Ξέρετε όλοι τον λόγο… Δεν πρόκειται να γίνω ράφτης, τώρα πίσω-πίσω… Ούτε κάλτσες θα μπαλώσω, ούτε κουμπιά θα ράψω, ούτε ρεβέρ θα στριφώσω… Όμως, χρειάζομαι την κλωστή και το βελόνι για να ράψω το τέταρτο αστέρι του ΘΡΥΛΟΥ πάνω από το σήμα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο… Μπορεί, στο μυαλό μας, να το είχαμε σίγουρο από το καλοκαίρι, αυτό το πρωτάθλημα, όμως είναι αλλιώς όταν έχει τελειώσει και μαθηματικά πλέον, πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος του προγράμματος και ανήμερα των γενεθλίων της ομάδας μας !
Ίσως είναι θέμα χαρακτήρα, ίσως φταίει η ηλικία μου, ίσως φταίνε οι αμέτρητοι τίτλοι που έχουμε κατακτήσει, υποστηρίζοντας σε όλα τα σπορ τις ομάδες που φοράνε τα ερυθρόλευκα, πάντως είναι σίγουρο ότι δεν ανήκω στους πανηγυρτζήδες. Νιώθω τη χαρά, φουσκώνω από περηφάνια, ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να είμαι γερός και ζωντανός, για να συμμετέχω σ’ αυτές τις γιορτές, ευγνωμονώ τον παιδικό μου φίλο, τον Φώτη, που με έκανε Ολυμπιακό πριν ακόμα κλείσω έξι χρόνια ζωής και είχα έτσι την τύχη να γευτώ τόσες όμορφες στιγμές και κάποιες ανεπανάληπτες καταστάσεις… Όμως, έχω μάθει καλά πλέον ότι από την επόμενη μέρα ξεκινάει μια καινούργια προσπάθεια, ένα καινούργιο ταξίδι, ένας ακόμα αγώνας για να διατηρήσουμε αυτά που κατακτήσαμε και να προχωρήσουμε μπροστά, να προοδεύσουμε και να βελτιωθούμε, να βάλουμε πιο ψηλούς στόχους !
Ναι, είναι το πιο εύκολο πρωτάθλημα αυτό που κατακτήσαμε την ημέρα των 88ων γενεθλίων της ομάδας μας. Ήταν από την αρχή φανερό ότι δεν υπήρχε κανένας σοβαρός αντίπαλος και το μόνο που φοβόμασταν ήταν ο κακός μας εαυτός. Μπορεί κάποιοι, κατά Βορρά μεριά, να έχουν αρχίσει τις βαρύγδουπες δηλώσεις ότι του χρόνου θα…μας κάνουν ντα-ντα, αλλά κάθε νηστικός καρβέλια ονειρεύεται… Μακάρι, και το λέω χωρίς ίχνος μεγαλοψυχίας, να υπάρξουν αξιόμαχες και ανταγωνιστικές ομάδες στο ταλαίπωρο ελληνικό πρωτάθλημα, για να μπορέσουμε κι εμείς να γίνουμε καλύτεροι, μήπως και καταφέρουμε επιτέλους να πετύχουμε κάτι περισσότερο και έξω από τα σύνορα. Είναι κοινό μυστικό ότι ο κόσμος της ομάδας ζητάει την ευρωπαϊκή καταξίωση, γουστάρει να βλέπει καλύτερο ποδόσφαιρο και δεν αρκείται πλέον στους εγχώριους τίτλους…
Η χρονιά δεν τέλειωσε ακόμα, αφού υπάρχει το Κύπελλο και, τουλάχιστον, δύο σημαντικά παιχνίδια για το γόητρο της ομάδας μας. Προσωπικά, όπως έχω ξαναγράψει, θεωρώ απαραίτητες τις νίκες σε όλα τα παιχνίδια που απομένουν μέχρι το τέλος, αφού δεν γουστάρω να δίνουμε δικαιώματα και να μας βάζουν οι…πονεμένοι στο στόμα τους. Όχι, άλλες Κέρκυρες !
Είναι μεταβατική αυτή η χρονιά… Περάσαμε στην μετά Βαλβέρδε εποχή, μέσα σε μία πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία, μειώθηκε αισθητά το μπάτζετ της ομάδας, έφυγαν και δεν αντικαταστάθηκαν κάποιοι σημαντικοί παίχτες, κάναμε μία άστοχη επιλογή προπονητή και πισωγυρίσαμε… Χάλασε το κλίμα στις τάξεις των οπαδών, άδειασε το γήπεδο, αποδοκιμάστηκε η ομάδα και ο προπονητής, κάποιοι παίχτες και η Διοίκηση, φούντωσε η γκρίνια, γίναμε επικριτές των πάντων και πρέπει επειγόντως να γυρίσουμε σελίδα, διορθώνοντας τα λάθη που έγιναν, κάνοντας σωστό και έγκαιρο προγραμματισμό για τη νέα χρονιά. Η ομάδα έχει όλα τα φόντα να προχωρήσει και πρέπει να προχωρήσει !
Η παρουσία του Μίτσελ, ενός ανθρώπου που προέρχεται από μία προηγμένη ποδοσφαιρικά χώρα, που έχει κάνει πρωταθλητισμό στην καριέρα του και ξέρει από μοντέρνο ποδόσφαιρο, μας δίνει μία βάση προκειμένου να είμαστε πιο αισιόδοξοι για την επόμενη μέρα. Το γεγονός ότι θα έχει συμπληρώσει τρεις μήνες στον πάγκο της ομάδας, μέχρι την ολοκλήρωση των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων, είναι οπωσδήποτε θετικό στοιχείο. Μπορεί να αξιολογήσει τους παίχτες που έχει, να καταστρώσει τα πλάνα και να κάνει τις εισηγήσεις του, ενόψει της θερινής μεταγραφικής περιόδου. Είναι φανερό ότι έχει κιόλας αποφασίσει για αρκετούς παίχτες που δεν του κάνουν και έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε τη συνέχεια…
Για το παιχνίδι που σφράγισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος, δεν έχω να γράψω πολλά πράγματα… Μολονότι κερδίσαμε εύκολα, δεν ήμασταν καλοί στο μεγαλύτερο διάστημα, οι περισσότεροι παίχτες έδειξαν να μην έχουν τη διάθεση που έπρεπε και νομίζω ότι από την αρχική ενδεκάδα έλειπε ο παίχτης που θα δημιουργούσε από το κέντρο. Μπορεί ο Γκρέκο να έχει κάποια καλά στοιχεία, αλλά σίγουρα δεν κάνει για αυτή τη δουλειά και, όσο αν δεν αρέσει σε πολλούς, καλύτερο από τον Μασάντο δεν έχουμε, για αυτόν τον ρόλο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει Ιμπαγάσα πλέον…
Θα σταθώ στον Αβραάμ, που κάρφωσε τα δύο μπαλάκια και έδειξε να συνέρχεται από την περιπέτεια του σοβαρού τραυματισμού του και να ξαναβρίσκει τον καλό του εαυτό, στον Αμπντούν που δίνει και την ψυχή του σε κάθε παιχνίδι, στον Χολέβα που έκανε πολύ ουσιαστικό παιχνίδι και στην επιστροφή του Φουστέρ, που είναι μία πολύτιμη μονάδα και έχει λείψει από την ομάδα μας. Πριν αρχίσει το παιχνίδι, είχα προβλέψει ότι θα ξεκινούσε με τον Μανιάτη σαν εξάρι και Μασάντο-Φουστέρ μπροστά από αυτόν, στη μεσαία γραμμή. Όμως, ο Μίτσελ δεν με…άκουσε και είχαμε πρόβλημα και στη δημιουργία και στα μαρκαρίσματα και στην πίεση ψηλά. Δεν πειράζει… Σίγουρα, αυτός ξέρει καλύτερα από μένα !
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
