Την άλλη Κυριακή . . .
Έχουμε διπλή γιορτή, ρε μάγκες… Γενέθλια και στέψη μαζί, όπως αρμόζει στον βασιλιά του ελληνικού αθλητισμού, στον Ολυμπιακό μας. Σήμερα (χτες) είχαμε τα προεόρτια, με μία κούπα στο βόλεϊ και με μία τεσσάρα στο…βόλεϊ δωματίου !
Τυχαίνει να παρακολουθώ σε όλα τα σπορ την ομάδα μας και νιώθω ευλογημένος που είμαι Ολυμπιακός. Την Τετάρτη καθαρίσαμε στα Γιάννενα και πνίξαμε τους Ελβετούς μέσα στο σπίτι τους, ρίχνοντας 33 γκολ στο πόλο, την Πέμπτη είχαμε “οθωμανικό” στο μπάσκετ με μια ξεγυρισμένη εικοσάρα στους Τούρκους, μέσα στην Πόλη, την Παρασκευή ρίξαμε τρία (σετ) στις μπουγάτσες, το Σάββατο άλλα τρία (σετ) στην Κηφισιά (είπαμε να γίνουμε και λίγο αριστοκράτες, να…βολέψουμε και καμιά σικάτη γκόμενα), βάλαμε και τέσσερα γκολάκια στα…φίδια (κάποιοι από εσάς τυχαίνει να ξέρετε πόσο τα συμπαθώ, τα σιχαμένα), άλλα 24 γκολάκια στο Παλιό Φάληρο, ζήλεψαν και τα κορίτσια μας και έριξαν μία καθαρή τριάρα στο Ρέθυμνο… Νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλη ομάδα στον κόσμο που να έχει τέτοια συγκομιδή… Γι’ αυτό, έχουμε κάθε δικαίωμα να τραγουδάμε : ΘΡΥΛΕ είσαι ο ένας, ο μοναδικός !
Ξέρω ότι τη μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών μας δεν την εξιτάρουν τα υπόλοιπα, βλέπει και ασχολείται μόνον με την μπάλα και δεν ασχολείται με τη…σπυριάρα, με τις σάλες και με τις πισίνες. Κακό είναι αυτό, ρε μάγκες… Δικά μας παιδιά είναι και αυτά που έχουν φέρει τόσους ευρωπαϊκούς τίτλους, που βοήθησαν να γίνει ακόμα πιο γνωστό το όνομα της ομάδας μας στην Ευρώπη, που μας έχουν χαρίσει πολλές μοναδικές στιγμές και μας έχουν γεμίσει με περηφάνια !
Μπήκαμε στον Μάρτιο, έχουν μείνει έξι παιχνίδια για να τελειώσει το πρωτάθλημα και τέσσερα για να τελειώσει το κύπελλο… Η εαρινή προετοιμασία της ομάδας για τη νέα αγωνιστική περίοδο, που άρχισε μετά τον άδοξο και πικρό αποκλεισμό από την Λεβάντε, δείχνει να βρίσκεται σε καλό δρόμο και ελπίζω να στεφθεί με επιτυχία, με καλές εμφανίσεις, κερδίζοντας παίχτες και, φυσικά, όλα τα επίσημα παιχνίδια μέχρι το τέλος.
Επιτέλους, είδαμε τον Αβραάμ σε ολόκληρο παιχνίδι… Ήταν φανερή η μεγάλη απουσία του από τους αγωνιστικούς χώρους, αλλά δεν τον φοβάμαι. Ο αρχηγός είναι παλικάρι, το λέει η καρδιά του και σύντομα θα γίνει ξανά αυτός που ξέραμε. Μπορεί να μην έχει πλέον τον Μέλμπεργκ δίπλα του, αλλά έχει το…λαχείο που λέγεται Μανωλάς και γίνεται συνεχώς καλύτερος. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο θέλει ταχύτητα, πάθος και δύναμη… Από αυτά, δόξα τω Θεώ, έχουν και περίσσευμα. Υγεία να έχουν, κακό μάτι μην τους δει και το μέλλον είναι όλο δικό τους…
Πρόπερσι ήταν ο Φουστέρ, πέρσι ήταν ο Αμπντούν και φέτος είναι ο Μασάντο… Για τους αμφιλεγόμενους λέω… Προσωπικά, πίστεψα στον πρώτο, έκοβα φλέβες για τον δεύτερο και είμαι αισιόδοξος για τον τρίτο… Ναι, κάτι του λείπει… Το βλέπω, όπως το βλέπουμε όλοι μας. Όμως, επιμένω : είναι μοντέρνο χαφ, ξέρει μπάλα και τρέχει παντού, σκίζεται μέσα στο γήπεδο και προσφέρει στην ομάδα, αλλά κάπου τα χαλάει. Κάποιος πρέπει να τον βοηθήσει και, σίγουρα, αυτός δεν είναι όποιος τον αποδοκιμάζει στο γήπεδο και του κόβει τα πόδια. Νομίζω ότι αυτό το παιδί δεν έχει αποκτήσει την κατάλληλη ψυχολογία, ίσως και να μην έχει βρει ακόμα τον ρόλο του μέσα στην ομάδα μας. Ελπίζω να βρει ο Μίτσελ το κουμπί του και να αποδώσει αυτά που μπορεί… Ένα στοιχείο θα καταθέσω, από το παιχνίδι της Κρήτης : στο πρώτο ημίχρονο είχε κάνει τουλάχιστον πέντε φάουλ. Άλλα τόσα είχε κάνει ο Αμπντούν. Δεν είναι τυχαίο… Τέτοιους παίχτες τους χρειάζεται η ομάδα μας !
Την ποιότητα του Ιμπαγάσα δεν την βρίσκει κανένας εύκολα… Όμως, τα χρόνια πέρασαν και πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά… Προσωπικά, έχω εντοπίσει από τώρα το…επόμενο στοίχημά μου, που λέγεται Τομάς Ντε Βινσέντι. Εδώ θα είμαστε και θα τον δούμε !
ΥΓ. Γαμώτο, γιατί να μην πάει στα δίχτυα το γυριστό του Μανιάτη ;
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
