Καλά δεν ήταν ησυχασμένοι τόσον καιρό οι…κοριοί, πώς τους ήρθε και βάλθηκαν να μας ανάψουν φωτιές πασχαλιάτικα ; Πάτησα το “play” στη συσκευή που καταγράφει τις συνομιλίες των ανθρώπων που παρακολουθώ και…έβγαλε είδηση, αποκαλύπτοντας την παρακάτω συνομιλία “του χοντρού και του λιγνού”. Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε…
– Ορίστε… Ποιος είναι ;
– Ρε χαμένε… Έφυγες και έσβησες και το τηλέφωνό μου ;
– Όχι, Πρόεδρε. Άλλαξα συσκευή και δεν…
– Πώς το έπαθες. Βρήκες καμία καλή προσφορά ;
– Δεν κατάλαβα… Εννοείτε κάτι ;
– Φυσικά και εννοώ. Εσύ δεν αλλάζεις τίποτα !
– . . .
– Τέλος πάντων… Σε πήρα για να σου ευχηθώ…
– Ευχαριστώ πολύ !
– Τι μ’ ευχαριστείς… Ακόμα δεν σου ευχήθηκα τίποτα !
– Με υποχρεώνετε, παίρνοντας εσείς την πρωτοβουλία…
– Αφού ξέρεις ότι σου έχω αδυναμία, ρε μπαγάσα !
– Με κάνετε και νιώθω αμήχανα…
– Να μην νιώθεις… Ξέρεις ότι σε θεωρώ φίλο μου.
– Το ξέρω, αλλά…
– Δεν έχει “αλλά”… Έφυγες και τσάκωσα τον μπελά μου !
– Γιατί, Πρόεδρε ;
– Ρωτάς κιόλας ; Εσύ, τι περίμενες δηλαδή ;
– . . .
– Τους καλόμαθες, Ερνέστο. Τώρα δεν τους αρέσει τίποτα !
– Γιατί το λέτε αυτό ; Περίφημα πήγε και αυτή η χρονιά…
– Εμένα μου λες… Έκανα τη μαλακία να πάρω τον Ζαρντίμ και έχω φάει το κράξιμο της ζωής μου. Το γήπεδο άδειασε και η γκρίνια φούντωσε για τα καλά… Τι να το κάνω που πήραμε “μαρς” το πρωτάθλημα, αφού μπάλα δεν είδαμε και δεν μπορέσαμε να νικήσουμε ούτε σε ένα ντέρμπυ, μπας και το βουλώσουν λίγο !
– Ναι, αλλά τώρα έχετε τον Μίτσελ που είναι…
– Είναι ; Φοβάμαι ότι θα τα σκατώσει και θα μας πάρει ο διάολος όλους μαζί !
– Έχει πολλές παραστάσεις από την Ισπανία και ήταν πολύ καλός παίχτης…
– Αυτό θες να πεις… Παραστάσεις είχε και ο Ζίκο, που ήταν και καλύτερος παίχτης απ’ τον Μίτσελ. Αλλά δεν τον πήραμε για παίχτη, για προπονητή τον πήραμε και μόνο προπονητής δεν ήταν !
– Μπορώ να κάνω κάτι ;
– Άμα ήθελες, θα μπορούσες… Αλλά δεν ήθελες !
– Τι εννοείτε ;
– Εννοώ ότι μπορούσες να καθίσεις στα αυγά σου και να είμαστε όλοι μια χαρά… Αλλά φαγώθηκες να φύγεις και μ’ άφησες στο έλεος του Θεού !
– Αφού ξέρετε…
– Τι ξέρω, ρε Ερνέστο ;
– Ότι είχα το γνωστό πρόβλημα…
– Παραμύθια… Άλλο ήταν το πρόβλημά σου !
– . . .
– Δεν είμαι χαζός… Καταλαβαίνω…
– Τι καταλαβαίνετε, δηλαδή ;
– Είδες πού πάει το πράγμα με τα οικονομικά χάλια που υπάρχουν στην Ελλάδα και την έκανες με ελαφρά πηδηματάκια… Μεταξύ μας, να είμαστε τουλάχιστον ειλικρινείς !
– . . .
– Δεν σε κακολογώ. Καλά έκανες… Για σένα : πολύ καλά έκανες !
– . . .
– Μίλα… Γιατί δεν μιλάς ;
– Δεν ξέρω τι να πω, Πρόεδρε. Νιώθω πολύ άσχημα…
– Απ’ ό,τι βλέπω, μετά την τεσσάρα που αρπάξατε στο Σοσιεδάδ, στο Champions League δεν πρόκειται να βγείτε φέτος…
– Ε, μάλλον !
– Ακόμα στο “μάλλον” είσαι ; Δεν τους παρατάς, λέω εγώ…
– Ποιους να παρατήσω ;
– Να παρατήσεις τους βαλενσιάνους και να γυρίσεις πίσω !
– Αστειεύεστε ή έτσι μου φαίνεται ;
– Δεν αστειεύομαι καθόλου… Μιλάω πολύ σοβαρά !
– Αφού έχετε συμβόλαιο με τον Μίτσελ. Εμένα τι με θέλετε ;
– Είσαι σοβαρός τώρα ;
– Φυσικά…
– Έλα εσύ εδώ και θα δεις για πότε θα τον στείλω από ‘κεί που ήρθε τον Μίτσελ !
– Μα, γιατί ;
– Το ρωτάς κιόλας, ρε Ερνέστο ;
– Δεν θα έπρεπε ;
– Όχι… Ρε άνθρωπε, μαζί σου είχα βρει την ησυχία μου και τώρα έχω χάσει τον ύπνο μου. Έχω και μια σκασίλα ότι μπορεί να ρίξει πολλά λεφτά ο Πόντιος, οπότε θα έχουμε και άλλα ντράβαλα !
– Ποιος είναι αυτός ο Πόντιος ;
– Αυτός που λένε στα…ανέκδοτα !
– Πλάκα μου κάνετε…
– Γιατί, εσύ μιλάς σοβαρά ;
– Σοβαρά μιλάω… Δεν ξέρω ποιον εννοείτε !
– Τον Σαββίδη εννοώ… Τον ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ.
– Δεν τον ήξερα…
– Ούτε εγώ τον ήξερα… Αλλά, ήθελα δεν ήθελα, τον έμαθα !
– Μπορεί να σας απειλήσει ;
– Ξέρω κι εγώ ; Έτσι λέει και πρέπει να πάρω εγκαίρως τα μέτρα μου…
– Πολύ καλά θα κάνετε…
– Αυτό προσπαθώ να κάνω, αλλά δεν με βοηθάς !
– Με ποιον τρόπο να σας βοηθήσω ;
– Άντε πάλι… Βάρ’ τα να τα αρμέξουμε !
– . . .
– Λοιπόν, φίλε… Σου δίνω διορία μέχρι να τελειώσει το ισπανικό πρωτάθλημα, να πάρουμε με το καλό κι εμείς το Κύπελλο και μετά να ξαναμιλήσουμε… Θέλω να γυρίσεις στην ομάδα και να μείνεις εδώ, μέχρι να φύγουμε μαζί !
– Με ξαφνιάζετε, Πρόεδρε. Δεν περίμενα ότι θα μου κάνατε πρόταση συνεργασίας…
– Σ’ έχω για έξυπνο άνθρωπο, Ερνέστο. Ξέρεις ότι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου, ξέρεις ότι ο κόσμος σε εκτιμά και σε αγαπάει, ξέρεις ότι μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα για την ομάδα. Από σένα εξαρτάται… Εγώ, έχω πάρει τις αποφάσεις μου.
– Σας υπόσχομαι ότι θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά, Πρόεδρε.
– Να το σκεφτείς και να τα ξαναπούμε σύντομα… Σε περιμένω !
ΥΓ. Το…δημοσιογραφικό απόρρητο δεν μου επιτρέπει να δώσω περισσότερες πληροφορίες. Μου επιτρέπει όμως να δώσω σε όλους τις καλύτερες ευχές μου, για καλό Πάσχα και για τρεις ερυθρόλευκες νίκες την επόμενη εβδομάδα. Να είστε όλες και όλοι καλά και να περνάτε ακόμα καλύτερα !
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
