Για πολλές ομάδες μπάσκετ ανά την Ευρώπη αλλά και την Αμερική μπορώ να πω με σιγουριά, μόνο ως εξωπραγματικό σενάριο επιστημονικής φαντασίας φαντάζει αυτό που συμβαίνει στο Βελιγράδι στην ξακουστή για κάποιους, Χάλα Πιονίρ, έδρα του Ερυθρού Αστέρα! Από το Βελιγράδι γράφει ο Ερυθρός Πράκτωρ 7!
Το συγκεκριμένο γήπεδο παραδόθηκε προς χρήση στις 24 Μαϊου του 1973, τότε που η Γιουγκοσλαβία μεσουρανούσε ως μία ισχυρή χώρα πάνω στον Παγκόσμιο χάρτη. Έχει χωρητικότητα 8.150 θέσεων και ανακαινίστηκε για πρώτη και τελευταία μέχρι στιγμής φορά το 2011. Στο παρελθόν έχει φιλοξενήσει το Final-Four της Euroleague του 1977, όπου η Μακάμπι Τελ Αβίβ είχε την τιμή να σηκώσει το πρώτο της Ευρωπαϊκό Τρόπαιο. Το 1998 διεξήχθη εκεί ο τελικός του Eurocup μεταξύ της Ιταλικής Treviso/Benneton κόντρα στους Ισπανούς της Valencia/Pamesa, βρίσκοντας νικητές και τροπαιούχους τους Ιταλούς με σκορ, (64-60), άλλη μεγάλη στιγμή για το συγκεκριμένο γήπεδο ήταν όταν το 2005 φιλοξένησε κάποια από τα παιχνίδια του Ευρωμπάσκετ εκείνης της χρονιάς. Το μέγεθος-χωρητικότητα του είναι ιδανικό σαν έδρα ομάδας μπάσκετ κι αυτό γιατί σε κάθε, μα κάθε παιχνίδι στην κυριολεξία δημιουργείτε μία από τις πιο καυτές ατμόσφαιρες που μπορεί να συναντήσει κάποιος. Δεν έχει σημασία ποιος είσαι, φίλαθλος παίκτης ή προπονητής, μπαίνοντας στην πάντα γεμάτη Χάλα Πιονίρ ένα ρίγος θα σε πιάσει!
Περί Ντέλιγιε κι όχι μόνο!
Το ρίγος θα σε πιάσει όχι από τις κτιριακές εγκαταστάσεις του γηπέδου, τα φώτα ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, αλλά από την ατμόσφαιρα και την ψυχή αυτής, τον κόσμο, τον περήφανο και πάντα γεμάτο ενέργεια Λαό του Ερυθρού Αστέρα και κατ’ επέκταση του Ολυμπιακού μας. Προσπαθώ να ανασύρω από την μνήμη μου ένα, έστω ένα παιχνίδι που το γήπεδο να μην ήταν ασφυκτικά γεμάτο κι ειλικρινά δεν μπορώ. Δεν είναι όμως μόνο το ότι είναι μονίμως γεμάτο, αυτά τα ασταμάτητα συνθήματα-τραγούδια, ο ρυθμός που μεταδίδει η κερκίδα στην ομάδα και ταυτόχρονα η πίεση που δέχονται οι αντίπαλοι εκεί μέσα είναι κάτι μοναδικό και ανεξήγητο ταυτόχρονα. Μάταιη μπορώ να χαρακτηρίσω την προσπάθεια μου να σας μεταφέρω αυτό που μπορεί να ζήσει κάποιος επισκεπτόμενος αυτή την Έδρα-Ναό, που για να μπεις φαντάζει θαύμα μιας και εισιτήριο ούτε με τον Θεό μπάρμπα δεν βρίσκεις, δυο φορές είπα κι εγώ να κάνω την απόπειρα αλλά που… Που πας ρε Καραμήτρο,,,(;) Αυτοί τα έχουνε καπαρωμένα πριν καν αγοραστεί το χαρτί από το τυπογραφείο που θα τα τυπώσει ή μάλλον πριν καν κοπεί το δέντρο από το οποίο θα δημιουργηθεί το συγκεκριμένο χαρτί, για αυτό και δεν παίζει όχι θέση κενή, ούτε σκαλοπατάκι πάνω πάνω ψηλά να βλέπεις με το κιάλι….. Προσέξατε φαντάζομαι πως το ‘πα, όχι σκαλοπάτι να κάτσεις και καλά άνετος, ούτε σκαλοπατάκι!
Με έχω πιάσει κάποιες φορές να νιώθω μια πικρία με κάποια συναισθήματα μου και να μην ξέρω τι είναι αυτό που θα ήθελα περισσότερο, το σίγουρο εισιτήριο στο κακώς πάρα πολλές φορές άδειο ΣΕΦ, να δω και να γουστάρω τον Back2Back Πρωταθλητή Ευρώπης ή έστω μια θεσούλα κάπου εκεί ψηλά μέσα στην Χάλα Πιονίρ,,,(;) Προσοχή, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, περήφανος Έλλην-Γαύρος είμαι μέχρι το κόκκαλο γέννημα θρέμα Πειραιά και πάντα είχα, έχω και θα έχω το εξής παράπονο… Δυο βήματα είναι ρε φίλε το ΣΕΦ από το Καραισκάκη τραβάτε και κατά εκεί καμιά φορά. Τι, δεν το αξίζει αυτή η ομάδα,,,(;) Κρίση, οικονομικά προβλήματα,,,(;) Δεν το δέχομαι, ετούτοι εδώ πάνω τι να πούν,,,(;) Σε κρίση βρίσκονται τα τελευταία 20 χρόνια και έχουνε περάσει σαν λαός από φωτιά κι αμόνι που λέμε με πολέμους πείνα και μεγάλη δυστυχία. Ο μισθός ενός μέσου υπαλλήλου είναι στα 200 ευρώ άντε στην καλύτερη στα 220 και οι τιμές στα βασικά προϊόντα είναι σχεδόν ίδιες με της Ελλάδας και πολλές φορές παραπάνω και την παλεύουν να πάνε να δουν και την καψούρα τους όχι μόνο στην μπάλα αλλά παντού, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο και ότι άλλο βάλει ο νους σας. Ξέρετε πόσοι που λείπουν από την Μαμά Πατρίδα θα ήθελαν να βρίσκονται στην θέση σας,,,(;) Σας διαβεβαιώ πολλοί πάρα πολλοί!!!
Πας μη Γαύρος, εχθρός!
Η Σερβία ως χώρα είναι ανέκαθεν γνωστή ως φίλη της Ελλάδος πολύ πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους. Κάτι η Βαλκανική ιδιοσυγκρασία ή αλλιώς το Βαλκανικό δαιμόνιο που χαρακτηρίζει αυτό το κομμάτι του Ευρωπαϊκού χάρτη, κάτι λόγω θρησκείας, ήμασταν, ήμαστε και θα ήμαστε για πάντα φίλοι. Όλα αυτά καλά μέχρι την είσοδο της Χάλα Πιονίρ, εκεί τα πράγματα αλλάζουν κι αλλάζουν τραγικά για κάποιους. Την πιο πρόσφατη αφιλόξενη γεύση της πραγματικά πολύ καυτής αυτής έδρας την πήρε ο Πανιώνιος χθες βράδυ όπου ηττήθηκε με 20 πόντους διαφορά, (84-64), αυτό όμως δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που αντιμετώπισε ο Βάζελος την 1 Νοεμβρίου. Βάζελος; Είπες Βάζελος μέσα εκεί; Την έκατσες μεγάλε,,,! Λέξεις, ας πούμε Ελληνικές, όπως Βάζελος, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και ούτω καθεξής είναι απαγορευμένες εκεί μέσα, εκεί είναι Ναός και μόνο ως τέτοιον πρέπει να τον αντιμετωπίσεις και να τον σεβαστείς! Αν όχι, όπως λέμε εμείς θα σε φάει το μαύρο χώμα, κοντά πέφτει ο Δούναβης ποταμός που καταλήγει στην Μαύρη θάλασσα.- Το πιάσαμε το υπονοούμενο έτσι,,,(;)
ΥΓ1. Θρύλε, Θεέ μου Ολυμπιακέ μου τα έχεις τα Αγγλάκια, αρκεί να τα κοιτάξεις όχι σκέτο στα μάτια αλλά μέσα από αυτά και με τσαμπουκά όπως μόνο εσύ ξέρεις να κάνεις όλη την Ευρώπη να γονατίσει από θαυμασμό μπροστά στο μεγαλείο σου, τέλος.-
ΥΓ2. Σχόλια, εντυπώσεις ή και παρατηρήσεις, τα πάντα ευπρόσδεκτα!
Σε κουβέντα να βρισκόμαστε δηλαδή…
Στην Πρώτη Γραμμή_Για Τον Ερυθρό Αστέρα!!! Red Agent7 Και Στο Facebook…
