Καλημέρα και καλό Σ,Κ αλάνια! Ξέρω, κεφάτοι είστε και εύχομαι πάντα να ‘στε με το χαμόγελο όταν ξυπνάτε και ο λόγος να ‘ναι η μοναδική μας ιδέα που ακούει στο όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ! Επιτέλους ξεκίνησε η Ευρωλίγκα 2013-14 και επίσημα για να ομορφαίνει τα βράδια μας παρέα με ότι πιο ιερό και όμορφο υπάρχει. Την μαγεία του ΘΡΥΛΟΥ!
Πρεμιέρα λοιπόν με το δεξί στο ΣΕΦ για την ομάδα μας απέναντι σε έναν αντίπαλο που ήρθε να παίξει χωρίς άγχος και με έναν προπονητή αλεπού στο πάγκο της. Οι Ισπανοί δεν ήταν ούτε θα είναι φόβητρο όμως, όπως είδαμε και όπως γίνεται σχεδόν πάντα στις πρεμιέρες τέτοιων διοργανώσεων, οι παγίδες πάντα παραμονεύουν.
Η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού εδώ και 3-4 χρόνια έχει μπει σε ένα άλλο επίπεδο διαφορετικό, ανήκει σε μια κατηγορία δική της και που όμοια της δύσκολα θα συναντήσουμε ξανά. Για να ‘μαι ειλικρινής θυμάμαι την ομάδα της Παρτιζάν στο Φ4 του Παρισιού που είχε έναν ηγέτη (Μακάλεμπ) δίπλα στους νεαρούς του Βουγιόσεβιτς που έκανε πράματα και θαύματα αλλά δεν ήταν παρά ένα πυροτέχνημα. Ο ΘΡΥΛΟΣ όμως δεν είναι πυροτέχνημα. Είναι ένα ηφαίστειο που βράζει και περιμένει τον Μάη για να…εκραγεί! Και ξανά απ’την αρχή…
Το ψεσινό ματς κόντρα στην Μάλαγα μπορεί να το δει κανείς από δύο όψεις. Στο α’μέρος ο Ολυμπιακός ξεκίνησε νωθρά, χωρίς καλά πατήματα και δυσκολευόταν να βρει λύσεις στην κόντρα στην πιεστική άμυνα των Ισπανών που ήρθαν διαβασμένοι. Ο Σπανούλης βρίσκεται εκτός φόρμας (αλλά πάλι πρώτος σκόρερ αποδεικνύοντας ότι είναι ο κορυφαίος) όπως και ο Λο (φυσιολογικό), ενώ και οι ψηλοί της ομάδας θέλουν τον κατάλληλο χρόνο για να δέσουν με το σύνολο. Στο β’μέρος και πιο συγκεκριμένα στην 4η περίοδο η άμυνα μάσαγε σίδερα, τα μεγάλα σουτ μπήκαν και χωρίς πολλά πολλά το ματς κατέληξε στα δικά μας χέρια.
Κλειδιά για την επιτυχία της ομάδας αποτέλεσαν ο κόσμος που ήταν συγκλονιστικός ακόμα και όταν η διαφορά πήγε στους -12 στην 3η περίοδο αλλά, βεβαίως, και στους Ματ, Σλούκα και τον παίχτη-τραγουδιστή Μρπέντ Πέτγουευ που έκανε την εμφάνιση που αναζητούσε και πλέον μας προϊδεάζει για τι θα μας προσφέρει στην συνέχεια. Η ομάδα μας χαρακτηρίζεται φέτος από το τρομακτικό σε ποιότητα βάθος ρόστερ και αυτό την κάνει, εκτός από πανίσχυρη, και απρόβλεπτη. Στοιχείο που είναι απαραίτητο φέτος καθώς όλοι θέλουν να ρίξουν το κόκκινο τέρας απ΄τον θρόνο του.
Για να συνοψίσουμε, το ματς με την Μάλαγα ήταν πάνω-κάτω όπως το περιμέναμε (για όσους είναι σχετικοί με μπάσκετ). Αν ρίξουμε μια ματιά και στα άλλα αποτελέσματα θα δούμε ότι πλην της Ρεάλ, όλοι οι υπόλοιποι δυσκολεύτηκαν (ακόμα και η Λιέτιβους Ρίτας). Βασική προτεραιότητα σ’αυτό το στάδιο δεν είναι παρά η ουσία (νίκη) έστω και χωρίς καλή απόδοση. Πράγμα που τονίζουν συνεχώς τόσο ο κόουτς Μπαρτζώκας όσο και οι καλαθοσφαιριστές μας. Με την πάροδο του χρόνου κι όσο θα μπαίνουμε για τα καλά στα βαθιά τόσο θα ανεβάζει τις στροφές της η ομάδα, θα μειώνονται τα κενά διαστήματα, θα μεγαλώνει η χημεία και θα γίνουν πολλές ζημιές (με το καλό) τον Μάη.
ΥΓ: Είναι πολύ βαριά…. (βάλτε ότι θέλετε)!
ΥΓ1: Στα ράδια κάποιοι σπίκερς «σύγχυσαν» τον Ολυμπιακό με ξένη ομάδα και τους ήρθε άσχημο που νίκησε. Περαστικά βρε.
ΥΓ2: Που να ανεβάσουν στροφές Σπανούλης-Λό και να μπει και ο Μπέγκιτς σε φούλ ρυθμούς. Τρόμος!
ΥΓ3: Ζήλεψα την έδρα του Ερυθρού Αστέρα πραγματικά…ίσως η κορυφαία!
ΥΓ4: Σειμπούτιτς, Γλυνιαδάκης, Γκετσεβίσκιους….τρίπατο στον έκαναν Τράκη.
