικά στο σετ-παιχνίδι, δηλαδή στις λεγόμενες “αργές” επιθέσεις στο “πέντε εναντίον πέντε”. Οι ερυθρόλευκοι, βέβαια, από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν, και το έχω γράψει, έχουν παρουσιάσει βελτίωση-εξέλιξη και στο παιχνίδι του μισού γηπέδου (στο πέντε εναντίον πέντε), έχοντας καλή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, βγάζοντας μπόλικα ελεύθερα σουτ (αποτελεί “σφραγίδα” Μπαρτζώκα), αλλά το “παιχνίδι τους” είναι ο γρήγορος ρυθμός, το υψηλό τέμπο. Όπως βλέπετε όμως από τα σκορ στα “αιώνια” ντέρμπι, το “τριφύλλι” έχει καταφέρει εκείνο να φέρει στα μέτρα του τους ερυθρόλευκους, πηγαίνοντας τα ματς σε χαμηλό τέμπο, σε χαμηλά σκορ, βγάζοντας τους Πειραιώτες έξω από τα… νερά τους. Ακόμη και στο ΣΕΦ που κέρδισαν με 55-45, το μας πήγε στο στυλ του Παναθηναϊκού. Στα τρία φετινά μεταξύ τους ματς, ο Ολυμπιακός έχει σημειώσει 55, 59 και 48 (!) πόντους. Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση, λοιπόν, πάει να είναι σύμπτωση, όταν ο αντίπαλος σε κρατά ασφυκτικά κάτω από τους 60 πόντους.
Η ομάδα έχει χάσει την ικανότητα της να γυρνάει τα ματς και το πικ-εν-ρολ που αγνοείται
Το ματς του πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ, στο οποίο ο Ολυμπιακός ηττήθηκε ξανά από τον Παναθηναϊκό (58-48), είχε μικρό βαθμολογικό ενδιαφέρον, καθώς ακόμη και αν κέρδιζε ο Ολυμπιακός, οι πράσινοι δύσκολα θα έχαναν την πρώτη θέση στη κανονική περίοδο. Οι Πειραιώτες ήθελαν τη νίκη περισσότερο για το γόητρο, τονώνοντας τόσο την δική τους ψυχολογία, όσο και το ηθικό των φιλάθλων τους. Το παιχνίδι που ακολουθεί στη Βιτόρια είναι περισσότερο σημαντικό (Παρασκευή 24 Ιανουαρίου) απέναντι στην Λαμποράλ, ενώ πιθανότατα θα είναι κομβικό το νέο ραντεβού στο ΟΑΚΑ, καθώς στις 20 Φεβρουαρίου είναι προγραμματισμένο το ελληνικό ντέρμπι για τον όμιλο του TOP-16 της Euroleague. Εκείνο το ντέρμπι χρειάζεται περισσότερο να κερδίσουν οι Πειραιώτες, εκείνο θα έχει μεγαλύτερο βαθμολογικό ενδιαφέρον.
Πάμε στο τώρα όμως. Στο ΟΑΚΑ οι ερυθρόλευκοι έδειξαν για ακόμη μία φορά πως δεν…
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ : redplanet.gr
