“Μπορεί να μην ισχύει πλέον εκείνος ο κανονισμός του “ξαφνικού θανάτου”, αλλά φαίνεται ότι επανέρχεται όταν παίζει ο ΘΡΥΛΟΣ με τους στερημένους, αφού έχουμε διακοπή του αγώνα μόλις βάζουμε γκολ. Όμως, είμαι αισιόδοξος ότι κάποια λύση θα βρει ο… Κοντονής και για αυτό” γράφει ο dp11 μετά από όσα έγιναν την Τετάρτη στο Ο.Α.Κ.Α.
Πρώτος ήταν ο Ματ Ντάρμπισιρ, που σκόραρε στις καθυστερήσεις στον τελικό του 2009 και το επανέλαβε κόντρα στον βάζελο τον Μάρτη του 2010, μετά ήρθε ο Τζαμέλ Αμπντούν που σκόραρε και έκανε το Ο.Α.Κ.Α. να μοιάζει με τη Βαγδάτη, πρόπερσι ήταν ο Κώστας Μήτρογλου που “ξέρανε” τη Λεωφόρο με το γκολ του 90ου λεπτού μπροστά στη “θύρα 13” και τώρα ήταν η σειρά του Φράνκο Χάρα να στείλει με το… βυζί τους “ερχόμαστε” στην κόλαση !
Γέμισε η Ελλάδα αγάλματα και δεν πιστεύω να έχουν κανένα παράπονο οι πρόγονοί μας, που έφτιαξαν πολλά και όμορφα έργα τέχνης, σμιλεύοντας τα μάρμαρα με τόσο ζηλευτό τρόπο… Δεν μιλιούνταν την Πέμπτη όλοι της Γης οι πικραμένοι, είχαν κατεβάσει τις προβοσκίδες ως το πάτωμα και περίμεναν να φύγουμε εμείς από κοντά τους, για να μιλήσουν μεταξύ τους και να αποφασίσουν ομόφωνα ότι : ένας είναι ο εχθρός, ο ερυθρόλευκος ιμπεριαλισμός !
Δεν ισχύει για αυτούς ότι “θα τους περάσει…” Δεν τους περνάει με τίποτα, είναι καρατσεκαρισμένο… Κοιμούνται και ξυπνάνε με έναν εφιάλτη, σκέφτονται τρόπους για να ξορκίσουν το κακό που τους βρήκε, ρωτάνε φίλους και γνωστούς, ψάχνουν στον “Χρυσό Οδηγό” για να βρουν κάποιον καλό ψυχίατρο, μπας και τους βρει τη γιατρειά… Όμως, όλα είναι μάταια !
Σε μία περίοδο που έχουμε τα χάλια μας, αυτή η πρόκριση μπορεί να μας βοηθήσει πολύ, όπως μπορεί να μας κάνει και μεγάλο κακό στη συνέχεια… Θυμηθείτε την κατρακύλα της “μπουγάτσας” μετά το διπλό στο “Γ.Καραϊσκάκης”, θυμηθείτε την πορεία των βάζελων που δεν μπορούσαν να σταυρώσουν θετικό αποτέλεσμα μετά από τη νίκη στο Φάληρο, με το γκολ του Δ.Παπαδόπουλου στο 89ο λεπτό τον Μάρτη του 2007.
Πέρα από την πλάκα στους αλλόθρησκους, εμείς πρέπει να κοιτάμε το δικό μας σπίτι και να είμαστε στην τσίτα μέχρι το τέλος. Μπορεί να πήραμε την πρόκριση στο Ο.Α.Κ.Α. αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν κάναμε πια και κανένα μεγάλο κατόρθωμα, επειδή αποκλείσαμε μία ομάδα της Football League, με τα χίλια ζόρια και με την ψυχή στο στόμα. Χώρια που καταφέραμε να τους συσπειρώσουμε και να τους βοηθήσουμε να ξελασπώσουν οικονομικά, μετά την απαράδεκτη εικόνα που είχαμε στο πρώτο παιχνίδι, με αποτέλεσμα να παραμείνει ανοιχτή υπόθεση η πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου.
Στο παιχνίδι της Τετάρτης χάσαμε δύο παίχτες για το υπόλοιπο της χρονιάς. Μπορεί να έχει ο καθένας μας όποια άποψη θέλει για την προσφορά του Μανιάτη και του Ντουρμάζ, όμως – εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα – είναι απολύτως σίγουρο ότι δεν μας περισσεύει κανένας. Μακάρι να γίνουν καλά τα παιδιά και να επιστρέψουν γεροί και δυνατοί στα γήπεδα (το ίδιο εύχομαι και στον Μάνταλο, με κάθε ειλικρίνεια…)
Προσωπικά, πιστεύω ότι θα μας λείψουν πολύ, ειδικά ο Μανιάτης, όχι τόσο αγωνιστικά (αφού έχουμε αρκετούς παίχτες που μπορούν να παίξουν στη θέση του) όσο ψυχολογικά, επειδή δεν υπάρχουν πολλοί μέσα στην ομάδα που να παίζουν με το δικό του πάθος και με τη δικιά του αυταπάρνηση… Λείπει και ο Φουστέρ, που να πάρει ο διάολος !
Το πρόγραμμα είναι ακόμα πολύ βαρύ, μετά τις αναβολές των παιχνιδιών με τον Αστέρα και με τον Πανθρακικό. Ελπίζω να σταθούμε τυχεροί στην κλήρωση του Κυπέλλου και να μην έχουμε ταξίδια στην Ξάνθη ή τη Θεσσαλονίκη, για να μπορέσουμε να τα φέρουμε βόλτα, να βγάλουμε κουτσά-στραβά τη χρονιά, κατακτώντας τους εγχώριους τίτλους και να βάλουμε μυαλό, σχεδιάζοντας σωστά την επόμενη χρονιά…
Θέλω να πιστεύω ότι κατάλαβαν και αυτοί που πρέπει ότι είναι καιρός να σοβαρευτούμε, να οργανωθούμε και να κατεβούμε απ’ το καλάμι που καβαλήσαμε, θεωρώντας ότι παίζουμε μόνοι μας. Η προχτεσινή μέρα μας έδειξε καθαρά ότι έχουμε αποκτήσει πολλούς εχθρούς, έτοιμους να κάνουν οτιδήποτε θεμιτό και αθέμιτο προκειμένου να μας γκρεμίσουν απ’ τον θρόνο μας… Πρέπει να πάρουμε εγκαίρως τα μέτρα μας !
