Τμήμα μπάσκετ, Ολυμπιακός Πειραιώς. Μια ιστορία ρομαντική και πονεμένη. Απ’ το ναδίρ στο ζενίθ και ξανά απ’την αρχή. Ένα τμήμα αυτοκατραφικό από τότε που βολόδερνε μετά την εποχή Κόκκαλη μέχρι να περάσουν 8 ολόκληρα χρόνια για να αναλάβουν, ίσως, οι καλύτεροι που μπορούσε να είχαμε φανταστεί. Όλα καλά μέχρι εδώ αλλά δυστυχώς οι πληγές του παρελθόντος αφήσαν τα σημάδια στην νοοτροπία της ομάδας μέχρι και σήμερα.
Κάτι περισσότερο από ένα πρωτάθλημα
Είδατε τι κάνει ένας εγχώριος τίτλος και πόσο δη το πρωτάθλημα; Είδαμε την όψη του πριν 2 χρόνια έτσι για να μην χάσουμε κάθε έννοια ή σχέση μαζί του. Η στόφα και το βάρος μιας ομάδας χτίζεται από τα πρωταθλήματα που κερδίζει και μετέπειτα απ’τις Ευρωπαικές της κατακτήσεις. Ο Ολυμπιακός μετά την πλήρης αποτυχημένη περίοδο της αλόγιστης οικονομικής τακιτκής είδε, έπαθε, πήγε να βάλει το νερό στο αυλάκι αλλά και πάλι δεν έμαθε…Οι προέδροι του δεν έμαθαν ότι στην χώρα της ακυβερνησίας οι καλοσύνες και οι ευγενείς συμπεριφορές θεωρούνται αδυναμία. Μέγα λάθος και το πιο σημαντικό στη εως τώρα διοικητική τους παρουσία η μη θωράκιση της ομάδας εξωαγωνιστικά με παράγοντες βράχους!
Δικαιολογίες και ευθύνες
Αλαζονεία και υπεροψία μετά το αξέχαστο back2back έφεραν εφυσηχασμό, ακατανόητη σιγουρία για το έμψυχο υλικό και πιστέψαμε ότι με την παρουσία και μόνο του Σπανούλη θα έχουμε πετύχει το στόχο/στόχους μας. Αμ δε! Μέσα 3 μήνες χαλάσαμε ότι με κόπο δημιουργήσαμε σε 2 χρόνια. Ομάδα από ατσάλι μεταμορφωμένη σε μια σόφτ ομάδα που φοβόταν την σκία της, που αντί να καθαρίζει τα ματς έδινε δικαίωματα (σε όλη την σεζόν). Και φυστικά στο πιο καθοριστικό ματς της χρονιάς στο ΣΕΦ μπήκε φοβισμένα (πρώτο λεπτό 2 απανωτά λάθη) και μετά αφαίθηκε στην μοίρα της (την βρήκαν αγχωμένη και την εκτέλεσαν 3 γκρι ανθρωπάκια). Δικαιολογίες υπάρχουν…μετρημένες! Όπως το -2 του περυσινού πρωταθλήματος. Αλλά κι αυτό μάλλον για τα αρχεία θα χρησίμευε παρά για κανά τίτλο.
Κύπελλο χάθηκε μέσα στην έδρα του Παναθηναικού αφού εκεί ήθελε η ΕΟΚ να γίνει. Το προσπερνάμε. Τραυματισμοί, λόγω Εθνικής, σε κομβικό σημείο όπου στοίχησαν την 2η θέση και το πλεονέκτημα έδρας στην Ευρωλίγκα. Το χειρίστηκε όσο μπορούσε ο κόουτς και το πάλεψε αλλά δεν μπορεσε για το κάτι παραπάνω στην Μαδρίτη. Περίπτωση Λό: τραυματίας καιρό, εις γνώση του τεχνικού τιμ. Τι κάναμε; ΤΙΠΟΤΑ. Προσθήκες: Χαλάσαμε 1.5 εκ για να έχουμε ΠΑΛΙ ένα σέντερ να παίζει για μια σεζόν ΜΟΝΟΣ! Άθλος. Η εικόνα της ομάδας αλλοιώθηκε σε τέτοιο βαθμό που ενώ πρίν ήξερες πως μεγάλες εναντίων μας διαφορές γυρίζαν φέτος απλά…έχανες! Και χθές έγινε το ίδιο…Λίγο το πίστεψαν αλλά με 2 παίχτες δεν γυρίζεις ματς σε τελικό μέσα στο ΟΑΚΑ. Και εδώ υπάρχουν ΕΥΘΥΝΕΣ!
Διοικητικές αποφάσεις και υπομονή το σύνθημα της επόμενης μέρας
Πάμε στην επόμενη μέρα. Τα πάντα όλα διαβάσαμε από την ώρα που έληξε ο αγώνας στο ΟΑΚΑ και την παράδοση μας άνευ μάχης στον αντίπαλο. Μετά την ήττα στο ΣΕΦ τα πράγματα δύσκολα γύριζαν αλλά περιμέναμε μια ηρωική εμφάνιση για να χειροκροτήσουμε…Αντ’αυτού πήγαμε για τουρισμό. Ιδού και τα βάν και τα ταξιά που μας πήραν στο γήπεδο…”Η καλή μέρα απ’το πρωί φαίνεται” λέει και η παροιμία. Πως προχωράμε; Μόνο η διοίκηση μπορεί να δώσει απαντήσεις και μόνο αυτή μπορεί να κλείσει στόματα σε φίλους και εχθρούς. Η ευθύνη δεν είναι αποκλειστικά δικιά της για οτι γίνεται. Κάποιοι άφησαν την ομάδα στο έλεος του Θεού και βολόδερνε 8 χρόνια αμαυρώνοντας την εικόνα της και το dna της. Έδωσαν δικαίωμα στον αντίπαλο να μας διαλύει μέσα-έξω αποκτώντας αίσθημα ανωτερότητας και ισχύς, πράγμα που είδαμε στην σειρά τελικών πλήν ενός αγώνα. Τι Ομπράντοβιτς, τι Πεδουλάκης, τι Αλβέρτης; Η σούμα έγραψε. Ευθύνες πρέπει να αποδωθούν και κάποιοι στα ψηλά δώματα οφείλουν να ανοίξουν τα μάτια τους.
Ο αρχηγός Σπανούλης, ταλαιπωρημένος από τενοντίτιδα, δεν μπορούσε να προσφέρει όσο μας έχει συνηθήσει αλλά τι έγινε για να τον προστατεύσουμε; Πέσαμε να τον φάμε, παρασυρόμενοι απ’το σύστημα που μας “πυροβολά” με λάσπες, ενώ ο ίδιος ανάλαβε την ευθύνη που του αναλογεί αφήνοντας τον Μπαρτζώκα να ψάχνει δικαιολογίες. Παίχτες χωρίς πείρα τελικών φάνηκαν πιο έτοιμοι από άλλους, πιο έμπειρους. Ίσως η άγνοια του ΟΑΚΑ να τους έκανε καλό. Ντάντστον χωρίς άλλες δυνάμεις, Περπέρογλου φευγάτος και Πρίντεζης χωρίς πολλές βοήθεις συνέθεσαν το σκηνικό των τελικών με ενδιάμεσες εκλάμψεις από Μάντζαρη, Λοτζέσκι, Πέτγουει και τον φιλότιμο Κόλλινς.
Τελειώνω λέγοντας πως η ομάδα που είδαμε φέτος ΔΕΝ ήταν κακή, στάθηκε άτυχη μα κυρίως απροετοίμαστη σε πολλά επίπεδα. Αν αφήσουμε τις παράνοιες και τα ακραία φαινόμενα υπάρχουν όλα τα φόντα για να έχουμε μια πολύ καλύ πορεία την νέα σεζόν…Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να υπάρξουν γενναίες αποφάσεις! Η ηρεμία που διακρίνεται σε όλους τους τομείς μετά το φετινό στραπάτσο και τις θύελλες των αμέσως επόμενων ωρών του 5ου τελικού δίνουν μια αίσθηση ασφάλειας και πλέον αναμένουμε τις κατάλληλες διορθωτικές κινήσεις με τον αρχηγό να δίνει το παράδειγμα πρός την νέα, θρυλική επανάσταση του Ολυμπιακού μας.
ΥΓ: Άλλοθί υπάρχουν αλλά αν μείνουμε σ’αυτά τότε κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Διαιτησία ΝΑΙ, χθές όμως ΟΧΙ.
ΥΓ1: Τόσο πολύ θέλαμε τον Σερμαντίνι που τον τάπωσε ο 1,45 Ράιτ και καπάκι πήρε και τεχνική ποινή. Ο Παπαπέτρου θα ‘ταν χειρότερος απ’τον Στράτο στο ΣΕΦ στον 4ο τελικό και δεν μπήκε;
ΥΓ2: Ένα μπασκετικό γήπεδο 7,000 θέλουμε…και είναι δίπλα απ’το ΣΕΦ!
ΥΓ3.: Παπαδογιάννης και σία γράφουν για τυφλό οπαδισμό με τους εαυτούς τους να ‘ναι πρώτοι στην λίστα…Κοπιάστε Πειραιά.
