“… πρέπει να έχει δύο κύπελλα. Γι’ αυτό, εσείς που θα πάτε στο Ο.Α.Κ.Α. την Τετάρτη, βάλτε καλά στα κεφάλια σας ότι πρέπει να πάρετε την πρόκριση. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, είναι αδιαπραγμάτευτο… είναι απαίτηση της 90χρονης ιστορίας του ΘΡΥΛΟΥ, είναι απαίτηση του κόσμου που σας στηρίζει, πάντα και παντού” γράφει ο dp11 πριν τον επαναληπτικό αγώνα για τα προημιτελικά του Κυπέλλου.
Δεν μας έφταναν τα προβλήματα που έχουμε από την αρχή της χρονιάς, εξαιτίας του κακού σχεδιασμού και της ελλιπούς προετοιμασίας, ήρθαν και οι ερασιτεχνισμοί της ηγεσίας του Υπουργείου Αθλητισμού να μας στερήσουν το ποδόσφαιρο, ρίχνοντας το ανάθεμα επί δικαίων και αδίκων, μετά τα έκτροπα των βάζελων στο ντέρμπι της Λεωφόρου. Μας πήρε χαμπάρι και ο καιρός, είπε να βάλει κι αυτός ένα χεράκι, άνοιξε τους κρουνούς του ουρανού και έκανε βούρκο το γήπεδο της Κομοτηνής, με αποτέλεσμα να περιμένουμε πλέον το παιχνίδι της Τετάρτης για να ξεχαρμανιάσουμε…
Όταν έγραφα τον Καζαμία του 2015 είχα ευχηθεί να μην συναντηθούμε με τους “ερχόμαστε” στο Κύπελλο, για να μην έχουμε παρατράγουδα. Όμως, η κληρωτίδα δεν μου έκανε το χατίρι και ο Περέιρα μπέρδεψε τα… χανούμια με τον Τύρναβο, κατεβάζοντας πολλούς αναπληρωματικούς στο πρώτο παιχνίδι και μετατρέποντας τον επαναληπτικό του Ο.Α.Κ.Α. σε παιχνίδι μείζονος σημασίας για το γόητρο της ομάδας μας. Μακάρι να αποδειχτώ κακός μάντης και όχι μάντης κακών, αλλά πολύ φοβάμαι ότι τα παρατράγουδα δεν θα τα αποφύγουμε, έτσι κι αλλιώς !
Φοβάμαι ότι οι στερημένοι θα κάνουν θερινό το… μαγαζί, έτσι και τους πατήσουμε αγωνιστικά, όπως μπορούμε και όπως πρέπει να κάνουμε. Από την άλλη, φοβάμαι ότι έτσι και συμβεί το απευκταίο, θα έχουμε λαϊκά δικαστήρια στου Ρέντη και άσχημες εξελίξεις μέσα στην ομάδα μας. Έγραψα πολλές φορές ότι το κλίμα δεν είναι καθόλου καλό και ότι υπάρχουν πολλοί που περιμένουν μία σοβαρή αφορμή για να τα κάνουν όλα γυαλιά-καρφιά. Μακάρι να μην χρειαστεί και αυτό πρέπει να το έχουν καταλάβει όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ… δηλαδή, οι παίχτες και οι προπονητές, όπως και οι διοικούντες την ομάδα μας, που έχουν την κύρια ευθύνη για την άσχημη εικόνα της.
Βλέποντας τη θετική ανταπόκριση του κόσμου σε όσα δημοσιεύματα επιρρίπτουν ευθύνες και ζητάνε κεφάλια, νιώθω κάπως αμήχανα… Ξέρω ότι αν ήθελα να αποκτήσω συμπάθειες, θα έπρεπε να κάνω κι εγώ το ίδιο, αλλά η αγάπη που έχω για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας δεν μ’ αφήνει ούτε να το σκεφτώ. Η ιστορία μας ζητάει να είμαστε ενωμένοι στα δύσκολα και αυτό πρέπει να κάνουμε, στηρίζοντας με θέρμη την ομάδα μας. Κανένας Μαρινάκης και κανένας Περέιρα, κανένας Σαντάνα και κανένας Αφελάι δεν υπάρχει στις δικές μου σκέψεις…
