“Θυσίασα δύο ώρες από τη ζωή μου, για να… κατασκοπεύσω τους αντιπάλους μας, βλέποντας το παιχνίδι της Λεωφόρου. Όμως, έκανα λάθος… το παιχνίδι του Περιστερίου έπρεπε να δω και ελπίζω ο Μίτσελ να μην έκανε το ίδιο λάθος με μἐνα και να το είδε” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Δεν πρόκειται να ασχοληθώ περισσότερο με τους δυστυχισμένους, που δεν μπορούν να κοντράρουν στα ίσα ούτε τα συνεταιράκια τους και έχουν πιστέψει ότι μπορούν να βάψουν τα αυγά με… πορδές. Έναν άνθρωπο της προκοπής είχαν, και εννοώ τον Στέφενς, τον έκαναν και αυτόν σαν τα μούτρα τους. Δεν βλέπει τα χάλια του, με τους παλαίμαχους που μάζεψε στην ομάδα του, η διαιτησία τον έφταιξε !
Θα μου πείτε… εμάς τι μας νοιάζει ; Διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως… φυσικά και μας νοιάζει, όταν όλοι αυτοί κάθονται και ασχολούνται με το οφσάιντ του Ολαϊτάν στο ξεκίνημα της φάσης του πρώτου γκολ και με το παπούτσι του Νιγηριανού, που προεξέχει της γραμμής στη φάση του τρίτου γκολ, αντί να κοιτάξουν τα μαύρα χάλια τους.
Δεν τους αντέχω άλλο, ρε μάγκες. Είναι 17 βαθμούς πίσω, μετά από 24 αγώνες, και έχουν το θράσος να μιλάνε για παράγκες και για… υπόστεγα. Τους κάνουν πλάκα τα πιτσιρίκια του Αναστασίου και αυτοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι για όλα φταίει ο… Μαρινάκης και το κράτος των Αθηνών. Και η ξεφτίλα έχει τα όριά της !
Αυτές, γιατί βιάστηκαν να… γεννήσουν ;
Για τις μάνες του Ιμπαγάσα και του Ντομίγκεζ λέω… Λες και τους είχαν μαζέψει σβάρνα τα χρόνια και φοβόντουσαν μήπως μπούνε στην κλιμακτήριο και δεν προλάβουν να κάνουν παιδιά, ρε γαμώτο. Δεν μπορούσαν να περάσουν λίγα χρόνια ακόμα, να χαρούν κι αυτές τα νιάτα τους χωρίς παιδιά και σκοτούρες… τι τα ήθελαν τόσο νωρίς ;
Δεν θυμάμαι να έπαιξαν μαζί σε άλλο παιχνίδι, αυτοί οι δύο παιχταράδες. Κατάθλιψη με πιάνει όταν τους βλέπω να ζωγραφίζουν πάνω στο χορτάρι, όταν μας δείχνουν πόσο όμορφο και απλό παιχνίδι είναι το ποδόσφαιρο. Τυχαίνει να ανήκω σε μια γενιά που είχε άλλη άποψη για το παιχνίδι… όποιος έπαιζε από τη μέση του γηπέδου και μπροστά, αν δεν είχε καλή ντρίπλα, θεωρούνταν άχρηστος.
Το παιχνίδι της μιας επαφής με τη μπάλα και η εκμετάλλευση του κενού χώρου ήταν άγνωστες λέξεις. Προσωπικά, τσακωνόμουν με τους συμπαίχτες μου και με τους γυμναστές, που παρίσταναν τους προπονητές στις σχολικές ομάδες (τότε δεν υπήρχαν ερασιτεχνικά σωματεία σε κάθε χωριό και σε κάθε γειτονιά, αφού η χούντα απαγόρευε τις συναθροίσεις πέραν των… πέντε ατόμων).
Φώναζα και ξαναφώναζα : ρε παιδιά, βγάλτε μια μπαλιά στην πλάτη της άμυνας, μην μου δίνετε τη μπάλα στα πόδια, έχω τρία και τέσσερα “γομάρια” μπροστά μου. Ποιος να ακούσει… πέρασέ τους με τη μπάλα, μου έλεγαν. Τόσο ήξεραν, τόσο έκαναν… λες και έτρωγαν αυτοί τις κλωτσιές ;
Για να μην το κουράζω πιο πολύ, από τότε μου έχει μείνει, ίσως και σαν απωθημένο, να γουστάρω τους παίχτες που αλλάζουν γρήγορα τη μπάλα, που εκμεταλλεύονται τον κενό χώρο και τις κινήσεις που κάνουν οι συμπαίχτες τους χωρίς τη μπάλα. Να δουλεύει λίγο το μυαλό και να βλέπουν τα μάτια… απλό είναι το ρημάδι, δεν είναι Πυρηνική Φυσική !
Καλή η προπόνηση, αλλά έχουμε και παιχνίδι…
Ας γράψω και δύο λόγια για το παιχνίδι της Βέροιας, αφού δούλευα και δεν είδα το παιχνίδι με τον Πανιώνιο. Δεν ήμασταν άσχημοι και στο πρώτο ημίχρονο, αλλά απέναντι στο… λεωφορείο των αντιπάλων δεν είχαμε γρήγορο ρυθμό και τα χαλούσαμε στις τελικές πάσες. Ο Κάμπελ δεν ήταν σε καλή βραδιά, ο Πέρεζ είχε διάθεση και τρεξίματα, αλλά άφηνε ημιτελείς τις προσπάθειές του, ο Σάμαρης έδειχνε σαν να έχει ξεχάσει να παίζει οχτάρι και έκανε πολλά λάθη στις τελικές μεταβιβάσεις, ο Ν’Ντιγκά κρατούσε καλά τη θέση του, αλλά δεν άνοιγε το παιχνίδι, ο Σέποβιτς ήταν αρκετά στατικός και ο Ντομίγκεζ βολόδερνε, προσπαθώντας να τα κάνει όλα μόνος του.
Μόλις μπήκαν στο γήπεδο ο Ολαϊτάν και ο Μανιάτης, η εικόνα άλλαξε… Ο μικρός έχει κίνηση και ξέρει να ανακατεύει την αντίπαλη άμυνα, ο Μανιάτης έχει μάθει πράγματα από τον Ερνέστο και από τον Μίτσελ, όσο και αν ορισμένοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν, έτρεξε και έπαιξε κάθετα, δοκίμασε το πόδι του και κατάφερε να σκοράρει το τέταρτο γκολ στο πρωτάθλημα.
Δεν είμαι δικηγόρος του παιδιού, αλλά θα σταθώ για λίγο ακόμα σ’ αυτόν… Μετά το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, έπεσαν πολλοί να τον φάνε, όπως και τον Σάμαρη. Σέβομαι πάντα τις απόψεις του καθενός, όσο και αν διαφωνώ μ’ αυτές. Όμως, διάβασα κάποια σχόλια που άφηναν απαράδεκτα υπονοούμενα για τον παίχτη… ούτε λίγο, ούτε πολύ, μόνον ρουφιάνο της Διοίκησης που δεν τον είπαν. Θα μου πείτε… αφού ρίξαμε λάσπη σε ολόκληρο Τζόλε, στον Μανιάτη θα κολλήσουμε τώρα ;
Θέλω να είμαι εξηγημένος… όταν κάποιος έχει στοιχεία, να βγει επωνύμως και να τα καταθέσει, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη. Όποιοι διασπείρουν φήμες, δεξιά και αριστερά, γράφουν ό,τι τους κατεβαίνει στο κεφάλι και κρύβονται πίσω από την ανωνυμία του πληκτρολογίου τους, να με συμπαθάτε, αλλά είναι κοινοί συκοφάντες και δεν είναι άντρες που φοράνε παντελόνια. Δηλαδή, για να καταλάβω, πόσο διαφορετικό είναι αυτό από τα κουτσομπολιά που κάνουν οι… γυναικούλες της γειτονιάς ;
Επανέρχομαι στο παιχνίδι του Σαββάτου… Μετά το πρώτο γκολ και ειδικά μετά την είσοδο του Ιμπαγάσα, το πράγμα άλλαξε εντελώς. Είδαμε ωραία πράγματα στο χορτάρι, βάλαμε πέντε γκολ σε ένα ημίχρονο και χάσαμε το… καλύτερο, όταν ο Τσόρι πλάσαρε άουτ μετά την πάσα-ζωγραφιά του τεράστιου Ιμπαγάσα !
Δύο φορές χρειάστηκε να επέμβει ο Ρομπέρτο και απέδειξε γιατί ο Μαρινάκης τα… έσκασε για να τον αγοράσει. Ο Παπάζογλου είχε δύο εξαιρετικές επιθετικές προσπάθειες, όταν σέντραρε όμορφα στον Σέποβιτς που πλάσαρε άουτ και στη φάση του πέμπτου γκολ. Ο Μαρκάνο ήταν άρχοντας και λίγο έλειψε να ανοίξει λογαριασμό στα γκολ, όταν έπιασε την ωραία κεφαλιά στη σέντρα του Σάμαρη. Μου άρεσε ο Πέρεζ, παρότι αστόχησε στο ωραίο πλασέ που επιχείρησε στο 24ο λεπτό και έκανε κακό κοντρόλ 11 λεπτά αργότερα στην έξοχη μπαλιά του Σάμαρη στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας. Τέλος, για τον Ολαϊτάν, θα δανειστώ το σχόλιο του Μίτσελ που είπε : μακάρι να είχα και άλλους σαν αυτόν !
Έχουμε ένα κρίσιμο παιχνίδι την Τετάρτη και πρέπει να πάρουμε την πρόκριση, απέναντι σε μία πολύ καλή ομάδα. Το πρωτάθλημα είναι τελειωμένη υπόθεση, αφού δεν έχουμε αντίπαλο και τώρα πλέον κυνηγάμε μόνον τα δικά μας ρεκόρ, σε άμυνα και σε επίθεση. Όμως, η κατάκτηση και του Κυπέλλου είναι ένας ακόμα στόχος, που πρέπει να κυνηγήσουμε για να κλείσουμε πανηγυρικά τη χρονιά. Ελπίζω να είμαστε συγκεντρωμένοι και σοβαροί, για να τα καταφέρουμε… Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι είμαστε ΘΡΥΛΟΣ και τα θέλουμε όλα !
ΥΓ.1 Την Πέμπτη έχουμε αγώνα για την Euroleague κόντρα στους Τούρκους του Βαγγέλη Αγγέλου. Πρέπει το ΣΕΦ να… βράζει και να σπρώξει την ομάδα στη νίκη, πριν από τον αγώνα του ΟΑΚΑ κόντρα στον βάζελο. Το Μιλάνο μας περιμένει !
ΥΓ.2 Θερμά συγχαρητήρια στη Διοίκηση της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ για την απόφασή της να αναλάβει τα έξοδα για την αποκατάσταση των ζημιών στα σχολεία της Κεφαλονιάς. Ελπίζω να φροντίσουν και για την εκτέλεση των σχετικών εργασιών, αφού γνωρίζουμε όλοι με πόση “δυσκοιλιότητα” λειτουργεί η κρατική μηχανή…
ΥΓ.3 Είμαι αδικαιολόγητος… στην αρχική ανάρτηση του κειμένου, ξέχασα να ευχηθώ χρόνια πολλά και ό,τι καλύτερο στον φίλτατο Ερνέστο, που γιόρταζε την Κυριακή (9/2) τα γενέθλιά του. Ξέρω ότι δεν θα μου θυμώσει, άλλωστε τα υστερόγραφα γι’ αυτό υπάρχουν, για να… γράφουμε εκ των υστέρων !
