Ο ”Ιέρο” του Θρύλου
Μιας και σας έχω ζαλίσει περί ανάγκης απόκτησης αμυντικού χαφ,απόψε θυμόμαστε έναν από τους πλέον αγαπητούς παίκτες της ερυθρόλευκης κερκίδας. Και μόνο το γεγονός ότι για την γενιά μου (σ.σ: έτος γέννησης 1980) αποτελεί σημείο αναφοράς όταν μιλάμε για χαφάρα με τα όλα της, είναι ενδεικτικό της τεράστιας αξίας του. Κυρίες και κύριοι, ο Ιεροκλής (Άκης) Στολτίδης….
Ο ”Ιέρο” μας γεννήθηκε στις 2 Φλεβάρη του 1975 στο Μαυροδένδρι Κοζάνης. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στους Πόντιους Κοζάνης, στη Δ’Εθνική κατηγορία .Το ύψος του (1,85) ,η γερή σωματοδομή του και η φυσική του κατάσταση τον έκαναν να ξεχωρίσει από πολύ μικρή ηλικία. Έτσι, το 1992 υπέγραψε στον Ηρακλή, στον οποίο παρέμεινε για 11 χρόνια. Έκανε το ντεμπούτο του στην Α’ Εθνική το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, αλλά δεν έγινε βασικός μέχρι την σεζόν 1995/96. Την περίοδο 2002/03 όμως, έβγαλε μάτια και αναδείχθηκε ο πολυτιμότερος παίχτης της τότε ομάδας του.
Τον Ιούνιο του 2003, ύστερα από 234 παιχνίδια πρωταθλήματος με τη φανέλα του Ηρακλή, υπογράφει διετές συμβόλαιο στον Θρύλο μας, αναλαμβάνοντας το δυσκολότατο έργο να αντικαταστήσει τον Μοεντίμ Ζε Ελίας. Το ταλέντο του πραγματικά ξεδιπλώνεται στο λιμάνι της καρδιάς του. Το 2003/04, κρίσιμα γκολ του εναντίον του ΠΟΑ και της ΑΕΚούλας τον ριζώνουν για τα καλά στις καρδιές των οπαδών του Ολυμπιακού μας. Επίσης, πήρε την πρώτη του γεύση από το UEFA Champions League, σκοράροντας δύο φορές σε πέντε εμφανίσεις.
Τη σεζόν 2004/05,είχε 25 συμμετοχές και 2 γκολ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Έπαιξε και στα 540 λεπτά του UEFA Champions League σκοράροντας μάλιστα το νικητήριο γκολ εναντίον της μετέπειτα πρωταθλήτριαςΕυρώπης, Λίβερπουλ . Την ίδια περίοδο κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα και κύπελλο Ελλάδος με τα ερυθρόλευκα.
Την επόμενη χρονιά, άφησε το στίγμα του στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος εναντίον του Παναθηναϊκού, ανοίγοντας το σκορ στη νίκη του Ολυμπιακού με 0-2, ενώ το τέλος της περιόδου αυτής τον βρήκε να κατακτά εκ νέου το νταμπλ. Το αποκορύφωμα όμως ήταν την σεζόν 2007/08. Ο Ιέρο έκανε γιογιό τους ”πολύ” Γερμανούς της Βέρντερ Βρέμης , αντιπάλων μας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγκ. Με το δικό του 1-1 για την ισοφάριση στην Βρέμη άνοιξε τον δρόμο για την πρώτη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού μας στο Τσάμπιονς Λίγκ με τελικό αποτέλεσμα 1-3 υπέρ μας. Στον δε επαναληπτικό, έβαλε τον Θρύλο στην θέση του οδηγού με μια υπέροχη γκολάρα με σουτ-κεραυνό έξω από την μεγάλη περιοχή , σε μια βραδιά που έληξε με νίκη μας 3-0.
Μετά την μεταγραφή του στην Κέρκυρα, την σεζόν 2010/11, τιμήθηκε από τον Ολυμπιακό μας για την πολυετή προσφορά του στο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων, καθώς είχε διατελέσει ακόμα και αρχηγός στην ομάδα μας και ο κόσμος μας τον αγάπησε όσο ελάχιστους παίκτες ανά τα χρόνια. Στην ομάδα των Φαιάκων ολοκλήρωσε την σταδιοδρομία του αυτός ο μέγιστος Έλληνας χαφ.
Ο Στολτίδαρος ήταν άτυχος, καθώς έπεσε πάνω στην ξεροκεφαλιά του τότε ομοσπονδιακού προπονητή της Ελλάδας, Ότο Ρεχάγκελ. Κατά γενική ομολογία, αυτός και ο Άκης Ζήκος της ΑΕΚ -και μετέπειτα φιναλίστ Τσάμπιονς Λίγκ με την Μονακό-, ήταν οι κορυφαίοι αμυντικοί χαφ της εποχής τους από τους Έλληνες διεθνείς μέσους. Κανείς τους δεν εκλήθη όσο άξιζε στην ΕΘνική, και πολύ καλά έκανε ο Ιέρο και αγνόησε την πρόσκληση του Γερμανού τεχνικού να παραστεί σε φιλικό πρός τιμήν του στην ”δύση” της τεράστιας καριέρας του.
Σε κάθε περίπτωση, ο Θρύλος είχε λογικούς προπονητές, που ορθά πράττοντας, ξεκινούσαν την εντεκάδα μας από τον στυλοβάτη της μεσαίας γραμμής, τον Άκη Σολτίδη. Έτσι, είχαμε την ευκαρία να απολαμβάνουμε την αποτελεσματικότητα και την μαχητικότητά του συνεχώς. Για τον υπογράφοντα, είναι ο αμέσως καλύτερος αμυντικός χαφ σε προσφορά ακόμα και από τους Καρεμπέ και Τουρέ, αναλογιζόμενος και τον χρόνο που κάθισε στην ομάδα μας. Και μακάρι να ανακύψει κάποιος Έλληνας (Σάμαρης?) που να τον θυμίσει στο ελάχιστο. Από βάθους καρδιάς, ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Ιέρο μας….
