Η καταπράσινη κυρία Σταμολέκα έβαλε το λουκέτο στο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΟΚ
Δείτε την εκπομπή μας
Οριστικά κεκλεισμένων των θυρών το ντέρμπι της Κυριακής, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Σε μια εξέλιξη αναμενόμενη για όσους είναι σε θέση να διαβάζουν σωστά τις… λέξεις του νόμου. Η έφεση των Ερυθρόλευκων δεν έγινε δεκτή σε δεύτερο βαθμό, μιας και η πρωτόδικη απόφαση είχε σχηματίσει ακριβώς τέτοιες προϋποθέσεις.
Με δυο λόγια: Αν ο Ολυμπιακός είχε τιμωρηθεί από το Μονομελές Πειθαρχικό Όργανο της Super League με «κεκλεισμένων των θυρών» και χρηματικό πρόστιμο «ίσο ή άνω των 15.000 ευρώ» η έφεση του θα εκδικάζονταν με πιθανότητες. Από τη στιγμή που τιμωρήθηκε με «κεκλεισμένων των θυρών» και χρηματικό πρόστιμο 13.000 ευρώ, η απόφαση από την πρώτη στιγμή είχε χαρακτήρα «μη εφέσιμο».
Ουσιαστικά λοιπόν ο «πρώτος» βαθμός εκδίκασης με την απόφαση που πήρε είχε ακυρώσει προκαταβολικά τον «δεύτερο». Το αυτονόητο δικαίωμα στην έφεση.
Δεν είναι εύκολη η θέση του δικαστή. Και αυτό γιατί την ώρα που πρέπει να είναι ο αμερόληπτος κριτής μιας υπόθεσης, δεν παύει ο ίδιος να είναι ένα πρόσωπο με συγκεκριμένες απόψεις, συναναστροφές, προτιμήσεις, ιδεολογία, συμπάθειες και αντιπάθειες.
Μάλιστα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό είναι το ιδιότυπο τίμημα του γεγονότος ότι για να μπορεί να κρίνει θα πρέπει να έχει μια επίγνωση της κοινωνικής ζωής και να μην είναι απομονωμένος.
Μόνο που όσο πιο πολύ ενταγμένος στην κοινωνική ζωή είναι, τόσο περισσότερο επηρεάζεται από αυτήν, σχηματίζει απόψεις, παίρνει συνειδησιακά (αλλά και έμπρακτα π.χ. ως ψηφοφόρος) θέση απέναντι σε διάφορα ζητήματα.
Όμως, την ίδια στιγμή πρέπει όλα αυτά να τα αφήνει στην άκρη, όταν πρέπει να κρίνει μια υπόθεση. Εκεί οδηγός της σκέψης του πρέπει να είναι τα πραγματικά περιστατικά, όπως μπορεί να τα δει από τις καταθέσεις και την όλη ανακριτική εργασία που προηγήθηκε και στη βάση αυτή να εφαρμόσει κανόνες δικαίου.
Μόνο που στη φάση πρέπει να βάλει «σε παρένθεση» τις προσωπικές του απόψεις, την ιδεολογία, τις προτιμήσεις, τη συμπάθεια και την αντιπάθεια. Και να κρίνει μόνο με βάση τα δεδομένα και τον νόμο. Το γράμμα και το πνεύμα του νόμου.
Γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να είναι ακριβοδίκαιος. Και όταν ο δικαστής δεν είναι ακριβοδίκαιος, τότε δεν μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Φανταστείτε έναν δικαστή που είναι κατά των αμβλώσεων, την ώρα που στη χώρα μας είναι νόμιμες, να παίρνει αποφάσεις με βάση την προσωπική του ιδεολογία και όχι τον νόμο σε σχέση με τέτοιες υποθέσεις. Μπορείτε να αντιληφθείτε τη φασαρία που μπορεί να υπάρξει.
Ή έναν δικαστή που θα αποφάσιζε υπέρ ενός αιτήματος να απαγορευτεί ένα βιβλίο, επειδή το βιβλίο αυτό είναι αντίθετο με την προσωπική του ιδεολογία.
Και εάν όλα αυτά ισχύουν για τα δικαστήρια, το ίδιο ισχύει και για τα πειθαρχικά όργανα που στελεχώνονται από δικαστές, όπως είναι για παράδειγμα αυτά που προβλέπονται από το καταστατικό της ΕΠΟ.
Για την απόφαση του μονομελούς πειθαρχικού οργάνου για τη Super League 1, για τα όσα έγιναν στο ματς Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός με τα καπνογόνα κανείς θα μπορούσε να σχολιάσει δύο πλευρές. Η πρώτη είναι ότι στο συγκεκριμένο ντέρμπι δεν υπήρξαν επεισόδια. Δεν υπήρξε έστω «ατμόσφαιρα» που να επισύρει μια τόσο βαριά τιμωρία. Οπαδοί του Ολυμπιακού άναψαν καπνογόνα: Δεν τα εκτόξευσαν στον αγωνιστικό χώρο. Οι διακοπές του ματς προέκυψαν απλά από τον καπνό. Δίνεται η αίσθηση ότι υπήρξε ιδιαίτερη σπουδή, ώστε η γηπεδούχος ομάδα να τιμωρηθεί και με πρόστιμο και με ποινή διεξαγωγής αγώνα χωρίς θεατές, χωρίς το ίδιο το περιστατικό να δικαιολογεί κάτι τέτοιο . Η δεύτερη είναι η ιδιότυπη επιλογή που πήρε ως προς ύψος της ποινής.
Όπως έχει ήδη σχολιαστεί, οι δύο ποινές που επιβλήθηκαν είναι μη εφέσιμες. Έμπειρη δικαστικός η Πρωτοδίκης κ. Αντιγόνη Σταμολέκα έχει δει πολλές φορές συνηγόρους να ζητούν την «ελάχιστη εφέσιμη», δηλαδή την ποινή που επιτρέπει να ασκηθεί έφεση.
Και αυτό γιατί υπάρχει ο κίνδυνος μια φαινομενικά «χαμηλή» ποινή να δημιουργεί πρόβλημα σε σχέση με μια μεγαλύτερη εφόσον δεν επιτρέπονται οι εφέσεις για τις πολύ χαμηλές ποινές.
Μόνο που σε αυτή την περίπτωση η ποινή μένει, γίνεται «ρετσινιά» και παράγει και άμεσα αποτελέσματα. Π.χ. να πρέπει μια ομάδα να παίξει συγκεκριμένο παιχνίδι χωρίς θεατές.
Όμως, το θέμα δεν είναι απλώς να ασκήσουμε κριτική σε μια υπόθεση, που έστω και με την επιλογή χαμηλότερης ποινής καταλήγει να είναι επίδειξη υπερβολικής αυστηρότητας.
Το ερώτημα είναι εάν αυτή η απόφαση δεν αποτυπώνει απλώς τις κρίσεις της δικαστού αλλά και τις προσωπικές της ποδοσφαιρικές προτιμήσεις.
Γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε για το εάν έκρινε μια υπόθεση όντως με την απαραίτητη ευθυκρισία, αλλά για το εάν ουσιαστικά έβαλε στην άκρη τον κανόνα ότι κρίνουμε με τους κανονισμούς και τα πραγματικά περιστατικά. Δηλαδή, ουσιαστικά στη δεύτερη περίπτωση θα λέγαμε ότι ο δικαστής εξαρχής αρνείται την υποχρέωση να κρίνει αμερόληπτα και ακριβοδίκαια μια υπόθεση.
Μόνο που τότε έχουμε βγει έξω από τα όρια της δικαιοσύνης. Και αυτό είναι κάτι πολύ σοβαρό. Γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η εμπιστοσύνη των πολιτών στη δικαιοσύνη σημαίνει την εμπιστοσύνη τους στο γεγονός ότι οι δικαστές κρίνουν αμερόληπτα και είναι σε θέση να μην επηρεάζονται από τις προσωπικές τους ιδεολογίες, απόψεις και προτιμήσεις.
Η κυρία Σταμολέκα είναι φίλαθλος του Παναθηναϊκού. Το γνωρίζουν καλά οι φίλοι της. Δεν το κρύβει κιόλας, όπως επιβεβαιώνεται από τις αναρτήσεις της στα social media. Η απόφαση που πήρε για την υπόθεση «Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός» αναγκάζει τους Ερυθρόλευκους να αγωνιστούν κεκλεισμένων των θυρών, στο ντέρμπι κορυφής με τον ΠΑΟΚ.
