Έγινε και το θρυλικό repeat… Σας το είχα υποσχεθεί και συνηθίζω να κρατάω το λόγο μου… Ήταν ένα όνειρο που μόνον κάποιοι παλαβοί, σαν και μένα, το πίστευαν… Μόνον αυτή η ομάδα μπορεί να τα κάνει αυτά… Τελειώνει τα παιχνίδια και ψάχνουμε κάθε φορά να…βρούμε ποιο τρελάδικο διανυκτερεύει !
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψεις κάποια πράγματα… Δεν μπορείς να πεις στον άλλον τι έγινε και πώς έγινε, αν δεν το έχει ζήσει σε ζωντανή μετάδοση… Έχει πολύ χοντρά καρύδια (μην το ξεφτιλίσουμε κιόλας, μας διαβάζουν και μικρά παιδιά) αυτή η ομάδα… Χάναμε με δεκαεφτά πόντους στο τέλος της πρώτης περιόδου και ήμουν σίγουρος ότι θα το ξανακάνουμε !
Το πρωί του Σαββάτου είχα μάθημα… Το πρώτο πράγμα που είπα στα παιδιά, ήταν : όσοι δεν είδατε το χτεσινό παιχνίδι (δηλαδή, τον ημιτελικό με την CSKA) να μου ζητήσετε το βίντεο για να το δείτε… Είναι μέρος του μαθήματος… Πρέπει να καταλάβετε πώς θέλω να αντιμετωπίζετε τις εξετάσεις, αλλά και ολόκληρη τη ζωή σας… Έτσι, όπως αυτά τα παλικάρια με τα ερυθρόλευκα, που έκαναν την…αρκούδα να μοιάζει με γατάκι !
Η διαφορά που έχουν οι ζωντανοί με τους πεθαμένους είναι ότι οι ζωντανοί έχουν ψυχή, έχουν ενέργεια και πάθος, έχουν “θέλω” και “δεν θέλω”… Η διαφορά που έχουν οι winners από τους loosers είναι ότι οι winners δίνουν και την ψυχή τους, δεν συμβιβάζονται ποτέ με την ήττα, φοράνε ερυθρόλευκα και δεν παραδίνονται ποτέ !
Ναι, είμαστε περήφανοι για αυτά τα παιδιά, για αυτή την ΟΜΑΔΑ… Όχι μόνον για τις υπέροχες στιγμές που μας χαρίζει και είμαστε ακόμα στην αρχή… Κυρίως, για αυτά που βγάζει μέσα στο γήπεδο : το ασίγαστο πάθος και την κατάθεση ψυχής, την ομαδικότητα και την αυταπάρνηση, την εφαρμογή στην πράξη του δόγματος “η ομάδα πάνω απ’ όλους – όλοι για έναν και ο καθένας για όλους” !
Αυτό είναι το DNA των πρωταθλητών (ξανά) Ευρώπης, αυτή είναι η μαγκιά τους, αυτό είναι το μεγαλείο τους… Αυτό είναι που μας κάνει περήφανους, αυτό είναι που μας κάνει να μην φοβόμαστε τις διαφορές εις βάρος μας… Αυτό είναι που αγαπάμε, μ’ αυτό είμαστε ερωτευμένοι !
Ο μεγάλος αρχηγός τελείωσε χωρίς πόντο στο πρώτο ημίχρονο, έχοντας πέντε άστοχα σουτ και αρκετά λάθη. Στα αποδυτήρια πήρε τη…δόση του και μπήκε στο παρκέ αφιονισμένος. Πάρτε ένα, πάρτε και άλλο, πάρτε και το τρίτο το…μακρύτερο. Στο τσάκα-τσάκα, έτσι για να καταλάβετε ότι σας κάναμε πλάκα στην αρχή, τηρώντας το…έθιμο !
Βασιλιάς εναντίον βασίλισσας το παιχνίδι και στην αρχή όλα επιτρέπονται… Λίγο παιχνιδάκι, λίγα αστειάκια, έτσι για ποικιλία : “ανέβα για λίγο από πάνω εσύ, γλυκιά μου”. Να φτιαχτούμε καλύτερα, να το ευχαριστηθούμε περισσότερο… Μπαμ κι έξω, δεν αξίζει. Αυτό το κάνουμε και με τις…άλλες, αυτές της μιας βραδιάς. Απόψε, η βραδιά είναι ξεχωριστή και δεν αρκούν τα ειδικά σχεδιασμένα φώτα και οι κάμερες που τραβάνε την…τσόντα !
Όμως, εσύ πίστεψες ότι έτσι θα σ’ αφήσω… “Κάτσε κάτω μωρή” και θα σου δείξω τώρα ποιος είναι το αφεντικό εδώ μέσα. Ένα αστείο κάναμε κι εσύ το πήρες στα σοβαρά… Ξέχασες ότι έχεις να κάνεις με…ανατολίτη, που γ@μάει και άμα χρειαστεί δέρνει κιόλας !
Υπάρχουν λόγια να πούμε για αυτά τα παιδιά ;
Για ποιον να πεις, για ποιον να μολογήσεις… Να τους πάρουμε με τη σειρά, με βάση τους αριθμούς στις φανέλες, για να μην ξεχάσουμε κανέναν, αφού όλοι είχαν τη δικιά τους συμμετοχή και βοήθησαν να γίνει πραγματικότητα αυτό το παραμύθι. Καλώς τα παιδιά τα δικά μας, λοιπόν…
Kyle Hines, o σούπερμαν τσέπης… Απλή η εξήγηση και την έχω ξαναγράψει : έβαλε η γκόμενα το χέρι στην τρύπια τσέπη του και μόλις έπιασε το…ερπετό αναφώνησε : ω, είναι σούπερ !
Δεν έχει όρια αυτό το παιδί και κανονίστε, Γιώργο και Παναγιώτη, μην τον αφήσετε και φύγει… Αυτός γεννήθηκε Ολυμπιακός και μέχρι πρόπερσι δεν το…ήξερε. Άργησε λίγο, αλλά το έμαθε… Είναι ευλογία Θεού να έχεις τέτοιον παίχτη στην ομάδα σου. Δεν υπάρχουν λόγια για να τον περιγράψεις… Είναι ένας ταύρος σε ανθρώπινο σώμα !
Acie Law, ο πολύτιμος εργάτης, ο κρυφός ηγέτης, ο άνθρωπος που οργανώνει και πασάρει, αμύνεται και σκοράρει, δίνει ανάσες και χώρο στον αρχηγό, παίζει για την ομάδα… Τα κάνει όλα και συμφέρει !
Pero Antic, ο αγαθός γίγαντας που βοηθάει παντού, στην άμυνα, στο παιχνίδι κοντά και μακριά απ’ το καλάθι, στα καρφώματα, στα τρίποντα αλλά και στα…μαχαιρώματα, έτσι και βρεθεί κανένας αφελής που πάει να την…πέσει σε κανέναν από τους μικρούς. Ο Σκοπιανός είναι παλικάρι και είναι πάντα εκεί, είναι παντού !
Βασίλης Σπανούλης, ο κύριος με τους 22 πόντους σε ένα ημίχρονο και μάλιστα σε έναν τελικό, κόντρα σε μία έμπειρη και πολύ σκληρή ομάδα, έχει βαλθεί να τρελάνει τους πάντες και τα πάντα… Βαρέθηκε τους ατομικούς τίτλους και διακρίσεις, σιχάθηκε τη βρωμιά της πράσινης χολέρας και είπε να αναπνεύσει ελεύθερα, να βρει την υγεία του, να νικάει και να το χαίρεται, όχι να ντρέπεται… Άφησε αυτό το ρόλο στον “φίλο” του, τον Δημητράκη και ετοιμάζεται να του βγάλει ξανά τη γλώσσα, όπως έκανε πέρσι !
Στράτος Περπέρογλου, το παιδί για τα δύσκολα σουτ, στις κρίσιμες στιγμές των παιχνιδιών… Σεμνός και ταπεινός, χωρίς μεγάλα λόγια (καλύτερα, χωρίς καθόλου λόγια) και σε πείσμα αυτών που βιάστηκαν να τον θεωρήσουν “λάθος μεταγραφή”… έδωσε στην ομάδα περισσότερα από αυτά που περιμέναμε !
Giorgi Shermadini, ο αγαθός γίγαντας που έδωσε μάχες και πρόσφερε λύσεις στην ομάδα μας… Βλέπω σαν τώρα μπροστά μου, τη φάση του ημιτελικού που έχασε δύο προσπάθειες αλλά έπαιρνε τα ριμπάουντ και τελικά έβαλε το γκολ-φάουλ στα μούτρα του Καούν και του Κριάπα !
Κώστας Σλούκας, το καινούργιο αστέρι που ανέτειλε και θάμπωσε το Λονδίνο… Σαν έτοιμος από καιρό, έπαιξε και για τον Βαγγέλη που μοίρα κακιά του στέρησε αυτή τη χαρά… Πολύ ώριμος και καθόλου “ψαρωμένος”, έδωσε σημαντικές ανάσες στον Σπανούλη και στον Law, οργάνωσε και σκόραρε κρίσιμα και δύσκολα σουτ, είχε κρύο αίμα στις ελεύθερες βολές και πολύ πάθος στο κυνήγι των αντιπάλων του. Μπράβο του !
Josh Powell, ο αδύναμος κρίκος της ομάδας… Δεν ξέρω γιατί και δεν είναι κατάλληλη στιγμή να το ψάξουμε, αλλά δεν βοήθησε παρά ελάχιστα. Αν ήταν στο χέρι μου και υπάρχει δυνατότητα αντικατάστασης, θα τον άλλαζα αύριο κιόλας με τον Brent Petway του Ρεθύμνου, ενόψει των τελικών του πρωταθλήματος… Να δούμε δίδυμο στους ψηλούς, αυτόν με τον Hines και να πάθουμε πλάκα !
Γιώργος Πρίντεζης, ο περσινός ήρωας που δεν χρειάστηκε να το ξανακάνει… Μπορεί να κινήθηκε σε ρηχά νερά σ’ αυτά τα παιχνίδια, αλλά έδωσε σημαντικές βοήθειες στην ομάδα και είπε να αφήσει τη δόξα για τους υπόλοιπους φέτος !
Κώστας Παπανικολάου, ο μικρός που μεγάλωσε και ας μην έκανε όλα όσα θέλαμε από αυτόν στο Λονδίνο. Έχει πολλή ψυχή αυτό το παιδί και το δείχνει μέσα και έξω απ’ το γήπεδο, ακόμα και όταν δεν είναι πρωταγωνιστής… Respect για τη δήλωση που έκανε στις κάμερες της ΕΤ1 αμέσως μετά τη λήξη του τελικού : “μπορεί να προσπαθούν να την μειώσουν και να την εξαφανίσουν, αλλά εμείς είμαστε εδώ για να τους θυμίζουμε ότι η Ελλάδα είναι εδώ” !
Δημήτρης Κατσίβελης, η ευχάριστη έκπληξη… Δικαίωσε τον προπονητή του, έδωσε βοήθειες και κούρασε τους αντιπάλους γκαρντ με το ανελέητο κυνηγητό, κατέβασε μπάλες και μοίρασε πάσες στους συμπαίχτες του. Άντε και εις ανώτερα, συνονόματε !
Ο coach Μπαρτζώκας έκλεισε πολλά στόματα και έγραψε ιστορία, καθώς έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κέρδισε το τρόπαιο… Διαχειρίστηκε σωστά τα παιχνίδια, διάβασε καλά τους αντιπάλους και κατάφερε να εμφυσήσει στους παίχτες το πνεύμα του νικητή… Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, ειδικά στον ημιτελικό, παίξαμε άμυνα για σεμινάριο, ξεδοντιάσαμε την CSKA και την κάναμε να μοιάζει με ομαδούλα της σειράς. Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια και εύχομαι να αποδειχτούν τελείως αβάσιμοι οι φόβοι που διατυπώναμε, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, πριν το Λονδίνο. Μπράβο Γιώργο !
Αντί να γράψω οτιδήποτε για τους αδερφούς Αγγελόπουλους, θα αντιγράψω ένα σχόλιο που έκανα σε κάποιο site κάτω από την παρακάτω ανακοίνωση : “Η Π.Α.Ε. Ολυμπιακός συγχαίρει τους πανάξιους Πρωταθλητές Ευρώπης. Ολόκληρη η Ολυμπιακή οικογένεια πανηγυρίζει για τη νέα τεράστια ευρωπαϊκή επιτυχία του συλλόγου.“
Έγραψα : Μαρινάκη, πήγαινε να μιλήσεις με τους Αγγελόπουλους για να μάθεις πώς χτίζονται οι πραγματικές ομάδες, πώς επιλέγονται οι παίχτες και οι προπονητές και όλοι οι συνεργάτες… Για αυτή την ομάδα είμαστε όλοι περήφανοι και δεν μπορεί να βγάλει κανένας ούτε “κιχ”, χωρίς να χρειάζονται προτροπές από τον κυρ Σάββα… Είναι πολύ απλό : τους σεβόμαστε όλοι !
Και επειδή είναι πολύ προχωρημένη η ώρα και το πρωί δουλεύω, δεν θα ανοίξω συζήτηση για το ποδοσφαιρικό τμήμα και την κατάκτηση του Κυπέλλου. Δεν ανήκω σ’ αυτούς που υποτιμούν το γεγονός και, αν ήμουν στο Ο.Α.Κ.Α. , θα έμενα στην απονομή για να χειροκροτήσω την ομάδα μας… Όμως, την αμαρτία μου θα την πω : δεν το χάρηκα αυτό το Κύπελλο !
Και, επειδή ο ΘΡΥΛΟΣ είναι παντού, θα κλείσω λέγοντας ότι χάρηκα πολύ τη νίκη της ομάδας πόλο στη Βουλιαγμένη, που πήρε πάλι το πλεονέκτημα έδρας και αύξησε τις πιθανότητες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος… Είπαμε : είμαστε ΘΡΥΛΟΣ και τα θέλουμε όλα !
ΥΓ. Το επόμενο κείμενο της στήλης θα είναι αφιερωμένο στο ποδοσφαιρικό τμήμα και θα αναφέρεται σε όσα είδαμε φέτος, σε όσα δεν θέλουμε να ξαναδούμε στο μέλλον, σ’ αυτά που έγιναν, σ’ αυτά που δεν έγιναν και σ’ αυτά που πρέπει να γίνουν… Να είστε όλοι καλά, φίλες και φίλοι !
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
