”Βάσια”, χρόνια σου πολλά παικταρά μου!
Δεν συνηθίζουμε από αυτή εδώ την ερυθρόλευκη γωνιά να αφιερώνουμε σε ποδοσφαιριστές άλλων ομάδων. Όμως ο σημερινός ”εορτάζων” είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Είναι ποδοσφαιρικά οικουμενικός, επειδή είχε την δυνατότητα να μιλάει της μπάλλας και να την κάνει ό,τι θέλει, χαρίζοντας σπάνιες στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας, χωρίς απαραίτητα να υποστηρίζεις την ομάδα που αγωνιζόταν, τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Κυρίες και κύριοι, η αυτού εξοχότης των γηπέδων, ο Βασίλης Χατζηπαναγής….
Γεννήθηκε στην Τασκένδη της τότε Σοβιετικής Ένωσης (σημερινό Ουζμπεκιστάν), στις 26 Οκτωβρίου 1954. Οι γονείς του ήταν Έλληνες πρόσφυγες. Με καταγωγή Κυπριακή (από την Άχνα της Αμμοχώστου), ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τη Δυναμό Τασκένδης και το 1972 πήγε στην Παχτακόρ μέχρι το 1975 που ήρθε στην Ελλάδα για τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Στον Ηρακλή έκανε μεγάλη καριέρα και ήταν σπεσιαλίστας στα γκολ από κόρνερ. Εντυπωσιακή υπήρξε η συνεισφορά του στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδοσ από τον Ηρακλή, το 1976. Σε έναν από τους πιο εντυπωσιακούς τελικούς στην ιστορία του θεσμού (σκορ: 4-4, 7-6 στα πέναλτι) με τις τρίπλες του εξουδετέρωσε επανειλημμένα την άμυνα του Ολυμπιακού μας και πέτυχε δύο γκολ!
Επίσης, με τον Ηρακλή το 1984-85 κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο, επικρατώντας στο διπλό τελικό της ρουμανικής Αργκές Πιτέστι με 1-3, 4-1. Είχε αποφασιστική συμβολή στην πρόκριση στον τελικό και στην κατάκτηση του κυπέλλου, αφού σημείωσε γκολ σε όλους τους γύρους: στο 5-1 του α΄ γύρου επί της Γαλατάσαραι, στο 1-0 του ημιτελικού επί της Ανκαραγιουτσού ενώ στο β΄ τελικό, στηΘεσσαλονίκη, πέτυχε το τρίτο γκολ της ομάδας του με πέναλτι. Την τελευταία του επίσημη εμφάνιση με τον Ηρακλή έκανε στις 26 Οκτωβρίου 1990, την ημέρα των 36ων γενεθλίων του, στον αγώνα για το Κύπελλο UEFA, με τη Βαλένθια. Όσο και αν ακούγεται παράξενο αυτή ήταν η μοναδική συμμετοχή του Χατζηπαναγή σε αγώνα ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Το 1984 κλήθηκε και αγωνίστηκε στη Μικτή Κόσμου εναντίον της αμερικανικής ομάδας “Κόσμος Ν. Υόρκης”, σε φιλανθρωπικό αγώνα που έγινε στις 22 Ιουλίου 1984 στο New Jersey, στο Στάδιο “Τζάιαντς”, ενώπιον 40.000 θεατών, από τους οποίους 15.000 Ελληνοαμερικανοί ομογενείς. Συμπαίκτες του ήταν, μεταξύ άλλων, οι: Πίτερ Σίλτον , Ζαν Μαρί Πφαφ, Ρούντι Κρολ, Φέλιξ Μάγκατ, Ούγκο Σάντσες, Φιγκερόα, Φραντς Μπεκεμπάουερ , Κέβιν Κίγκαν, Μάριο Κέμπες, Ντομινίκ Ροστό και ο Θωμάς Μαύρος . Η Μικτή νίκησε 3-1 και ο Χατζηπαναγής μπήκε στο 65΄ στη θέση του Κίγκαν. Με τις ενέργειές του συνάρπασε την κερκίδα δημιουργώντας πολλές ευκαιρίες. Μια από τις στιγμές που ξεσήκωσε τους φιλάθλους συνέβη στο 86΄, όταν με χτύπημα κόρνερ ο Χατζηπαναγής βρήκε το Μαύρο, η γυριστή κεφαλιά του οποίου χτύπησε στο δοκάρι.
Πριν έρθει στην Ελλάδα είχε συμμετοχές στις σοβιετικές εθνικές ομάδες ελπίδων και εφήβων καθώς και στην Ολυμπιακή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης. ‘Ενας ηλίθιος νόμος της εποχής, απαγόρευε στους αθλητές με συμμετοχές στις ”μικρές” Εθνικές ομάδες να αλλάξουν σαν άντρες πια την Εθνική της επιλογής τους. Έτσι, η Ελλάδα στερήθηκε τις υπηρεσίες αυτού του βιρτουόζου της μπάλλας. Αγωνίστηκε λοιπόν , τιμής ένεκεν, στις 14/12/1999 και σε ηλικία 45 ετών, στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι που έδωσε προς τιμήν του η Εθνική Ελλάδας με την Γκάνα (σκορ 1-1), στο Καυτατζόγλειο Στάδιο . Στο παιχνίδι αυτό αγωνίστηκε μόνο 21 λεπτά αλλά πρόλαβε να δείξει τη μεγάλη κλάση του, αφού στο 13΄ δημιούργησε το μοναδικό γκολ της εθνικής. Με έξοχη μπαλιά στην πλάτη της άμυνας έβγαλε μόνο του το Βενετίδη απέναντι στον τερματοφύλακα, ο οποίος απέκρουσε το πρώτο σουτ για να σκοράρει στη συνέχεια ο Κυπαρίσσης.
Οι νεότεροι ίσως αναγνώστες μας δεν μπορούν να συλλάβουν για τι ποδοσφαιρικό μέγεθος μιλάμε. Για να καταλάβετε, τα πράγματα που έκανε με την μπάλλα στα πόδια αυτός ο παίκτης, τα κάνουν σήμερα μόνο οι Μέσσι και Κριστιάνο Ρονάλντο…
