“Αυτοί που λένε ότι δεν σκοράρουμε χωρίς τον ΚΜ.11 πρέπει να…έφαγαν τις γλώσσες τους. Μπορούμε και χωρίς αυτόν να ρίχνουμε τεσσάρες, αλλά τον χρειαζόμαστε για να κάνουμε νέο ρεκόρ, σπάζοντας το φράγμα των 102 γκολ της ομάδας του αείμνηστου Νίκου Γουλανδρή, που είχα την τύχη να θαυμάζω από κοντά, όταν ήμουν φοιτητής” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Μήτρογλου, Μανιάτης, Χολέβας και Σιόβας έμειναν στα σπίτια τους… Σαλίνο και Κάμπελ έμειναν στον πάγκο και η ομάδα μας έδειχνε να έχει δυσκολίες στη δημιουργία φάσεων και δεν μπορούσε να φανεί απειλητική για το τέρμα του Κουτσόπουλου. Κόντευαν να συμπληρωθούν 20 λεπτά παιχνιδιού, όταν γύρισα και είπα στον κύριο Τάκη : σήμερα, μόνον με στημένη μπάλα θα βάλουμε γκολ !
Μόλις τελείωσα τη φράση μου, κερδίσαμε το φάουλ… ο Σάμαρης το εκτέλεσε, ο Μανωλάς πήδηξε στο…Θεό και κάρφωσε το πρώτο, οπότε ο Τάκης μου έδωσε το χέρι του και μου είπε : σήμερα, μπορείς να μιλάς όσο θέλεις !
Είχα αρχίσει να τραγουδάω από μέσα μου : “βάλτε και δεύτερο, να καθαρίσουμε…” Περίμενα να βάλουμε άλλο ένα γκολ πριν φύγει το ημίχρονο και να κάνουμε συντήρηση δυνάμεων για το δύσκολο παιχνίδι της Τετάρτης, αλλά… σε μία ωραία αντεπίθεση των γηπεδούχων, δεχτήκαμε την ισοφάριση και όλα ξεκινούσαν πάλι από την αρχή.
Στην ανάπαυλα πιάσαμε κουβέντα με τα παιδιά και, προσπαθώντας να διαβάσω τις σκέψεις του Μίτσελ, είπα ότι θα κάνει αλλαγή, βγάζοντας τον Ντομίγκεζ ή τον Σαβιόλα και βάζοντας τον Ολαϊτάν. Αυτή τη φορά, έπεσα έξω… Έκανε αλλαγή, έβγαλε τον Τσόρι, αλλά έβαλε τον Κάμπελ για να δώσει πλάτος και ταχύτητα στο παιχνίδι, περνώντας τον Φουστέρ στη φυσική του θέση.
Ότι ο Κοσταρικανός θα σκόραρε κιόλας, μετά από 8 λεπτά παρουσίας, δεν φαντάζομαι ότι ήταν στις άμεσες βλέψεις του Μίτσελ. Όμως, η μπάλα μας έκανε το χατίρι, ξεγελώντας τον Κουτσόπουλο στην ψηλοκρεμαστή κεφαλιά του Κάμπελ μετά τη βαθιά σέντρα του Βάις, και βρεθήκαμε ξανά μπροστά στο σκορ. Αμέσως μετά, λίγο έλειψε να φάμε και δεύτερο, στην παράλληλη σέντρα του Ίγκορ που δεν πρόλαβε ο αφύλαχτος Κάσες.
Δεν πάμε καλά, μουρμούρισα… Όμως, η μπάλα είχε στηθεί έξω από την περιοχή των αντιπάλων και, βλέποντας μόνον τρεις παίχτες στο τείχος, με τον Φουστέρ και τον Σάμαρη απέναντί τους, φώναξα στον Νταβίντ : άσ’ το στον Σάμαρη… έχει καλό πόδι, είναι γκολ !
Ο Φουστέρ ξέρει πόσο τον εκτιμώ και τον αγαπάω, από την εποχή που οι περισσότεροι τον έλεγαν άμπαλο και…μίζα του Ερνέστο. Δεν μου χάλασε το χατίρι… Ο Αντρέας σούταρε, ο Κουτσόπουλος έμεινε άγαλμα και, όπως δήλωσε μετά και ο Μάντζιος, το παιχνίδι τελείωσε !
Ο Τάκης σηκώθηκε να φύγει… Είχε να βγάλει μία κοινωνική υποχρέωση και η κυρά τον περίμενε στολισμένη στο σπίτι. Όμως, πριν φύγει, με χτύπησε στην πλάτη και είπε : επειδή πρέπει να φύγω, πες μου ποιος θα βάλει το επόμενο, για να μην έχω αγωνία… Αν δεν βγάλει τον Σαβιόλα, νομίζω ότι είναι η σειρά του, απάντησα…
Μόλις μπήκε και το τέταρτο, χτύπησε το κινητό μου. Θεωρώ ότι είναι πανεύκολο να καταλάβετε ποιος με καλούσε… Ρε αθεόφοβε, έχεις αλήθεια συγγένεια με την Πυθία, με ρώτησε και το έκλεισε πριν προλάβω να του απαντήσω… Ποιος ξέρει, μπορεί και να του έκανε καμιά σκηνή ζήλειας η κυρά του, ρωτώντας να μάθει ποια είναι αυτή. Οι αιώνιες γυναίκες και το…μεγαλείο τους !
Δεν χρειάζεται να το κουράσουμε και πολύ…
Ο Ρομπέρτο ήταν εκεί, στις δύο περιπτώσεις που χρειάστηκε να επέμβει. Ο Παπάζογλου πήγε αρκετά καλά, ο Αβραάμ δείχνει ότι έχει πολύ δρόμο ακόμα, για να γίνει αυτός που ξέραμε, ο Μανωλάς ήταν υπέροχος και ο Μπονγκ δεν μου άρεσε καθόλου.
Ο Σάμαρης είχε δύο ασίστ, η δεύτερη από τις οποίες ήταν εξαιρετική, έβαλε ένα υπέροχο γκολ και θα μπορούσε να σκοράρει ξανά στη φάση του 84ου λεπτού, όταν άλλαξε όμορφα τη μπάλα με τον Σαβιόλα και πλάσαρε, αλλά πρόλαβε ο Κουτσόπουλος. Όμως, έκανε 2-3 ανεπίτρεπτα λάθη στο κέντρο και έδωσε μία…ασίστ στους αντιπάλους, αλλά πρόλαβε ο Ρομπέρτο και απέκρουσε με τα πόδια στο 81ο λεπτό. Δείχνει να πατάει πολύ καλά στα πόδια του, αλλά η υπερβολική σιγουριά βλάπτει !
Ο Ν’Ντιγκά προσπάθησε, έτρεξε και βοήθησε στην κυκλοφορία της μπάλας, αλλά δεν πήρε επιθετικές πρωτοβουλίες. Ο Φουστέρ ήταν φιλότιμος, όπως πάντα, αλλά δεν έκανε το κάτι παραπάνω. Δεν μου άρεσε ο Βάις, αντίθετα με τον Κάμπελ που ήταν ορεξάτος και ευτύχησε να σκοράρει, σε μία φάση που τον ευνόησε η τύχη, ανταμείβοντας τη διάθεσή του να κυνηγήσει μια μπαλιά που έδειχνε χαμένη…
Θα σταθώ για λίγο στον Σαβιόλα… Τρέχει πολύ μέσα στο γήπεδο, προσπαθεί να παίξει με τη μία και να φύγει στον κενό χώρο, όπως έκανε στη φάση του γκολ και είναι φανερό ότι χρειάζεται παίχτη μπροστά του. Δεν συμφωνώ με όσους τον θεωρούν αρνητικό, αλλά σίγουρα περιμένω κι εγώ περισσότερα πράγματα από αυτόν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρασαν τα χρόνια και δεν μπορεί να έχει πλέον τη σπιρτάδα της πρώτης του νιότης…
Μασάντο και Τόρες κινήθηκαν σε ρηχά νερά, πράγμα εντελώς φυσιολογικό, μετά από τόσο καιρό αγωνιστικής απραξίας. Καλά έκανε ο Μίτσελ και τους έδωσε χρόνο συμμετοχής στο παιχνίδι, αφού οι υποχρεώσεις της ομάδας είναι πολλές και χρειάζεται να είναι όλοι ετοιμοπόλεμοι.
Έχουμε ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι μπροστά μας… Περιμένω να δω στο Παρίσι τον καλό Ολυμπιακό που είδαμε στο πρώτο ημίχρονο της πρεμιέρας των ομίλων του Champions League, στη Λισαβόνα και στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα κόντρα στον ΠΑΟΚ. Αν καταφέρουμε να γυρίσουμε και με ένα καλό αποτέλεσμα, που θα μας δίνει την πρόκριση στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, τόσο το καλύτερο… Τα παιδιά και ο Μίτσελ ξέρουν ότι θα τους συνοδεύουν οι ευχές όλων μας !
Σπανούλης : τέσσερα “τρίμπαλα” κερασμένα από μένα !
Όταν την ερώτηση “με ποιους παίζουμε απόψε” ακολουθεί η απάντηση “με τη Ζιελόνα Γκόρα στο ΣΕΦ” και βλέπω τον άλλο να αναρωτιέται “ποιοι είναι αυτοί”, δεν νιώθω καθόλου καλά… Ξέρω ότι κάποιες τέτοιες άσημες ομάδες μπορούν να σου κάνουν τη ζημιά και, αν δεν έβαζε το τρίποντο ο Βαγγελάκης, θα μας είχαν χαλάσει το νικηφόρο σερί. Τα ίδια δεν είχαμε και πέρυσι με την Τσεντεβίτα ;
Αντίθετα, όταν πρόκειται να παίξουμε στο Ρέθυμνο με τη “δεύτερη καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος”, όπως έχει δηλώσει ο Τράκης, δεν έχω κανένα άγχος για το αποτέλεσμα. Ξέρω ότι θα είμαστε σοβαροί και θα τα καταφέρουμε εύκολα, αρκεί να μην κοιμηθούν οι…θαλαμοφύλακες και ξεπορτίσει το αλάνι (για τον Petway, λέω) για να ξοφλήσει τίποτα “υποχρεώσεις” που μπορεί να άφησε, με καμιά γκομενοδουλειά εννοώ, όταν έφυγε το καλοκαίρι από την Κρήτη.
Έχουμε πολλά νέα και ελεύθερα παιδιά στην ομάδα, δεν θέλει πολύ να φτιάξει καμιά “ωραία κατάσταση” και να τους βγάλει στο κλαρί, μαζεύοντας καμιά πεντάδα “αλογάτες” για να κάνουν τα παιδιά μία καλή προπόνηση στο…volley δωματίου. Έχει ερωτικό αέρα το νησί και δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό (για την ομάδα… αυτοί μια χαρά θα περάσουν) !
Εννοείται ότι αστειεύομαι και, σας το ορκίζομαι, δεν παίρνω ποσοστά από τους Κρητικούς που έχουν τουριστικές επιχειρήσεις, για να διαφημίσω τα…προϊόντα. Δεν το έχουν και ανάγκη, άλλωστε… Όποιος έχει επισκεφτεί το νησί, σίγουρα με καταλαβαίνει καλύτερα !
Μετά από τρεις συνεχόμενες ήττες, δύο στην Euroleague και μία στο ισπανικό πρωτάθλημα, ήξερα ότι το παιχνίδι της Παρασκευής έμοιαζε σαν τελικός για την Unicaja Malaga. Όμως, αν κάτι με φόβιζε ήταν ότι δεν θα…έβλεπα το παιχνίδι, επειδή δούλευα την ώρα διεξαγωγής του. Ξέρετε τώρα… Είναι οι προλήψεις που με διακατέχουν, όποτε παίζει η ομάδα χωρίς τη δικιά μου συμπαράσταση, και με κάνουν να γίνομαι άλλος άνθρωπος. Είναι αυτό που λέμε : ΘΡΥΛΕ, είσαι αρρώστια !
Όταν τελείωσε το διάλειμμα των 9μμ και έφυγα από την οθόνη του υπολογιστή, για να μπω για μάθημα, το σκορ ήταν 51-43. Δεν πρόλαβα να βγω από το γραφείο και ένας συνάδελφος, βάζελος του…κερατά, που είχε τελειώσει το μάθημα και έβλεπε το παιχνίδι στο stream, μου φώναξε : φάγατε τρίποντο… χάνετε με 11 πόντους !
Είχε ένα ύφος, ρε παιδιά… Μέσα στην τρελή χαρά, όπως όταν έμαθε ότι γεννήθηκε ο γιος του, ένα πράμα. Είπα να του πω “πού να τους βάλει”, αλλά ήταν λίγοι οι έντεκα πόντοι για να τους…νιώσει και προτίμησα να μην μιλήσω. Δεν το επιτρέπει ούτε η θέση μου, ούτε και η αγωγή μου, βλέπετε !
Έχω το προτέρημα να συγκεντρώνομαι σε ό,τι κάνω και να αφήνω τις έγνοιες μου έξω απ’ την αίθουσα. Μπήκα για μάθημα και, αφού πέρασε κανένα μισάωρο, ο Νίκος (που είναι μαθητής μου και “τρελό” γαυράκι) μου ζήτησε την άδεια να πάει στην τουαλέτα, δήθεν… Στο γραφείο πήγε το παλιόπαιδο και γύρισε τρέχοντας για να φέρει τα μαντάτα : κύριε, τους έχει ξεσκίσει ο Σπανούλης !
Δεν άντεξα στον πειρασμό και τον ρώτησα : νικήσαμε ;
Όχι, δεν τελείωσε ακόμα, μου απάντησε. Ο παιχταράς έβαλε τέσσερα συνεχόμενα τρίποντα και περάσαμε μπροστά, με διαφορά 9 πόντων… θέλει λιγότερο από τρία λεπτά ακόμα !
Όταν τελείωσα το μάθημα και γύρισα στο γραφείο, είχε φύγει ο συνάδελφος που λέγαμε… Κατάλαβα ότι είχαμε κερδίσει και δεν βιαζόμουν να το επιβεβαιώσω. Έτσι και είχαμε χάσει, θα είχε παραγγείλει γλυκά για να μας κεράσει… Με τόση πίκρα που καταπίνουν, κάθε τρεις και λίγο, αυτοί οι άνθρωποι, φοβάμαι μήπως κάποια στιγμή δηλητηριαστούν από το…σάλιο τους !
Πέρα από την πλάκα, σίγουρα δεν είναι ώρα για θριαμβολογίες. Όπως έχω γράψει και άλλοτε, η ομάδα δεν είναι ακόμα έτοιμη, αγωνιστικά και πνευματικά. Όμως, έχει την ψυχολογία του νικητή και πολλούς παίχτες με προσωπικότητα, ώστε να γυρίζει τα παιχνίδια και να τα κερδίζει. Στις δηλώσεις που έκανε μετά το παιχνίδι, ο Dunston είπε : “η άμυνά μας ήταν τραγική, δεν υπήρχε άμυνα στο πρώτο ημίχρονο… έπρεπε να είμαστε συγκεντρωμένοι από την αρχή του παιχνιδιού… στο δεύτερο ημίχρονο παίξαμε καλή άμυνα και πήραμε τη νίκη”.
Προσυπογράφω τις δηλώσεις του και περιμένω από όλα τα παιδιά να δείξουν τη σοβαρότητα που βγάζει αυτός και ο Lojeski μέσα στο γήπεδο. Ο πήχης είναι ψηλά, η χρονιά είναι μεγάλη και τους χρειαζόμαστε όλους. Δεν γίνεται να βάζουμε πάντα το κρίσιμο σουτ, ούτε πρέπει να περιμένουμε το επιθετικό κρεσέντο του Σπανούλη για να νικήσουμε. Φτάσαμε ως εδώ με ομαδική προσπάθεια και με κατάθεση ψυχής… έτσι πρέπει να συνεχίσουμε !
Μήτρογλου και… φύγαμε για Βραζιλία
Ο Ρονάλντο καθάρισε για τους Πορτογάλους, ο Ζλάταν προσπάθησε για τους Σουηδούς, τα “κοράκια” έσπρωξαν τη Γαλλία και ο δικός μας πήρε για σουβενίρ το…σημαιάκι του κόρνερ από το Βουκουρέστι. Κάρφωσε τρία μπαλάκια στους Ρουμάνους και, για να μην χαλάσει το σλόγκαν, τους είπε : “άντε, γεια…” Φοβάμαι ότι πλησιάζει η μέρα που θα χαιρετίσει κι εμάς, φεύγοντας για άλλες πολιτείες, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος για αυτό. Είναι μυστήριο αυτό το παιδί… τον έχω ικανό για όλα !
Ξέρω ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να μείνει στο λιμάνι και τη νέα χρονιά. Υπάρχουν πολλοί μνηστήρες και, αν συνεχίσει το ίδιο βιολί, θα πέσουν χοντρά πακέτα… Ως γνωστόν “τα λεφτά σταύρωσαν και τον Χριστό” και, σίγουρα, θα είναι πολύ δύσκολο και για την ομάδα μας και για τον παίχτη να αντισταθούν στον πειρασμό. Κάθε μέρα διαβάζουμε και ακούμε διάφορα. Μένει να δούμε και τη συνέχεια…
Η αγωνιστική παρουσία της ομάδας του Σάντος με εξέπληξε θετικά και στα δύο παιχνίδια κόντρα στους Ρουμάνους. Είναι αλήθεια ότι δεν το περίμενα… Παίξαμε λίγη μπαλίτσα, βγήκαμε από το καβούκι μας και κάναμε κάποιες φάσεις. Επιτέλους, κάτι σάλεψε, ρε γαμώτο !
Ευτυχώς, βγάλαμε την υποχρέωση χωρίς απώλειες, αφού ο Μήτσος δεν έχει κάτι σοβαρό, όπως έλεγαν οι αρχικές εκτιμήσεις. Μετά τον τραυματισμό του Αβραάμ στα τελικά του Euro 2012, τρέμει η ψυχή μου κάθε φορά που βλέπω κάποιον πεσμένο στο χορτάρι. Μακάρι να ήταν αυτός το τελευταίο θύμα και να είναι γερά όλα τα παιδιά, σε όποια ομάδα και αν ανήκουν…
Δεν έχω σε καμία εκτίμηση το σύστημα Ρεχάγκελ και το…τσούκου-τσούκου ball. Όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι ο Σάντος έστησε σωστά την ομάδα και να τον επαινέσω για τις δηλώσεις που έκανε μετά το δεύτερο παιχνίδι. Έδειξε ότι έχει δεθεί με την ομάδα και χαίρεται μαζί μας για τις επιτυχίες της. Εύχομαι να έχουμε καλή τύχη στην κλήρωση των ομίλων και έχουμε καιρό για τα υπόλοιπα…
ΥΓ. Έχω ένα ευχάριστο νέο, για τον Μπάμπη, τον έναν από τους αγνοούμενους φίλους. Είναι καλά στην υγεία του, αλλά έχει και αυτός τα γνωστά προβλήματα της καταραμένης εποχής που ζούμε. Άντε, να μάθουμε κάτι νεώτερο και για τον Πάνο…
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
