Χαιρετώ!
Στον απόηχο του χθεσινού, στα προεόρτια του
σημερινού και με κλεισμένες 3/4 θέσεις για Λονδίνο, είπα να ρίξω κάποιες σκόρπιες σκέψεις:
* Ακόμα υπάρχουν Ολυμπιακοί που φοβούνται την “αρμάδα του Πεδουλάκη”? Άλλο το ότι καταφέρανε και φτιάξανε μια μαχητική ομάδα σε χρόνο dt, άλλο ότι αυτή είναι σε θέση να πάρει ευρωλίγκα… Το ελληνικό πρωτάθλημα δε το ανέφερα γιατί είναι “ειδικών συνθηκών” σειρά και το ξέρουμε ΚΑΛΑ, όλοι πια… Καλό θα είναι όμως να δούμε εάν και πόσο θα αντέξει αυτό το μικρό rotation, των 6-7 παικτών maximum? Γιατί η ψυχολογία είναι πολλές φορές τα πάντα στο basketball και αυτό είναι και που με φτιάχνει και που με φοβίζει…
* Δε τελειώσαμε τη σειρά όταν έπρεπε και εννοείται δε λέμε τυχαία ότι πιστεύουμε την ομάδα, αλλά αν κάποιος έχει το καλό mentality πριν από το σημερινό jump ball, αυτή είναι η Εφές, μη τρέφουμε αυταπάτες. Από το 2-0, βρέθηκε στο 2-2 και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο για αυτούς και τον χειρότερο για εμάς. Ένα comeback σου δίνει (πάντα) άλλο αέρα, αυτόν του “μπαίνω και όπου βγάλει” και δεν είναι “παίξε-γέλασε” η φάση το βραδινό… Αν δεν είχαμε σφυρηλατήσει την “do or die” πλευρά μας ΤΟΣΟ πολύ από την περσινή χρονιά, τώρα θα ‘μουν ΦΟΒΕΡΑ ανήσυχος, αλλά προς το παρόν παραμένω σε μιας καλής έντασης ψύχρα…
* Σήμερα παίζουμε ίσως το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ματς της χρονιάς… Από αυτό θα εξαρτηθούν ΠΟΛΛΑ για τη συνέχεια και την όποια ομαλή λειτουργία του τμήματος. Αν κερδίσουμε (δε με νοιάζει η διαφορά), θεωρώ ότι κατά 90% καθαρίζουμε τον βάζελο από τώρα. ΟΚ, μπορεί να λέω και παπαριές τώρα, αλλά έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοια είναι που φτιάχνουν ή χαλάνε την ψυχολογία όλων, εντός και εκτός των τοιχών… Με τσεκάρισμα εισιτηρίου, κατακτούμε το σημαντικότερο από όλα (τη δεδομένη στιγμή): ΗΡΕΜΙΑ. Κανείς δε ζητάει κούπα ξανά, πάμε πάλι ως underdog, αυτή τη φορά αποδυναμωμένο μεν σε κάποιες θέσεις “κλειδιά”, πιο έμπειρο όμως και “ψημένο” δε, σε καταστάσεις “δύσκολες”. Θα βρεθεί χρόνος για ανασύνταξη δυνάμεων, χωρίς βιασμούς ή πιστόλια στον κρόταφο και το μόνο που θα μένει θα είναι να βάλουμε (αν μπορούμε πια, για μένα επιβάλλεται τουλάχιστον να προσπαθηθεί) και άλλους παίκτες στο rotation μας, που έστω μια άμυνα, ένα rebound, δυο πόντους, πέντε λεπτά ξεκούρασης να προσφέρουν, θα είναι ένα μεγάλο συν, όσο και αν αυτό πιθανόν να μη φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού τώρα…
* Έγινε τρελός χαμός με τα εισιτήρια και το ΣΕΦ σήμερα θα είναι φίσκα! SOLD OUT τη στιγμή που έπρεπε να γίνει. Μου είπαν, ότι τέτοια μούρλα για ένα εισιτήριο, μόνο σε αγώνες τελικής σειράς με τον ακατανόμαστο! Καιρός ήταν να γεμίσει το γήπεδο, καιρός είναι να παίξει η ομάδα για αυτόν και εύχομαι στο τέλος της βραδιά να ξεπροβοδίζουμε τα παιδιά με πανηγύρια και εικόνες σαν και αυτή που κοσμεί το σημερινό ποστ!
* Και να θες να μείνεις ήρεμος με τη δημοσιογραφική μασονία (κατά το κοινώς λεγόμενο, να τους “γράψεις” όπου εσύ αρέσκεσαι), δε μπορείς! Βλέπω μια άνευ προηγουμένου διάθεση στήριξης (ή προτροπής προς αυτή), για την ομάδα που “χτίζει” ο ΠΟΑ (με καλύτερο παίκτη τον Διαμαντίδη στη δύση του, τον Τσαρτσαρή σε αποσύνθεση και τον Σόφο… στα γνωστά του!). Δε πέφτω από τα σύννεφα, αλλά όχι και να πάει ασχολίαστο… Έλεος ρε λαμόγια! Τόσα χρόνια που ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να φτιάξει ομάδα, πέφτατε σα τα κοράκια πάνω από κάθε “αποτυχία” και κατασπαράζατε… Σε μια ομάδα που και F4 πήγαινε και σε τελικούς και που της ΚΛΕΨΑΝ δυο φορές τουλάχιστον, τους κόπους… Τότε όμως η καραμέλα έλεγε “στο basket κερδίζει πάντα ο καλύτερος!”, αίφνης και διά μαγείας “φταίει η μαφία του Ρήγα”! Τα γραπτά μένουν και ο τροχός γυρίζει…
Καλή μας επιτυχία!
