“Με προβλημάτισε η εικόνα της ομάδας στο παιχνίδι της πρεμιέρας, σκέφτηκα ότι αρχή είναι ακόμα και δεν έγραψα τίποτα. Μία βδομάδα αργότερα, στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ ήμασταν ακόμα χειρότεροι… Η ομάδα δεν πείθει με την αγωνιστική εικόνα που δείχνει ως τώρα” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Το έργο – με τις κλειστές άμυνες και τους αντιπάλους που κατεβαίνουν στο γήπεδο για να χαλάσουν το δικό μας παιχνίδι και όχι για να παίξουν ποδόσφαιρο – το έχουμε ξαναδεί, το βλέπουμε συνεχώς στα παιχνίδια του πρωταθλήματος, εδώ και πολλά χρόνια. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την εικόνα που δείξαμε στα δύο πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Όταν έρχεται ο βάζελος στο “Γ.Καραϊσκάκης” και κάνει την πρώτη απόπειρα επίθεσης στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού, δεν περιμένουμε πολλά από τον Πανιώνιο και από τον Λεβαδειακό.
Θα μπορούσαμε να λύσουμε από πολύ νωρίς τον γόρδιο δεσμό, αν είχαμε αξιοποιήσει κάποια από τις δύο κλασικές ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν με τις εξαιρετικές κάθετες μπαλιές του Φορτούνη στον Πάρντο και στον Χάρα ή με την επέλαση του Σαλίνο πριν κλείσει το πρώτο ημίχρονο. Όμως, ο Τσιντώτας κράτησε το μηδέν και – καθώς ο χρόνος περνούσε – άρχισαν να μας ζώνουν τα μαύρα φίδια (αυτή την αναφορά στο μαύρο χρώμα ποτέ δεν την κατάλαβα, λες και άμα έχουν άλλο χρώμα θα άλλαζε κάτι).
Η μπάλα δεν μας έκανε το χατίρι στο ωραίο σουτ του Ντοσεβί, ούτε στη σέντρα-σουτ του Τσόρι που σταμάτησαν στο οριζόντιο δοκάρι της αντίπαλης εστίας, αλλά άρχισε να κάνει πλάκα στους αντιπάλους ένα λεπτό πριν συμπληρωθεί το 90λεπτο και ένα λεπτό αργότερα, όταν βάλαμε δύο γκολ από το πουθενά και πήραμε τους βαθμούς της νίκης. Τα τερτίπια της μπάλας μας ευνόησαν αυτή τη φορά…
Η κλήρωση και οι… απόκληροι
Το απόγευμα της Πέμπτης μάθαμε τους αντιπάλους μας, στον όμιλο του Champions League. Εκτός από την Arsenal, που είναι πλέον κάτι σαν γκόμενα που έρχεται κάθε καλοκαίρι για διακοπές στην Ελλάδα, θα βρούμε τη Bayern München και τη Dinamo Zagreb μπροστά μας. Προσωπικά, δεν τρέφω ποτέ αυταπάτες και ξέρω ότι κάθε χρονιά, ξεκινώντας από το τρίτο group δυναμικότητας, πρέπει να κάνουμε την υπέρβαση για να πάρουμε μία από τις δύο πρώτες θέσεις του ομίλου και να προκριθούμε στο top-16 του Champions League. Πρώτο ζητούμενο είναι η τρίτη θέση και οι αξιοπρεπείς εμφανίσεις μας. Ό,τι καλύτερο είναι καλοδεχούμενο, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο…
Το βράδυ της ίδια μέρας είχαμε δράματα στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας, αφού ο “πρέσβης” υπέστη ακόμα έναν ντροπιαστικό αποκλεισμό από τους Αζέρους του μεγαθηρίου που λέγεται Καμπάλα, με αποτέλεσμα να ολοκληρώσει από τον Αύγουστο τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις. Αποφεύγω να κάνω καζούρα στους πονεμένους, αφού τυχαίνει να ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι “είναι καλύτερα να σε μισούν, παρά να σε λυπούνται”. Ειλικρινά, τους λυπάμαι και δεν θα ήθελα ποτέ να βρεθώ στη θέση τους… να τρώω σφαλιάρες από Ιρλανδούς και Δανούς, Εβραίους και Αζέρους, να τρέχω στο CAS για να πετύχω την τιμωρία των αντιπάλων μου και να τρώω κι άλλες σφαλιάρες από εκεί.
Επιστρέφοντας στα δικά μας, θα ευχηθώ να εκμεταλλευτούμε τη διακοπή του πρωταθλήματος για τα παιχνίδια των εθνικών ομάδων και να βελτιώσουμε έγκαιρα την αγωνιστική μας εικόνα. Ο δρόμος μπροστά μας θα είναι μακρύς και δύσκολος, πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να είμαστε έτοιμοι στην πρεμιέρα του Champions League και για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Ελπίζω να μην έχουμε κάποια δυσάρεστη εξέλιξη, με αποχώρηση κάποιου από τους βασικούς μας παίχτες, στα τελευταία 24ωρα της μεταγραφικής περιόδου. Αν γίνει και καμία εξαιρετική προσθήκη της τελευταίας στιγμής, ακόμα καλύτερα…
