“Δουλειά δεν είχαμε και δουλειά βρήκαμε… Είναι λογικό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σε οποιοδήποτε θέμα και είναι ευτύχημα ότι μπορούμε να τις εκθέτουμε και να τις συζητάμε μεταξύ μας. Προσωπικά, δεν περιμένω να χάσουν οι άλλοι για να χαρώ… αρκούμαι στις χαρές που μου χαρίζει η ομάδα μας” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Επειδή δεν έχω μάθει να κρύβομαι, επέλεξα να αρχίσω με μία αναφορά στο θέμα που δημιουργήθηκε με τα “συγχαρητήρια” που έπρεπε ή δεν έπρεπε να δώσουμε στον ΠΑΟΚ για την ευρωπαϊκή του νίκη. Φυσικά και δεν θεωρώ ότι αποτελεί θέμα μείζονος σημασίας, όμως είναι μία καλή αφορμή για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα και να τα βάλουμε στη θέση τους. Το λέω προκαταβολικά : όλοι δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ και σε τίποτα !
Διάβασα με πολλή προσοχή τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν εδώ, στο redvoice, για αυτό το θέμα και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν σημαντικά επιχειρήματα εκατέρωθεν. Γι’ αυτό, δεν πρόκειται να σας κουράσω με επαναλήψεις και κρίσεις επ’ αυτών, αφού ο καθένας μας βλέπει τα πράγματα από τη δικιά του οπτική γωνία. Αυτό που θα κάνω, είναι να θέσω δύο ερωτήματα, να δώσω τις δικές μου απαντήσεις και, φυσικά, εσείς μπορείτε να δώσετε τις δικές σας…
1. Μας ικανοποιεί το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται η οπαδική αντιπαράθεση ;
Προσωπικά, δεν με ικανοποιεί καθόλου και θεωρώ κατάντια για κάθε σκεφτόμενο άνθρωπο να συμμετέχει σε κουβέντες που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο… Δεν συμφωνώ καθόλου με το υποτιμητικό ύφος ορισμένων από εμάς, δεν με εκφράζει το ακατάσχετο υβρεολόγιο και η έλλειψη σεβασμού προς τους αντιπάλους, δεν με κάνουν να νιώθω καλύτερα οι ψευτοτσαμπουκάδες και τα συνθήματα με το… σεξουαλικό περιεχόμενο. Είναι θέμα αισθητικής και πολιτισμού που έχει ο καθένας μας και αρνούμαι πεισματικά να γίνω κάφρος, επειδή κάποιοι άλλοι είναι κάφροι !
Δεν τρέφω αυταπάτες ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, αλλά νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να προσπαθώ όσο μου επιτρέπουν οι δυνάμεις και οι αντοχές μου. Προσωπικά, νιώθω ότι έχω και καθήκον να το κάνω, αφού τυχαίνει να είμαι εκπαιδευτικός και μπορώ να επηρεάζω πολλά νέα παιδιά… Θεωρώ ότι το πρόβλημα δεν είναι αθλητικό, είναι πρωτίστως κοινωνικό και είμαι της γνώμης ότι η κοινωνία μας διαθέτει πλεόνασμα “ειδημόνων” και της λείπουν οι αφανείς εργάτες, σε όλα τα επίπεδα.
2. Μπορούμε να βρούμε συνοδοιπόρους σε μια τέτοια προσπάθεια ;
Εννοώ μία προσπάθεια για να ανεβάσουμε το επίπεδο της αντιπαράθεσης και ξέρω ότι κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο, ακόμα και μεταξύ μας… Όμως, όταν δεν αποφασίζουν να κάνουν την αρχή και την υπέρβαση αυτοί που μπορούν, τότε δεν πρόκειται να την κάνει κανένας. Οι “πονεμένοι” όλων των αποχρώσεων είναι λογικό να κουβαλάνε έναν σωρό από απωθημένα και να αποθέτουν στους εκάστοτε αντιπάλους του ΘΡΥΛΟΥ τις ελπίδες τους για λίγη χαρά. Εμείς, δεν έχουμε κανέναν λόγο να κάνουμε το ίδιο… μπορούμε να αρκεστούμε στις χαρές που μας προσφέρει η ομάδα μας !
Λένε ότι είναι καλύτερα να σε μισούν, παρά να σε λυπούνται… και δεν έχουν καθόλου άδικο. Είναι φοβερό το συναίσθημα που νιώθουν όλοι όσοι μας μισούν και μας ζηλεύουν, όταν βλέπουν ότι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και κανένα απολύτως κόμπλεξ να τους συγχαρούμε για κάποια επιτυχία τους. Η δικιά μας μεγαλοπρέπεια θα γίνει αφόρητος πόνος για εκείνους, αφού θα τους βοηθήσει να καταλάβουν πόσο μικροί είναι…
Είχαμε και… ντέρμπι κορυφής !
Ποιος θα το πίστευε ότι η Βέροια θα έρχονταν στο “Γ.Καραϊσκάκης” ως επικεφαλής της βαθμολογίας. Όμως, έγινε και αυτό, οπότε δεν πρέπει να μας εκπλήσσει τίποτα πλέον. Δεν έχουν άσχημη ομάδα οι άνθρωποι και εμείς, έχοντας νωπές τις δάφνες του θριάμβου επί της Ατλέτικο και κουβαλώντας κάποια κούραση απ’ αυτό το παιχνίδι, θα μπορούσαμε να πάθουμε τη ζημιά…
Αν εξαιρέσουμε την προσπάθεια του Μήτρογλου που κατέληξε στο δοκάρι, στην αρχή του παιχνιδιού, δεν κάναμε σχεδόν τίποτα αξιόλογο σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο και ήταν ευτύχημα που βρεθήκαμε μπροστά στο σκορ πριν πάμε στα αποδυτήρια.
Το καβγαδάκι του Τσόρι με τον Μήτρογλου, για την εκτέλεση του πέναλτι, δεν είναι καλό σημάδι για την ομοψυχία της ομάδας μας και πρέπει ο Μίτσελ να σφίξει τα λουριά, πριν ξεφύγει το πράγμα. Σκέφτομαι ότι αν είχε αστοχήσει ο Μήτρογλου, μπορεί να είχαμε πολύ άσχημες εξελίξεις. Εύχομαι και ελπίζω να μην ξαναδούμε κάτι ανάλογο στο μέλλον…
Στο δεύτερο ημίχρονο βελτιωθήκαμε, κάναμε αρκετές φάσεις και μπορούσαμε να έχουμε καθαρίσει πολύ νωρίτερα. Όσο το παιχνίδι ήταν στο γκολ και χάναμε καλές ευκαιρίες, όπως τα πλασέ του Μήτρογλου και του Μπενίτεθ που απέκρουσε ο Καντιμοίρης, οι εφιάλτες του Αγρινίου ξαναγυρνούσαν στο μυαλό μου. Ευτυχώς, ο Ραούλ Μπράβο έδωσε την… ασίστ στον Μπενίτεθ και ηρεμήσαμε λίγο νωρίτερα από τη λήξη του παιχνιδιού, αφού το πολύ όμορφο, σε δημιουργία και εκτέλεση, γκολ του Κασάμι από την πάσα του Μιλιβόγεβιτς ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα.
Ακολουθούν τρία παιχνίδια (Παναχαϊκή, Ατρόμητος και Μάλμε) μακριά από την έδρα μας. Φαντάζομαι ότι στο πρώτο απ’ αυτά θα παίξουν κάποιοι παίχτες που δεν πήραν χρόνο συμμετοχής μέχρι τώρα (Σιόβας, Φορτούνης, Γκαζαριάν κλπ). Είναι κακό που δεν είναι άμεσα διαθέσιμοι όλοι οι παίχτες, αφού ο Σαλίνο και ο Ντοσεβί είναι τραυματίες. Θα είναι ιδανικό να κάνουμε τρεις νίκες σ’ αυτά τα παιχνίδια, αλλά δεν θα είναι καθόλου εύκολο… Πρέπει να παλέψουμε πολύ σκληρά για να το πετύχουμε !
