Μοντέστο: «Όλα όσα έχω πετύχει τα οφείλω στον πατέρα μου τον οποίο έχασα όταν ήμουν 13 ετών»
Δείτε την εκπομπή μας:
Κατάθεση ψυχής στην Corse Matin από το επιτελικό στέλεχο των Ολυμπιακού και Φόρεστ, Φρανσουά Μοντέστο, που μίλησε και για την απώλεια του πατέρα του σε ηλικία 13 ετών.
Ο Μοντέστο σε μία μεγάλη συνέντευξή του στη Corse Matin επισήμανε μεταξύ άλλων για:
Τον ρόλο του σε Ολυμπιακό και Φόρεστ: Αφού τελείωσα την καριέρα μου στη Μπαστιά είχα ήδη κάνει προεργασία για τις συζητήσεις μου με τον Ολυμπιακό διότι έχω το προνόμιο να έχω μία πολύ καλή σχέση με τον πρέοδρο της ομάδας, Βαγγέλη Μαρινάκη. Εδώ και πέντε χρόνια λειτουργώ ως επικεφαλής σε θέματα σκάουτινγκ και για τις δύο ομάδες. ο Ολυμπακός και η Φόρεστ έχουν τον ίδιο ιδιοκτήτη και θέλαμε να δουλέψουμε με την ίδια δομή και τους ίδιους ανθρώπους. Οπότε είμαι μεταξύ Αγγλίας και Ελλάδας.
Είμαι σε στενή συνεργασία με τον αθλητικό διευθυντή, Κριστιάν Καρεμπέ και τον προπονητή, Πέδρο Μαρτίνς. Έχουμε μία δυνατή συνοχή που έχει συμβάλλει στην επιτυχία του πρόζεκτ αυτού. Εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον και φέρνουμε καλά αποτελέσματα. Πρόσφατα εντάχθηκε στο team ο Λουίς Ντουκρουέ, που είχε θητεία 5 χρόνων στη Μονακό και δουλεύει στο διεθνές τμήμα μάρκετινγκ και επικοινωνίας της Φόρεστ. Έχουμε μία δουλειά που το πιο σημαντικό της κομμάτι είναι συναντήσεις με παίκτες, μάνατζερ, αθλητικούς διευθυντές και άλλα επιτελεία. Να έχουμε και να διατηρούμε ένα δυνατό δίκτυο.
Γύρω από μία υπερ-ανταγωνιστική ομάδα από προπονητές, διαιτολόγους, γυμναστές, το ζητούμενο είναι να πάρεις έναν παίκτη και να τον αναπτύξεις αλλά και να υπάρχει πρόοδος. Αυτό μας κάνει δυνατούς. Πολλοί ποδοσφαιριστές αποχώρησαν από τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια αλλά φροντίζουμε να είμαστε σημείο αναφοράς. Και το οικονομικό μοντέλο ποδοσφαίρου σήμερα είναι βασισμένο στις πωλήσεις αλλά και στην αύξηση της υπεραξίας των ποδοσφαιριστών. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε σε καθημερινή βάση.
Την εξειδίκευσή του για τη θέση του: Το πιο καλό δίπλωμα μου το έδωσε ο ίδιος ο πρόεδρος δίνοντάς μου τα κλειδιά για το σκάουτινγκ και περιβάλλοντάς με με εμπιστοσύνη. Έχω κάνει και καλά πράγματα και λάθη. Έχω αποκτήσει εμπειρία. Και από τη στιγμή που έχουμε καλά αποτελέσματα έως τώρα αυτό δείχνει πως κάνουμε καλή δουλειά.
Το γεγονός πως ο Ολυμπιακός είχε στερηθεί για δύο χρόνια το πρωτάθλημα: Στόχος μας είναι να είμαστε σίγουροι ότι είμαστε ο Νο1 σύλλογος κάθε χρόνος την Ελλάδα. Οταν χάσαμε τον τίτλο, αυτό μας έκανε να καταλάβουμε ότι έπρεπε να δομήσουμε τους εαυτούς μας και την ομάδα μας διαφορετικά. Να επικεντρωθούμε στη σωστή δουλειά, την προπόνηση και το καλο σκάουτινγκ. Όλο αυτό απέδωσε γρήγορα. Ο προπονητής μας Πέδρο Μαρτίνς συνεισέφερε σε αυτή την επιτυχία, βελτιώνοντας τους παίκτες και την ομάδα. Αυτή τη χρονιά είμαστε ακόμη στο Europa League μετά την πρόκριση επί της Αϊντχόφεν. Ο στόχος μας είναι να ‘λάμψουμε’ στην Ευρώπη και να αναδείξουμε παραπάνω την ομάδα. Το έχουμε αποδείξει απέναντι σε μεγάλες ομάδες όπως η Μίλαν και η Άρσεναλ (αναφέρεται στην περσινή πρόκριση).
Το πόσο άλλαξε τη ζωή του ο Ολυμπιακός: Η αποχώρησή μου από τη Μονακό μετά από έξι σεζόν ήταν δύσκολη, γιατί είναι ένα αγαπημένο κλαμπ, όπου έκανα πολλούς φίλους. Ήταν τιμή να φορέσω αυτή τη φανέλα και το περιβραχιόνιο του αρχηγού και το ότι τίμησα την πριγκηπική οικογένεια. Κοιτάζοντας πίσω, λέω στον εαυτό μου ότι η μεταγραφή μου στον Ολυμπιακό ήταν η καλύτερη επιλογή της καριέρας μου. Κέρδισα τίτλους εδώ και βρέθηκα στη θέση να παίξω στο Champions League. Αυτό το κλαμπ μου έδωσε μια δεύτερη νεότητα. Και αν κατάφερα να αγωνιστώ μερικές σεζόν ακόμα στην Μπαστιά, το χρωστάω στον Ολυμπιακό, γιατί μου επέτρεψε να διατηρήσω τη φόρμα μου σε ένα ορισμένο επίπεδο και να επιμηκύνω την καριέρα μου. Και σήμερα, η περιπέτειά μου και η πορεία μου συνεχίζεται στην Ελλάδα. Οπως καταλαβαίνετε, δεν έκανα λάθος!
Το εάν υπάρχει κάτι για το οποίο να έχει μετανιώσει: Να μετανιώσω γιατί; Δεν πρέπει ποτέ να μετανιώνεις… Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα ζήσω ένα τέτοιο ταξίδι. Αν έκανα την καριέρα που έκανα, είναι επειδή έπαιζα πάντα στο μέγιστο. Δεν μετανιώνω για τίποτα. Ξεκίνησα και τελείωσα στο σπίτι μου. Τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω;
Και υπάρχει ένα πράγμα που δεν έχω αποκαλύψει ποτέ: όλα αυτά και όσα έχω πετύχει τα χρωστάω και τα οφείλω στον πατέρα μου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή όταν ήμουν 13 ετών. Τον έχασα σε αυτή την ηλικία. Με πήρε στην ηλικία των 5 στην Ακαδημία Armand-Cesari. Ήταν ο προπονητής μου από τους αρχάριους έως τους παίκτες κάτω των 13 ετών και με βοήθησε να γίνω επαγγελματίας. Ήταν το πιο σημαντικό άτομο. Το άτομο που είχε μεγάλη σημασία. Το καλό μου αστέρι. Από εκεί ψηλά πάντα με προστάτευε και συνεχίζει να το κάνει. Είμαι σίγουρος. Κάθε φορά που έμπαινα σε ένα γήπεδο, πάντα τον σκεφτόμουν. Μου έδωσε αυτή τη δύναμη για να μπορέσω να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και μαζί και το όνειρό του.
