“Η οργανωμένη αλητεία και η αβάσταχτη δυσωδία νίκησε το ποδόσφαιρο στη ζούγκλα της Τούμπας και η χρονιά τελείωσε για εμάς, άδοξα και πρόωρα. Όμως, η ζωή συνεχίζεται… αφήνουμε τους σιχαμένους να βγάλουν τα μάτια τους και να φάνε τα… σαμάρια τους, στον τελικό της ντροπής και στα play off, να χαίρονται με την κατάντια τους και κοιτάμε μπροστά” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Εύχομαι : χρόνια πολλά, με υγεία και πολλές θρυλικές επιτυχίες, φίλες και φίλοι.
Μπήκα στο επίσημο site της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και μέτρησα τους παίχτες που ανήκουν στο δυναμικό της ομάδας μας. Έκανα τη σούμα και έπαθα πλάκα… το νούμερο είναι αυτό που βλέπετε στον τίτλο : 52 παίχτες και δύο μπαλαντέρ, από τους οποίους 23 είχαν δοθεί δανεικοί, ανήκουν αυτή τη στιγμή στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας μας. Καλούνται, λοιπόν, τα δύο αφεντικά (Μαρινάκης και Μϊτσελ) να κάτσουν και να σχεδιάσουν την επόμενη μέρα, αφού πρώτα ανανεώσουν τη δικιά τους συνεργασία.
Όπως ξέρετε, η κανονική τράπουλα έχει 10 τετράδες με αριθμούς και 3 τετράδες με φιγούρες. Όμως, όπως ξέρουμε και όπως θα δούμε, η δικιά μας τράπουλα είναι πολύ μπερδεμένη, Ζητάω προκαταβολικά την κατανόησή σας, σε ό,τι αφορά τις ακριβείς θέσεις των παιχτών και τις ικανότητες κάποιων νέων παιδιών, που δεν τους έχω δει ποτέ ή τους έχω δει να αγωνίζονται ελάχιστα και είναι εύλογο να μην μπορώ να τους αξιολογήσω. Όσους ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία, τους κατέταξα στους ρηγάδες, για να μην υπάρξουν υπονοούμενα για όσους τυχόν θα κατέτασσα στις… ντάμες !
Πρόβλημα είχα και με ποιους θα βάλω στους βαλέδες και αποφάσισα να βάλω τα… εντεκάρια, αφού η τράπουλα δεν έχει τέτοια. Αρχικά, επηρεασμένος από τη φράση “αυτός δεν κόβει ούτε με βαλέ”, έκανα τη σκέψη να βάλω εκεί τους κόφτες… αλλά μετάνιωσα, για να μην το γρουσουζέψω !
Κάποιοι θα σκέφτονται : ποιος να ξέρει τι χαρτόμουτρο είναι ετούτος ; Όχι, ρε μάγκες… έκατσε το νούμερο στους 52+2 και μου έδωσε την ιδέα. Χαρτιά δεν παίζω ούτε “για το καλό” την παραμονή της Πρωτοχρονιάς… Κάνοντας την ψυχανάλυσή μου, νομίζω ότι φταίει γι’ αυτό το γεγονός ότι υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι, στο ευρύτερο περιβάλλον μου, που καταστράφηκαν από το χαρτί και από τον τζόγο… οπότε αποφάσισα από πολύ μικρός να μην κολλήσω τέτοια αρρώστια. Μου φτάνει και μου περισσεύει αυτή που έχω… η απεριόριστη αγάπη για τον ΘΡΥΛΟ μας !
Η τσόχα στρώθηκε… πάμε !
Στους άσσους, έχουμε : Ρομπέρτο, Μέγκιερι, Κάρολ, Χουτεσιώτη και Βλάχο… προσθέτω τον Αντρέα Γιαννιώτη, τον οποίο παραδόξως δεν έχουν γραμμένο στη λίστα με τους δανεικούς.
Στα δυάρια, έχουμε : Σαλίνο, Τόρες, Καραγκούνη και Τζανακάκη.
Στα τριάρια, έχουμε : Χολέβα, Μπονγκ, Λυκογιάννη και Ντιελνά.
Στα τεσσάρια, έχουμε : Αβραάμ, Μανωλά, Παπάζογλου και Βούρο.
Στα πεντάρια, έχουμε : Σιόβα, Μαρκάνο, Λεάντρο και Ρουγκάλα.
Στα εξάρια, έχουμε : Ν’Ντιγκά, Πελέ, Σιώπη και Ιμπραΐμ.
Στα εφτάρια, έχουμε : Κάμπελ, Βλαχοδήμο, Πίνο και Γκρίμπιτς.
Στα οχτάρια, έχουμε : Σάμαρη, Μανιάτη, Μασάντο, Μπουχαλάκη και Γιαταμπαρέ.
Στα εννιάρια, έχουμε : Σαβιόλα, Βαλντέζ, Σέποβιτς, Διαμαντάκο και Ιωαννίδη.
Στα δεκάρια, έχουμε : Ντομίγκεζ, Ιμπαγάσα, Φουστέρ, Τάτο και Ντε Βινσέντι.
Στους βαλέδες, έχουμε : Ολαϊτάν, Πέρεζ, Κολοβό και Κάταϊ.
Στους ρηγάδες, έχουμε : Βέργο, Σάλιακα, Λύρα και Παιδάκη… προσθέτω τον Αντώνη Παπασάββα, τον οποίο επίσης δεν έχουν γραμμένο στη λίστα, αν και έπαιξε στην Άμφισσα σκοράροντας κιόλας.
Είπαμε : ντάμες δεν έχουμε στην ομάδα μας. Εμείς, οι γαύροι, τις γυναίκες τις σεβόμαστε και τις αγαπάμε, δεν τις βάζουμε να παίξουν μπάλα, όπως κάνουν κάποιοι άλλοι… τις έχουμε για άλλες δουλειές !
Ποιοι μπορούν να προσφέρουν ;
Αν μπορούσαμε να έχουμε τις γνώμες όλων των οπαδών της ομάδας μας, για όλους αυτούς τους παίχτες, θα πηγαίναμε τρέχοντας στο… τρελάδικο. Είναι εντελώς φυσικό να έχουμε τις απόψεις και τις προτιμήσεις μας, ανάλογα με την οπτική πλευρά από την οποία βλέπουμε πρόσωπα και πράγματα. Προσπαθώντας να κατηγοριοποιήσουμε τις προσεγγίσεις μας, νομίζω ότι θα είχαμε τρεις μεγάλες κατηγορίες : αυτούς που θεωρούν το ρόστερ γεμάτο από μετριότητες, αυτούς που το θεωρούν αρκετά πλήρες και αυτούς που δίνουν έμφαση στον εξελληνισμό της ομάδας και την αξιοποίηση των νέων παιδιών, που προέρχονται από τις ακαδημίες ή από μεταγραφές.
Προσωπικά, δεν ανήκω de facto σε καμία από αυτές, αφού όλες έχουν τα δυνατά και τα τρωτά τους σημεία. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν αρκετές μετριότητες μέσα σ’ αυτό το σύνολο παιχτών, όπως υπάρχουν και αρκετοί ποιοτικοί και πολλοί εξελίξιμοι παίχτες. Όσοι είμαστε “έξω απ’ τον χορό” και εννοώ ότι δεν έχουμε καθημερινή επαφή με τους παίχτες, μπορούμε να πιστεύουμε και να λέμε ό,τι γουστάρουμε. Αρμόδιοι να κρίνουν και να αποφασίσουν είναι αυτοί που δουλεύουν και παρακολουθούν όλα αυτά τα παιδιά…
Ρομπέρτο, Σαλίνο, Μανωλάς, Αβραάμ, Σιόβας, Μαρκάνο, Χολέβας, Σάμαρης, Μανιάτης, Ντομίγκεζ, Φουστέρ, Κάμπελ, Σαβιόλα και Ολαϊτάν (μακάρι να είναι καλά και να τον ξαναδούμε στα γήπεδα) πρέπει να παραμείνουν στην ομάδα μας. Απ’ όσο ξέρω, με εξαίρεση τον Κάμπελ που είναι δανεικός, όλοι οι υπόλοιποι έχουν συμβόλαιο και αρκεί η σύμφωνη γνώμη του προπονητή για την παραμονή τους.
Μέγκιερι, Μπονγκ, Μπουχαλάκης, Ιμπραΐμ, Διαμαντάκος, Κολοβός και Ν’Ντιγκά, αν αγοραστούν τα δικαιώματά του, νομίζω ότι μπορούν να προσφέρουν και είμαι θετικός για την παραμονή τους. Δεν είμαι αρνητικός για τον Παπάζογλου, για τον Βλαχοδήμο, για τον Σέποβιτς και για τον Κάταϊ… νομίζω ότι μπορούν να προσφέρουν κάποια πράγματα, αλλά όχι και πολλά !
Κάρολ και Ιμπαγάσα δεν μπορούν να έχουν μέλλον στη ομάδα μας, αφού ο χρόνος είναι σκληρός και αδυσώπητος για όλους μας. Ειδικά, για τον Αργεντίνο θα πρότεινα κάποια θέση στην ομάδα, μάλλον σε θέση σκάουτερ, αφού κόβει το μάτι του και νομίζω ότι θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε…)
Τόρες, Γιαταμπαρέ και Πελέ με απογοήτευσαν, ο Μασάντο μπορεί να μας χάρισε κάποιες στιγμές ευθυμίας εκτός γηπέδου, αλλά δεν μας βοήθησε αγωνιστικά ούτε τη δεύτερη χρονιά. Αν ισχύει αυτό που γράφτηκε για τον ειδικό όρο στο συμβόλαιο του Πέρεζ, που μας επιτρέπει να τον επιστρέψουμε στη Βιγιαρεάλ λόγω του σοβαρού τραυματισμού, νομίζω ότι σύντομα θα αποτελέσει και αυτός παρελθόν για την ομάδα μας.
Έχω θετική γνώμη για την ποδοσφαιρική αξία του Τάτου και του Ντε Βινσέντι, αλλά δεν με έχουν πείσει ότι μπορούν να σηκώσουν το βάρος της ερυθρόλευκης φανέλας. Αντίθετα, έχω σχεδόν πεισθεί ότι κάποια παιδιά (Καραγκούνης, Τζανακάκης, Λυκογιάννης, Σιώπης και Ιωαννίδης) δεν διαθέτουν το ειδικό βάρος για να παίξουν στην ομάδα μας. Όμως, επειδή πρόκειται για νέα παιδιά, που έχουν πολύ μέλλον μπροστά τους, κρατάω μία πισινή και δεν θέλω να τους… κάψω !
Δεν έχω ιδέα για τη φετινή πορεία του Ντιελνά, του Πίνο (και μεθώ, ωχ… αμάν) και του Γκρίμπιτς. Νομίζω ότι δεν πρόκειται να ξαναδούμε ντυμένο στα ερυθρόλευκα κανέναν από αυτούς, ενώ θεωρώ αρκετά πιθανό να δούμε τον Λεάντρο, ίσως στη θέση του Παπάζογλου.
Πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στον Γιαννιώτη, ο οποίος πάτησε πλέον τα 22 χρόνια και πρέπει να δούμε αν μας κάνει, σαν τρίτη λύση, πίσω από τους Ρομπέρτο και Μέγκιερι. Για την υπόλοιπη πιτσιρικαρία (Χουτεσιώτη, Βλάχο, Βούρο, Ρουγκάλα, Βέργο, Σάλιακα, Παπασάββα, Λύρα, Παιδάκη και, ίσως, κάποιους ακόμα από τις ακαδημίες) θα ήταν ιδανικό να έχουμε μία δεύτερη ομάδα, που θα συμμετέχει σε κάποιο πρωτάθλημα. Σκορπίζοντας αυτά τα παιδιά δεξιά και αριστερά, νομίζω ότι δεν βοηθάμε ούτε τους παίχτες, ούτε την ομάδα μας… χώρια που μαζεύουμε και τα σάλια των αλλονών για “παραρτήματα” και δεν συμμαζεύεται !
Μεταγραφές : η μόνιμη ψύχωση
Σας ζάλισα και το ξέρω. Όμως, δεν ξέχασα κανέναν… εκτός από έναν, τον Βαλντέζ. Επίτηδες τον άφησα έξω από την παραπάνω ανάλυση, επειδή είναι δανεικός και περιμένω να δω τον χειρισμό της περίπτωσής του, για να βγάλω τα πρώτα συμπεράσματα για τις προθέσεις της Διοίκησης. Πιστεύω ότι είναι ανάλογη περίπτωση με τον Σαβιόλα στο αγωνιστικό κομμάτι και, έχοντας ως δεδομένο ότι κανένας τους δεν είναι καθαρόαιμο σέντερ φορ, σε συνδυασμό με την παρουσία του Ντομίγκεζ και του Φουστέρ που μπορούν να παίξουν πίσω από τον επιθετικό κορυφής, δεν είμαι θετικός για την παραμονή του.
Πριν πάμε σε ονόματα, πρέπει να απαντήσουμε στο βασικό ερώτημα : πώς θέλουμε να παίξουμε ;
Έχω γράψει πολλές φορές ότι καλός και άγιος είναι ο Μϊτσελ σε κάποια πράγματα, αλλά σε θέματα τακτικής υστερεί σημαντικά και πρέπει να μάθει πολλά ακόμα. Μπορεί να πήραμε κάποια εξαιρετικά αποτελέσματα και να είδαμε κάποιες καλές εμφανίσεις μέσα στη χρονιά, αλλά νομίζω ότι αυτό δεν οφείλονταν κυρίως στον τακτικό σχεδιασμό μας, αλλά στις προσωπικές ικανότητες κάποιων παιχτών. Ρομπέρτο, Μανωλάς, Ντομίγκεζ, Κάμπελ και Μήτρογλου έκαναν τη διαφορά…
Μπορεί να έχω κι εγώ, όπως όλοι, τις προσωπικές μου προτιμήσεις… όμως, ποτέ δεν έβαλα κανέναν, παίχτη ή προπονητή, πάνω από την ομάδα μας. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ : μην πείτε ότι είμαι προσωπολάτρης, επειδή θα επιμείνω στην άποψη ότι ο Μίτσελ δεν είναι Βαλβέρδε. Μπορεί να υπάρχουν και υπάρχουν πράγματα στα οποία υπερτερεί έναντι του Ερνέστο, όμως υστερεί στο πιο σημαντικό : στην οργάνωση του παιχνιδιού και στους ρόλους των παιχτών μέσα στο γήπεδο.
Δεν σας κρύβω ότι, βλέποντας τη φετινή πορεία και τον τρόπο παιχνιδιού της Μπιλμπάο, ζηλεύω και στεναχωριέμαι… Μπορεί να είχε και αυτός τα στραβά του, αλλά ήξερε τι ήθελε και αυτό φαίνονταν μέσα στο παιχνίδι, όπως φαίνεται και στην τωρινή ομάδα του Βαλβέρδε. Λυπάμαι που δεν συμβαίνει το ίδιο και με την ομάδα του Μίτσελ, αλλά αυτή είναι η αλήθεια… και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες !
Πιστεύω ότι, σε τελική ανάλυση, η παρουσία του Σαβιόλα μας έκανε κακό. Όσο υπήρχε ο Μήτρογλου, αυτό δεν φαίνονταν τόσο πολύ… αφού ο “πιστολέρο” σκόραρε κατά βούληση και με την παρουσία του έδινε χώρο στον Σαβιόλα και στους πλάγιους επιθετικούς. Όμως, έβγαλε από τη φυσική του θέση τον Φουστέρ, έστειλε τον Ντομίγκεζ στην… κουλούρα και η ομάδα δεν μπορούσε να πιέσει ψηλά, να κλέψει μπάλες και να πνίξει τον αντίπαλο. Μετά τον τραυματισμό και την αποχώρηση του Μήτρογλου, γίναμε εντελώς προβλέψιμοι. Κάτι πήγε να γίνει με την καθιέρωση του Ολαϊτάν στην κορυφή της επίθεσης, αλλά μετά την κατάρρευση του Νιγηριανού ήρθε και η αγωνιστική πτώση της ομάδας μας.
Δεν θα το κουράσω άλλο… Θέλουμε ένα βαρβάτο σέντερ φορ, θεωρώ ότι δεν μας χρειάζονται Σαβιόλα και Βαλντέζ, πρέπει να παίζει ο Ντομίγκεζ ή ο Φουστέρ πίσω από τον επιθετικό κορυφής, πρέπει να μείνει ο Κάμπελ και, αν αυτός φύγει, να αποκτηθεί καλός παίχτης στη θέση του. Η ομάδα θέλει επιθετική τριπλέτα, με γρήγορους πλάγιους που θα σκοράρουν, όπως ήταν ο Γκαλέτι και ο Τζόρτζεβιτς, με σέντερ φορ υψηλής κλάσης. Δεν είναι κακή ιδέα να πάρουμε πίσω τον Μήτρογλου, έστω και δανεικό !
Θέλουμε έναν παίχτη στο κέντρο που θα οργανώνει το παιχνίδι της ομάδας. Δεν έχουμε δημιουργία από τον άξονα, δεν μπορούμε να διασπάσουμε εύκολα τις κλειστές άμυνες στο πρωτάθλημα και να βγούμε με αξιώσεις στην κόντρα στα παιχνίδια της Ευρώπης. Χαμάληδες και ρολίστες έχουμε πολλούς, αρκεί να μοιράσουμε σωστά και τους ρόλους. Όμως, θέλουμε και έναν ηγέτη, έναν παίχτη που θα μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και να την οδηγήσει στις δύσκολες καταστάσεις…
Για να γίνουν αυτά, όπως πρέπει και όταν πρέπει, χρειάζεται οργάνωση και λεφτά, κύριε Μαρινάκη !
ΥΓ. Για τους back to back πρωταθλητές Ευρώπης, ένα είναι το σύνθημα : πρώτα ΣΕΦ, μετά Μαδρίτη και Μιλάνο… και την κούπα θα τη φέρουμε με το αεροπλάνο !
