Λιγόστεψαν οι μέρες που έμειναν για τον αποχαιρετισμό του 2013 και, με αυτό το κείμενο που αναφέρεται στο διάστημα από το καλοκαίρι μέχρι τώρα, ολοκληρώνεται η ανασκόπηση της χρονιάς, με τίτλους και με δύο λόγια, όπως τα είδαμε σ’ αυτή τη στήλη. Εύχομαι με τον ερχομό του 2014 να έχουμε μόνον ευχάριστα πράγματα να λέμε, για όλα τα τμήματα του ΘΡΥΛΟΥ μας, φίλοι και αδερφοί…
Μάστορα, πεινάμε και… αργείς !
Όπως δείχνουν τα πράγματα, το μαγαζί είναι της υπομονής. Γι’ αυτό, είναι καλύτερα να κάνετε καμιά βουτιά, να πιείτε το καφεδάκι σας, να παίξετε κανένα ταβλάκι με τον κολλητό σας, που σας παριστάνει τον παιχταρά όλο τον χειμώνα και κάνει προπόνηση για να “τσιμπάει” τα ζάρια και να φέρνει εξάρες. Λένε ότι “το καλό πράγμα αργεί να γίνει” και μακάρι να είναι έτσι… αφού λένε και ότι “όταν η νύφη δεν θέλει να ζυμώσει, όλη τη μέρα κοσκινίζει”. Τώρα, αν με ρωτήσετε : ποια νύφη ζυμώνει στις μέρες μας, είναι άλλο θέμα και δεν σκοπεύω να το αναλύσω !
Ρε γαμώτο… μπάνια κάνετε ;
Φτάσαμε αισίως στα μέσα του Αλωνάρη, σε δύο μέρες αρχίζουν τα φιλικά παιχνίδια, σε ένα μήνα αρχίζει το πρωτάθλημα και ακόμα δεν λέει να…φέξει, για να δούμε κάτω από το φως του ήλιου αυτά που περιμένουμε τόσο καιρό. Δεν έχουμε παράπονο, από ονόματα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και από διαψεύσεις επί διαψεύσεων έχουμε χορτάσει, αλλά τα βασικά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα και ένας Θεός ξέρει πότε και πώς θα απαντηθούν…
Πού πάμε χωρίς τον… Μάνταλο ;
Αυτό το κείμενο είναι το τελευταίο από τη στεριά, αφού σε λίγες μέρες πρόκειται να… γίνω αμφίβιο. Έγραψα και φώναξα ή, μάλλον, ούρλιαξα και φαίνεται ότι κάτι έφτασε στα αυτιά τους, εκεί στα γραφεία της πλατείας Αλεξάνδρας. Με ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ έκλεισαν 4 παίχτες μέσα σε 24 ώρες και μάλιστα με ένα μεγάλο όνομα, αυτό του Σαβιόλα, ανάμεσα σ’ αυτούς… άρα μπορούμε να πούμε ότι κάτι έγινε. Όμως, ακόμα δεν τελειώσαμε, θέλουμε άλλους δύο καλούς παίχτες και φυσικά να οριστικοποιηθεί η… λίστα του Σίντλερ, δηλαδή να ξεκαθαρίσει το ρόστερ της ομάδας μας.
Είναι ακόμα νωρίς, αλλά…
Να ‘μαστε ξανά πίσω στις επάλξεις… Τελείωσαν οι διακοπές, άρχισε το πρωτάθλημα και έχουμε πλέον αντικείμενο για να συζητήσουμε. Είχα την σπάνια ευκαιρία να παρακολουθήσω το παιχνίδι της πρεμιέρας από τις εξέδρες του ΟΑΚΑ και δεν την άφησα να πάει χαμένη. Δεν μου άρεσε το παιχνίδι, ούτε η ομάδα μας… λίγα πράγματα είδαμε, τα νύχια μας φάγαμε και με το στανιό κερδίσαμε. Δεν είναι στον χαρακτήρα μου να είμαι βιαστικός και δεν θέλω να είμαι άδικος με κανέναν. Συγκρίνοντας την ενδεκάδα που παρέταξε ο Μίτσελ κόντρα στην Καλλονή, με αυτήν που έπαιξε στον τελικό του κυπέλλου, διαπιστώνουμε ότι η ομάδα ήταν αλλαγμένη κατά τα 7/11. Επομένως, είναι λογικό να μην υπάρχει η απαιτούμενη ομοιογένεια, να μην λειτουργούν οι αυτοματισμοί και να μην βλέπουμε όσα θέλουμε μέσα στο γήπεδο.
Θρύλε, έχουμε και… καρδιά !
Αφού δεν πάθαμε ούτε έμφραγμα, ούτε εγκεφαλικό και πήραμε τους τρεις βαθμούς στο παιχνίδι κόντρα στον Ατρόμητο, πάλι καλά… Άστρο λαμπρό είχε ο Μίτσελ, αφού οι αντίπαλοι κατόρθωσαν να χάσουν δύο κλασικές ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο και 2-3 καλές περιπτώσεις προς το τέλος του παιχνιδιού, ενώ είδε και τις δύο αλλαγές (Φουστέρ και Σαβιόλα) να σκοράρουν πριν συμπληρωθεί ένα δεκάλεπτο από τη στιγμή που μπήκαν στο γήπεδο. Αν πω ότι μου άρεσε η ομάδα, θα είναι ψέματα… Έκανε ένα καλό εικοσάλεπτο μόλις βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και γύρισε το αποτέλεσμα, προσπάθησε να καθαρίσει το παιχνίδι και, αφού δεν τα κατάφερε στο καλό της διάστημα, έκανε συντήρηση για να κρατήσει τη νίκη. Θα μπορούσε να έχει βάλει άλλο ένα γκολ, όπως και θα μπορούσε να ισοφαριστεί στο τέλος του παιχνιδιού. Είδε και ο… αλλήθωρος οφσάιντ στο γκολ του Μήτρογλου και μας κράτησε στην τσίτα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του Σπάθα.
Ολυμπιακός : εκπτώσεις μόνον τον… Αύγουστο !
Αν καταφέρει ο Μίτσελ να μοντάρει την ομάδα και να κρατήσει τις ισορροπίες στα αποδυτήρια μετά από τόσα “πάρε-δώσε”, θα τον παραδεχτώ. Ξέρω πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα όταν είσαι φτωχός, όμως τώρα σκέφτομαι ότι δεν είναι εύκολα και όταν είσαι πλούσιος… Μεταγραφές είχαμε, κλήρωση του Champions League είχαμε και εκπτώσεις είχαμε μέχρι το Σάββατο, αλλά μπήκε Σεπτέμβρης πλέον και στη Λεβαδιά άρχισαν οι πεντάρες του Θρύλου, τα τρίμπαλα του Μήτρογλου, τα τρία “πάρε-βάλε” του Φουστέρ και οι… έντονοι πονοκέφαλοι του Μίτσελ που έχει αρχίσει να αναρωτιέται : Θεέ μου, πού θα τους χωρέσω όλους αυτούς που μου κουβαλάνε κάθε μέρα ;
Θρύλε, μπορείς και την… Paris !
Περάσαμε ένα ήσυχο βράδυ με αντίπαλο την Ξάνθη, αλλά την Τρίτη αρχίζουν τα δύσκολα με το παιχνίδι κόντρα στους Γάλλους, ένα παιχνίδι που δεν πρέπει να χάσουμε με τίποτα… Αρχίσαμε να το εμπεδώνουμε πλέον ότι, εφόσον συνεχίσουμε να είμαστε σοβαροί, θα ρωτάμε “πόσα θα βάλουμε σήμερα” πριν από κάθε παιχνίδι του πρωταθλήματος. Η ομάδα αρχίζει να δείχνει στο γήπεδο τις αρετές της, το ρόστερ είναι πολύ γεμάτο, οπότε περιμένουμε καλές εμφανίσεις και πολλά γκολ.
Θρύλε, μας ξενέρωσες !
Φαίνεται ότι είναι αλήθεια πως το φως και το σκοτάδι απέχουν ελάχιστα… Μπήκαμε όπως έπρεπε στο παιχνίδι της Τρίτης και πιάσαμε τους Γάλλους από το λαιμό, αλλά αφήσαμε τη δουλειά στη μέση και δώσαμε το δικαίωμα στα γνωστά κομπλεξικά παιδάκια να χαίρονται και να λένε διάφορα. Ας είναι… Μακάρι να συνεχίσουμε όπως αρχίσαμε σ’ αυτό το παιχνίδι και δεν είναι καθόλου μακριά οι μέρες που θα είμαστε περήφανοι για την ομάδα μας και όλοι αυτοί, που φόραγαν ροζ και μετά φόρεσαν πράσινα, ενώ τώρα τελευταία μπήκαν στο κόλπο κι αυτοί με τα ασπρόμαυρα, θα ξαναμπούνε στα λαγούμια τους. Εμείς θα είμαστε εδώ, φανερά και επώνυμα, να γράφουμε και να σχολιάζουμε αυτά που βλέπουμε στα γήπεδα της Ευρώπης και όχι στα όνειρα που έγιναν εφιάλτες, όπως κάνουν αυτοί που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία και από τα πληκτρολόγιά τους, προσπαθώντας να μειώσουν τους άξιους και τους ικανούς, αφού οι ίδιοι δεν έχουν ούτε μαντήλι για να κλάψουν…
Θρύλε, παίξε γερά…
Καλές ήταν οι προπονήσεις, στα παιχνίδια αυτής της εβδομάδας, με Φωκικό και Πανιώνιο, αλλά την Τετάρτη έχουμε ένα δύσκολο και, ίσως, καθοριστικό παιχνίδι κόντρα στην Άντερλεχτ. Μετά την ήττα στην πρεμιέρα του ομίλου, είναι επιτακτική ανάγκη να πάρουμε βαθμό ή βαθμούς σ’ αυτό το παιχνίδι για να κρατήσουμε ζωντανό το όνειρο της πρόκρισης στην επόμενη φάση της διοργάνωσης και να έχουμε το πάνω χέρι για την κατάκτηση της τρίτης θέσης του ομίλου, αν δεν καταφέρουμε να υλοποιήσουμε τον πρώτο μας στόχο…
Tριάρες, εξάρες και… μία κούπα !
Είναι ευλογία να υποστηρίζεις αυτή την ομάδα… κάθε μέρα και μια γιορτή, κάθε λίγο και ένας τίτλος. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω… Πολύ σημαντική η νίκη της Τετάρτης στο Βέλγιο, εντυπωσιακή η εξάρα κόντρα στη Βέροια, αλλά νομίζω ότι η κατάκτηση της κούπας του διηπειρωτικού Κυπέλλου από την ομάδα μπάσκετ είναι ένα ιστορικό γεγονός και έχει απόλυτη προτεραιότητα. Τριάρες και εξάρες θα ρίξουμε κι άλλες στο μέλλον, όπως έχουμε ρίξει πολλές και στο παρελθόν… Αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε και τους ΑΕΚτζήδες που το ξέρουν καλύτερα !
Τα παιδιά του Γιώργου Μπαρτζώκα, η ομάδα-μοντέλο του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου, ταπείνωσε τους πρωταθλητές της Λατινικής Αμερικής δύο φορές μέσα στο σπίτι τους, σε χρόνο λιγότερο από δύο 24ωρα. Πήρε δύο πεντακάθαρες νίκες, με 11 και 17 πόντους διαφορά, ενώ βρίσκεται ακόμα σε περίοδο προετοιμασίας. Δύο νίκες που έφεραν το βαρύτιμο τρόπαιο στην Ελλάδα και το πρόσθεσαν στην πλούσια τροπαιοθήκη μας, που χρειάζεται επειγόντως προέκταση για να χωρέσει και αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν στο εγγύς μέλλον…
Ολυμπιακός vs Πρετεντέρης : άσσος δαγκωτός !
Θρύλος σημαίνει : ανατροπή, καρυδάτη και όχι δήθεν… Καιρό είχαμε να τα πούμε, αφού μεσολάβησε και η διακοπή του πρωταθλήματος λόγω των υποχρεώσεων της εθνικής μας ομάδας, που έπρεπε να ολοκληρώσει τα παιχνίδια του ομίλου, για την πρόκριση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Όμως, η βδομάδα που ακολούθησε είχε μπόλικη δράση… Παιχνίδι με τον βάζελο στο άδειο Σ.Ε.Φ. για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος, παιχνίδι με τη Μάλαγα στο ξεκίνημα της Euroleague και επιστροφή στο πρωτάθλημα, με το παιχνίδι κόντρα στον Πλατανιά.
Πρέπει να αρχίζουν πιο αργά τα παιχνίδια του μπάσκετ, για να προλαβαίνω κι εγώ… Είχε τελειώσει το πρώτο ημίχρονο όταν γύρισα στο σπίτι και άνοιξα την τηλεόραση. Ήμασταν στο –7 και μέχρι να κάνω έτσι και να καθίσω στον καναπέ, φτάσαμε στο –12. Δεν πάμε καλά, σκέφτηκα… αλλά κάναμε ένα γρήγορο σερί και φτάσαμε στο –3, χάνοντας και δύο ευκαιρίες για να ισοφαρίσουμε. Σηκώθηκα για κατούρημα και μέχρι να επιστρέψω, βρεθήκαμε πάλι στο –10. Δεν είναι να τους αφήνω από τα μάτια μου, ούτε για την ανάγκη μου, είπα… και αμέσως μετά κάναμε επιμέρους σκορ 25-4, φτάσαμε στο +11 και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος !
Μια βροχή σας σώζει !
Αν αρχίσω με τη λέξη που ταιριάζει στην αναθεματισμένη βροχή, θα γίνει ακατάλληλο το έργο από την…πρώτη σκηνή. Όπως πάντα, τα παιχνίδια του Champions League αρχίζουν στο 25ο λεπτό για μένα, αφού δουλεύω μέχρι τις 10 κάθε βράδυ… Δεν πρόλαβα να καθίσω και ο Μανιάτης έκλεψε τη μπάλα, την έδωσε στον Φουστέρ και αυτός κάθετα στον Μήτρογλου, που είδε την κίνηση του Ντομίγκεζ στην πλάτη του, έκανε όμορφα το τακουνάκι και ο Αργεντινός μπήκε στην περιοχή, άδειασε σαν σακί τον αμυντικό και πλάσαρε υποδειγματικά στη γωνία του Αρτούρ, δίνοντας το προβάδισμα στην ομάδα μας. Ο Μίτσελ πετάχτηκε να πανηγυρίσει μέσα στη βροχή, ο Ρομπέρτο αγκάλιαζε τον Σιόβα και το νερό είχε μπει στο αυλάκι…
Όμως, μπήκε για τα καλά και στο “Εστάδιο Ντα Λουζ” και έκανε τον αγωνιστικό χώρο να μοιάζει με πισίνα. Μια χαρά πήγαινε η ομάδα στον λασποπόλεμο και όλα θα είχαν τελειώσει, αν δεν κολλούσε η ρημάδα στο πλασέ του Φουστέρ, μετά την έξοχη πάσα του Μανιάτη. Και μετά ήρθε η καταραμένη φάση του 83ου λεπτού όταν, από την αντικανονική εκτέλεση ενός πλαγίου άουτ, η μπάλα μπήκε στην περιοχή μας και… η στραβωμάρα διαιτητή και επόπτη έστησαν την μπάλα στο κόρνερ. Άστοχη έξοδος του Ρομπέρτο, χαμένη κεφαλιά από τον Σιόβα στο πίσω δοκάρι, ο Χολέβας δεν πρόλαβε να βάλει καλά την κόντρα στην προβολή του Καρντόσο και η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα μας. Φαίνεται ότι, σε εκείνο το λεπτό, ο θεός της μπάλας είχε κάποιο μήνυμα στο κινητό του και δεν έβλεπε το παιχνίδι… Δεν εξηγείται αλλιώς, ρε γαμώτο !
Μήτρογλου: ένα και να… καίει !
Ποιος τις… (beep) τις τριάρες και τις τεσσάρες. Ένα και να καίει στο 90ο λεπτό, με το 13ο γκολ του… σχιζοφρενή δολοφόνου με τα πιστόλια, μπροστά στη “θύρα 13”. Για να είμαι ειλικρινής, είχα έναν φόβο μέσα μου. Ξέροντας ότι ακολουθεί το καθοριστικό παιχνίδι με την Μπενφίκα, ήμουν σίγουρος ότι οι βάζελοι θα βαρούσαν στο ψαχνό και δεν έπεσα έξω, αφού αυτό ακριβώς έγινε στα πρώτα λεπτά. Ευτυχώς, δεν είχαμε κάποιον σοβαρό τραυματισμό, αφού ο Μάνταλος έβγαλε τις κάρτες που έπρεπε και ηρέμησαν.
Δεν ανήκω σ’ αυτούς που ζητάνε μεγάλα σκορ και ιστορικές νίκες σε τέτοια παιχνίδια. Το ζητούμενο είναι οι τρεις βαθμοί και η καθαρή νίκη, για να μην έχουν κάτι να λένε. Ειδικά, όταν ακολουθούν δύο κομβικά παιχνίδια, για τη συνέχεια του Champions League και για το πρωτάθλημα. Ξέρουμε ότι οι βάζελοι και οι αντι-ολυμπιακοί όλων των αποχρώσεων είναι επιστήμονες στην προπαγάνδα και στη διαστρέβλωση της αλήθειας, γι’ αυτό δεν κακίζω τον διαιτητή που δεν έδειξε δεύτερες κίτρινες κάρτες στις περιπτώσεις που θα μπορούσε να το κάνει. Δεν ξέρω τι θα έλεγα, αν δεν είχαμε κερδίσει το παιχνίδι, ειδικά για το “κλάδεμα” του Πράνιτς στον Σαλίνο, στη φάση του 81ου λεπτού… Όμως, αφού κερδίσαμε, καλύτερα που δεν απέβαλε τον Κροάτη για να μην έχουν καμία δικαιολογία οι σιχαμένοι και τα συνεταιράκια τους. Κάποιοι φίλοι της… μπουγάτσας, που κάθονταν σε ένα τραπεζάκι έξω από το καφενείο, κόντεψαν να σκάσουν μόλις βάλαμε το γκολ !
Τώρα, μπορείτε να…
Ξέρετε όλοι πολύ καλά ολόκληρο το σχετικό σύνθημα, όπως το ξέρουν και αρχίζουν να το εμπεδώνουν οι… πρωταθλητές των δηλώσεων και της λάσπης, αφού απόψε τα παιδιά με τα ερυθρόλευκα τους βούλωσαν τα στόματα. Τους πήραμε στα τέσσερα και το… ευχαριστήθηκαν κιόλας, αφού στο πλασέ του Φουστέρ, μετά το 4-0, η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι του Χακόμπο και κατάφεραν να γλιτώσουν την… μούντζα. Ελπίζω επιτέλους να κατάλαβαν ότι, στον Περαία, το λιμάνι είναι βαθύ και… βγάζουμε το άχτι μας σε κάθε ΠΑΟΚτζή (αλλιώς, ήθελα να το γράψω, αλλά…). Ταρίφα και στο… ντέρμπι κορυφής, έτσι για να γουστάρουμε !
Πού πάτε, ξεβράκωτοι στα… αγγούρια ; Μάθατε να ζείτε με τα ψέματα, τόσο που τα πιστέψατε κι εσείς οι ίδιοι. Νομίσατε ότι πατώντας στο αυγό θα φτάσετε στον ουρανό… επειδή δεν ασχολούμαστε με την αισχρή προπαγάνδα, υμών και των πρασινοκίτρινων ομοιοπαθών σας, πιστέψατε ότι στ’ αλήθεια σας κερδίζουν οι “παράγκες” και τα τσίγκινα στέγαστρα. Έχετε φιλοδοξίες και θέλετε να πάρετε το πρωτάθλημα με τους παλαίμαχους που έχετε μαζέψει, από το… διαλυμένο βασίλειο της Παιανίας, τις Ιρλανδίες και τις Ρουμανίες. Με ποιους θα πάρετε το πρωτάθλημα, ρε φουκαράδες ;
Τεσσάρα και χωρίς τον Μήτρογλου !
Αυτοί που λένε ότι δεν σκοράρουμε χωρίς τον ΚΜ.11 πρέπει να… έφαγαν τις γλώσσες τους. Μπορούμε και χωρίς αυτόν να ρίχνουμε τεσσάρες, αλλά τον χρειαζόμαστε για να κάνουμε νέο ρεκόρ, σπάζοντας το φράγμα των 102 γκολ της ομάδας του αείμνηστου Νίκου Γουλανδρή, που είχα την τύχη να θαυμάζω από κοντά, όταν ήμουν φοιτητής.
Όμως, πριν από το παιχνίδι της Κομοτηνής, είχαμε τα παιχνίδια με τους Ρουμάνους, για την πρόκριση της εθνικής ομάδας στα τελικά του Μουντιάλ. Ο Ρονάλντο καθάρισε για τους Πορτογάλους, ο Ζλάταν προσπάθησε για τους Σουηδούς, τα “κοράκια” έσπρωξαν τη Γαλλία και ο Κωστής καθάρισε την μπουγάδα και πήρε για σουβενίρ το… σημαιάκι του κόρνερ από το Βουκουρέστι, καρφώνοντας τρία μπαλάκια στους Ρουμάνους και λέγοντας “άντε, γεια…” Πολύ φοβάμαι ότι πλησιάζει και η μέρα που θα χαιρετίσει κι εμάς, φεύγοντας για άλλες πολιτείες, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος για αυτό. Είναι μυστήριο αυτό το παιδί… τον έχω ικανό για όλα !
Φωνάξτε τον παπα-Δημήτρη… επειγόντως !
Μετά τον Μήτρογλου, τραυματίστηκε και ο Μανιάτης. Χρειαζόμαστε ευχέλαιο, μας κάνουν “βουντού” τα βαζελομπουγατσοχάνουμα, δεν εξηγείται αλλιώς… Στο Παρίσι δεν χάσαμε μόνον το αποτέλεσμα μέσα απ’ τα χέρια μας, χάσαμε και το μεγάλο μας επιθετικό όπλο και θα πάμε λειψοί στον τελικό, κόντρα στους Βέλγους. Η ομάδα έχει γεμάτο ρόστερ αλλά, όπως και να το κάνουμε, Μήτρογλου υπάρχει μόνον ένας. Θέλω να πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε και χωρίς αυτόν, αλλά μέχρι να γίνει θα είμαστε όλοι στην… τσίτα. Τον γλωσσόφαγαν τον άνθρωπο… Στόχος ο Μήτρογλου για τους Γερμανούς, για τους Άγγλους, για τους Ιταλούς, για τους Κινέζους, για τους Άραβες και για τους… Ινδιάνους της φυλής των Κομάντσι, αν και νομίζω ότι ενδιαφέρονται και οι άλλοι ερυθρόδερμοι, αυτοί της φυλής των Σιού. Πάλι καλά που οι Ίνκας έχουν δώσει προτεραιότητα στον πολιτισμό και όχι στον αθλητισμό !
Ένας ΘΡΥΛΟΣ βγαλμένος απ’ το ΝΒΑ !
Δεν υπάρχουν λόγια για αυτή την ομάδα… Το καταπληκτικό δεν είναι το σερί των 19 νικών, σε όλες τις διοργανώσεις, είναι η εικόνα που βγάζει στο παρκέ και η υγεία που αποπνέει. Δεν υπάρχει λόγος να σας κουράσω, θέλω μονάχα να πω ένα πολύ μεγάλο “ευχαριστώ“σ’ αυτά τα παιδιά και στον προπονητή τους. Κάποιες στιγμές είναι εντελώς ξεχωριστές και μία απ’ αυτές έζησα απόψε. Νιώθω πολύ περήφανος που είμαι οπαδός αυτής της ομάδας, γιατί αποτελεί τον ορισμό της ομάδας, ενός συνόλου που παίζουν όλοι για έναν και καθένας για όλους, με πάθος και με αυταπάρνηση… Έτυχε να βλέπω το παιχνίδι με ανθρώπους που υποστηρίζουν άλλες ομάδες, ακόμα και με βάζελους, που ένιωσαν την ανάγκη να μου δώσουν συγχαρητήρια και να ομολογήσουν ότι αυτή η ομάδα εμπνέει τον σεβασμό σε όλους !
Όλα από τρία… για να γουστάρουμε !
Βάλαμε τρία γκολ, πήραμε τρεις βαθμούς και την πρόκριση, χρεώσαμε τους αντιπάλους με τρεις αποβολές και κερδίσαμε τρία πέναλτι… αφού γλιτώσαμε το εγκεφαλικό επεισόδιο και το τριπλό bypass, όλα καλά. Κάποιες φορές τα πολλά λόγια είναι περιττά… Είπαμε “αμάν” να βάλουμε ένα γκολ για να διώξουμε το άγχος και δεχτήκαμε την ισοφάριση πριν προλάβουμε να χαρούμε. Μπήκαμε φουριόζοι στο δεύτερο ημίχρονο για να καθαρίσουμε, κερδίσαμε το πρώτο πέναλτι και το χάσαμε… Βάλαμε το δεύτερο γκολ και είπαμε να πάρουμε μια βαθιά ανάσα, κερδίζοντας το δεύτερο πέναλτι και την πρώτη αποβολή, αλλά το χάσαμε κι αυτό…
Στο καπάκι, ο Προτό απέκρουσε το ωραίο πλασέ του Ολαϊτάν και η αγωνία παρέμεινε στο κόκκινο, καθώς οι Βέλγοι ανοίχτηκαν και τα έπαιζαν “όλα για όλα”, αφού δεν είχαν και τίποτα να χάσουν. Βγήκαμε 2-3 φορές στην κόντρα επίθεση, με άδειο γήπεδο και τα… σκατώσαμε στην τελική πάσα. Κερδίσαμε και τη δεύτερη αποβολή στην επέλαση του Βάις, αλλά χτυπούσε η καρδιά μας σε κάθε γέμισμα των Βέλγων προς την περιοχή του Ρομπέρτο. Η μπάλα είναι γένους θηλυκού και δεν θέλει πολύ για να σε τιμωρήσει και να σε… κάνει μαλάκα !
Άρχισαν οι… αγγαρείες ή έτσι νομίζω ;
Μπορεί να είμαι απόλυτος και να γίνομαι υπερβολικός, αλλά… έτσι με έκανε η μάνα μου και, μάλλον, είναι πολύ αργά για να αλλάξω χαρακτήρα. Δεν επιτρέπεται να παρουσιάζουμε τέτοια εικόνα, σαν αυτή που είχαμε στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον Άρη, ούτε σε φιλικό παιχνίδι. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλές δικαιολογίες για τους παίχτες της ομάδας μας… Όμως, αυτή η λέξη δεν υπάρχει στο δικό μου λεξιλόγιο, αφού της έκανα “delete” όταν ήμουν 12 χρονών και έφαγα μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα από τον δάσκαλό μου, να αγιάσει το χέρι του, επειδή πήγα να δικαιολογήσω ένα ψέμα που είπα. Είναι κάποιες λεπτομέρειες που μπορούν να παίξουν τόσο καθοριστικό ρόλο στη ζωή του καθενός μας και συχνά μας βοηθάνε να αλλάξουμε οπτική γωνία και να δούμε τα πράγματα αλλιώς !
“Κρύο“, καιρός για… αντίο !
Το… βαθμόμετρο έδειχνε –10 το απόγευμα του Σαββάτου, πριν το παιχνίδι κόντρα στον Απόλλωνα, και το βράδυ ψύχρανε κι άλλο. Πλάκωσε πολύ κρύο, αν και δεν έχει χειμωνιάσει ακόμα για τα καλά. Κάποιοι φουκαράδες ζεσταίνονται με τις σφαλιάρες που τρώνε στον σβέρκο τους και, μάλλον, τους αρέσει κιόλας… έτσι που είναι και ακριβό το πετρέλαιο. Μίλησα για αγγαρεία μετά το παιχνίδι στου Χαριλάου και το ίδιο θα έλεγα για το παιχνίδι της περασμένης Τετάρτης, κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννενα. Κάπως έτσι έδειχνε ότι θα είναι και το παιχνίδι της Ριζούπολης, αλλά βάλαμε δύο κολλητά γκολ από στημένες φάσεις και άλλαξε το πράμα… Άνοιξε το παιχνίδι και είδαμε λίγη μπαλίτσα, επιτέλους !
Φαντάζομαι ότι δεν θα με κατηγορήσει κανένας που δεν κάνω ανάλυση του παιχνιδιού και αλλάζω θέμα, αφού θεωρώ ότι η ανακοίνωση της ανανέωσης του συμβολαίου με τον Μήτρογλου είναι πιο σημαντική, όπως και αν την ερμηνεύσει κανείς. Δεν είμαι αφελής ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζω… Ξέρω ότι ο παίχτης μπορεί να φύγει από την ομάδα μας, αλλά το παιχνίδι έχει καινούργιους όρους πλέον για όποιον ενδιαφέρεται. Στοίχημα δεν βάζω ποτέ και για τίποτα… Όμως, κάτι μου λέει ότι ο Κώστας δεν θέλει να φύγει, αφού με το καινούργιο συμβόλαιο έχει λύσει το οικονομικό πρόβλημα της ζωής του, γουστάρει να εισπράττει την αγάπη του κόσμου και νομίζω ότι, αν δεν είναι σίγουρος ότι θα παίζει βασικός, δεν θα ήθελε να πάει πουθενά… ο άνθρωπος είναι γκολτζής και το γκολ είναι “better than sex” για αυτόν !
Τραβήξαμε από το 23 και… καήκαμε !
Αυτόν τον τίτλο δεν τον είδατε, αφού αυτό το κείμενο δεν γράφτηκε ποτέ. Όλοι θέλαμε τη νίκη στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ, για να τελειώσουμε ονειρικά τη χρονιά, αλλά αυτή δεν ήρθε… Είναι πάντα πικρό το ποτήρι της ήττας, ειδικά όταν πρόκειται για παιχνίδι knock out κόντρα στους σιχαμένους. Δεν έχω μάθει να ψάχνω δικαιολογίες και επιμένω να λέω ότι “προτιμώ τις κηδείες από τα μνημόσυνα”… ελπίζω να καταλαβαίνετε πώς το εννοώ. Δεν παίξαμε καλά και χάσαμε, δεν υπάρχει λόγος να μείνουμε σ’ αυτό, ούτε ωφελεί να αποδώσουμε ευθύνες και να χαλάσουμε το υπέροχο κλίμα αυτής της ομάδας, που μας έχει κάνει περήφανους και θα μας ξανακάνει…
Όμως, πρέπει να κρατήσουμε κάποια πράγματα και να διδαχτούμε από τα λάθη μας. Θεωρώ ότι η μεγάλη ζημιά δεν γίνεται από αυτές καθαυτές τις αποφάσεις των διαιτητών, αλλά από τον τρόπο που σφυρίζουν, με αποτέλεσμα να χαλάνε το μυαλό των παιδιών και να μην παίζουν το μπάσκετ που ξέρουν. Αυτό πρέπει να το διορθώσουμε και είναι ευθύνη του coach Μπαρτζώκα και των συνεργατών του, όπως και των πιο έμπειρων παιχτών της ομάδας μας. Πλησιάζει η πρεμιέρα του top-16 και δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι το Μιλάνο μας περιμένει !
ΥΓ. Αποφάσισα να κάνω το χατίρι στον καλό μου φίλο Μάκη και να γράψω τον “Καζαμία” της χρονιάς που έρχεται. Αυτές τις μέρες έχω ελεύθερο χρόνο, ελπίζω να έχω και έμπνευση… Θα δημοσιευτεί την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και, επειδή θέλω να είμαι εξηγημένος μαζί σας, σας προειδοποιώ ότι δεν θα είναι σοβαρό κείμενο, αλλά ένα ταξίδι στο όνειρο με λίγη δόση χιούμορ, αφού απ’ όσο τυχαίνει να ξέρω αυτά είναι… αφορολόγητα ακόμα !
