Ζωή χωρίς εσένα άδεια και μονότονη !!!Χρονια πολλά στον μεγαλύτερο ΠΟΛΥΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. 98 Χρόνια συνεχίζουμε να γράφουμε ΙΣΤΟΡΊΑ!!
Δείτε την εκπομπή μας
Η 10η Μαρτίου του 1925 γράφεται στη ιστορία του ελληνικού και παγκόσμιου αθλητισμού με χρυσά γράμματα! Η ημέρα ίδρυσης του μεγαλύτερου ελληνικού Συλλόγου, του Ολυμπιακού! Της ομάδας που έγινε ο ΘΡΥΛΟΣ του Ελληνικού Αθλητισμού και μια ταυτότητα υπερηφάνειας για τους ανθρώπους του μόχθου, της εργατιάς. Για τους ΝΙΚΗΤΕΣ της ζωής.
Ο αληθινά πρωτότυπος τίτλος, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ αποφασίστηκε ομόφωνα από τα μέλη του Συλλόγου και έλυσε τη δυστοκία που επικράτησε στην ανεύρεση κοινά αποδεκτού ονόματος. Ανάδοχος ήταν ο Νότης Καμπέρος, που θέλησε να υποδηλώσει με τον τίτλο του νέου Συλλόγου, δύναμη, αθλητική ισχύ, ήθος, ευγενή άμιλλα, και φυσικά το Ολυμπιακό Ιδεώδες.
Τα χρώματα του Συλλόγου, ήταν, σύμφωνα με μαρτυρίες των ιστορικών εκείνων ημερών, ιδέα του Γιάννη Ανδριανόπουλου. Το κόκκινο, το οποίο συμβολίζει το πάθος για τη νίκη, αλλά και το λευκό, το οποίο συμβολίζει την αγνότητα και την ευγενή άμιλλα.
Ο Ο.Σ.Φ.Π. γεννήθηκε από τη συγχώνευση δύο σωματείων, του Α.Π.Σ. Πειραιώς και του Ο.Φ. Πειραιώς.
Οι ιδρυτές ήταν όλοι αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες στο μεγάλο λιμάνι.
Η οικογένεια των Ανδριανόπουλων είχε στην ιδιοκτησία της ένα εμπορικό οίκο, που διηύθυνε τότε ο πατέρας Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Τα παιδιά του δραστηριοποιούνται σε όλα τα αθλήματα. Σε άμεση συνεννόηση με άλλους επιφανείς παράγοντες της πειραϊκής κοινωνίας, δημιούργησαν ένα αθλητικό σωματείο, για να αμφισβητήσουν άμεσα την κυριαρχία του Πειραϊκού Συνδέσμου, παλιού σωματείου του Πειραιά, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνική, εκπαιδευτική, πολιτιστική, αθλητική).
Ανάμεσα στους ιδρυτές ξεχώριζαν, ο επιχειρηματίας Μιχαήλ Μανούσκος, ο ανώτατος αξιωματικός του Π.Ν. Νότης Καμπέρος, ο διευθυντής του Ταχυδρομείου Σταύρος Μαραγκουδάκης, ο έμπορος Νίκος Ανδρόνικος, ο αξιωματικός του Στρατού Δημήτριος Σκλιάς, ο δικηγόρος Νικόλαος Ζαχαρίας, ο συμβολαιογράφος Αθανάσιος Μέρμηγκας, ο οικονομολόγος Ιωάννης Κεκκές, και ασφαλώς η οικογένεια των εμπόρων Ανδριανόπουλων, με πολύμορφη δραστηριότητα στην Πειραϊκή κοινωνία.
Ο πρώτος ιστορικός αγώνας διεξήχθη στις 30 Απριλίου του 1925. Επρόκειτο για μια αναμέτρηση με την ομάδα του γαλλικού πολεμικού πλοίου Ζαν Ντ’ Αρκ, στο Ποδηλατοδρόμιο, το οποίο ήταν η πρώτη έδρα του Ολυμπιακού μας!
Το τελικό αποτέλεσμα 6-0 για τον Ολυμπιακό, ο οποίος στο ξεκίνημά του ταυτίζεται με τους Ανδριανόπουλους. Πέντε αδέλφια που έγραψαν ιστορία αφού τίμησαν παίζοντας την ίδια εποχή και την ιερή Ερυθρόλευκη φανέλα αλλά και την Εθνική Ελλάδος.
Δύναμη του Συλλόγου μας ήταν, από τον πρώτο καιρό, μετά την ίδρυσή του, κιόλας, οι πολυπληθείς οπαδοί μας, οι οποίοι έδειχναν την υποστήριξή τους ακόμη και στους φιλικούς αγώνες! Εναντίον του Παναθηναϊκού, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εναντίον του Εθνικού στο Ποδηλατοδρόμιο, εναντίον του Απόλλωνα ή της ΑΕΚ στο γήπεδο του Ρουφ…
Ο κόσμος μας ήταν πάντοτε εκεί και εκδήλωνε τη συμπαράστασή του στην ομάδα! Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι φίλαθλοί μας επέστρεφαν στον Πειραιά με τα πόδια, πανηγυρίζοντας κάποια σημαντική επιτυχία. Περνούσαν από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας για να διατρανώσουν τη νίκη επί των Αθηναίων, κατηφόριζαν την οδό Πειραιώς και κατέληγαν με ζητωκραυγές στον κεντρικό Πειραιά, αλλά και ακόμη παραπέρα στις απόμακρες φτωχογειτονιές. Ήταν οι στιγμές της δικαίωσης, της καταξίωσης που έφερνε η νίκη επί των Αθηναίων ανταγωνιστών!
Ήταν πολύ νωρίς, στον 20ό αιώνα, όταν ο Θρύλος (όπως, δικαίως, ονομάστηκε αργότερα ο Σύλλογός μας) άρχισε να χτίζει την τεράστια, όπως εξελίχθηκε με την πάροδο των ετών και των δεκαετιών, τροπαιοθήκη, την οποία διαρκώς μεγαλώνουμε, μέχρι και τις μέρες μας…
Μόλις το 1931 κατακτούμε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία μας, το οποίο διοργανώθηκε στο πρότυπο της εθνικής κατηγορίας, έτσι όπως επανήλθε αρκετές φορές αργότερα για να οριστικοποιηθεί το 1959, με τη δημιουργία του εθνικού πρωταθλήματος.
Ήδη ο Σύλλογός μας είχε αρχίσει να καταγράφεται, στη συνείδηση της φίλαθλης κοινής γνώμης, ως η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική δύναμη στην χώρα. Είχαμε διαδοχικές επιτυχίες, επί όλων των αντιπάλων μας και το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είχε αρχίσει, από πολύ νωρίς, να γιγαντώνεται! Η συρροή του κόσμου στα παιχνίδια του Ολυμπιακού μας ήταν εντυπωσιακή, καθώς άπαντες επιθυμούσαν διακαώς να δουν την ομάδα μας να αγωνίζεται…
Ταυτόχρονα το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ υπάρχει στα χείλη όλων των ταξιδευτών που ξεκινούν από το Λιμάνι του Πειραιά και μεταφέρουν το ερυθρόλευκο μήνυμα στη νησιωτική Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο. Μια αθλητική υπερδύναμη έχει γεννηθεί στο Μεγάλο Λιμάνι…
«Φευγάτ’ από μπρος, φευγάτ’ από μπρος…!»
Κάθε αντίπαλος του Ολυμπιακού ήξερε τι τον περιμένει. Στο πρώτο πρωτάθλημα Εθνικής Κατηγορίας της περιόδου 1930-31 ο Ολυμπιακός κατέγραψε ανεπανάληπτους θριάμβους μέσα στο Ποδηλατοδρόμιο, αλλά και στα άλλα γήπεδα των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Με 3-1 έχασαν σχεδόν όλοι μέσα στο Ποδηλατοδρόμιο! Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Άρης, Απόλλωνας, Ηρακλής και ΠΑΟΚ. Μοναδική εξαίρεση ο Εθνικός, ο οποίος ηττήθηκε με 4-1!
Όλα αυτά, τα σπουδαία κατορθώματα αποτέλεσαν τεράστια πηγή έμπνευσης για τον Μίμη Ξ. Βασιλειάδη, ο οποίος έγραψε τους στίχους και τον Γιάγκο Ε. Λαουτάρη που συνέθεσε την μουσική του πρώτου ύμνου του Ολυμπιακού μας! «Ένα, δύο, τρία γκολ, παντού πανικός! Θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός!». Ένας ύμνος που τον τραγουδούσαν οι παίκτες και οι φίλαθλοι με σφιγμένες γροθιές και δάκρυα στα μάτια! Ένας ύμνος που συγκινούσε, συγκλόνιζε και ηλέκτριζε ολόκληρη την Ελλάδα. Αντηχούσε και αντιλαλούσε σε όλο τον Πειραιά, σε όλη την Ελλάδα.
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
Στίχοι: Μίμης Ξ. Βασιλειάδης
Μουσική: Γιάγκος Ε. Λαουτάρης
ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ
ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ, ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
ΦΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ, ΚΑΡΔΙΑ ΜΕΣ’ ΣΤΑ ΣΤΗΘΙΑ
ΠΟΥ ΔΩΣΑΝ ΘΡΙΑΜΒΟΥΣ, ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ, ΑΤΡΟΜΗΤΟΙ ΛΥΚΟΙ
ΚΑΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΞΑΝΑΝΟΙΓΕΙ Η ΝΙΚΗ!
ΠΑΣΑΡΕΙ Ο ΕΝΑΣ, Ο ΑΛΛΟΣ ΣΟΥΤΑΡΕΙ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΑ ΧΑΝΕΙ ΣΩΣΤΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ,
ΑΥΤΟΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΑΡΚΑΡΕΙ,
ΘΡΙΑΜΒΟΣ, ΝΙΚΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ,
ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ, ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ, ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ!
ΔΥΝΑΜΗ, ΤΕΧΝΗ, ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ
ΕΝΑ, ΔΥΟ, ΤΡΙΑ ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ
ΘΡΙΑΜΒΟΣ, ΝΙΚΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
ΚΟΚΚΙΝΟ-ΑΣΠΡΟ, ΠΑΝΤΙΕΡΑ ΓΝΩΣΤΗ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΠΑΝΤΟΥ ΞΑΚΟΥΣΤΗ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΦΙΛΙΚΟΣ
ΠΕΙΡΑΙΑΣ, ΘΡΙΑΜΒΟΣ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΙΚΗ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥΣ
Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΟΥΣ
ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ, ΑΛΑΛΑΓΜΟΣ!
ΚΟΚΚΙΝΟ-ΑΣΠΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ, ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ
ΔΥΝΑΜΗ, ΤΕΧΝΗ, ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ!
ΕΝΑ, ΔΥΟ, ΤΡΙΑ ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ
ΘΡΙΑΜΒΟΣ, ΝΙΚΗ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
Η ΑΣΤΡΑΠΗ ΜΕ Τ’ΑΣΠΡΟ, ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΛΑΜΨΗ
Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΟΛΑ ΕΝΩΜΕΝΑ, ΣΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΟ ΧΩΜΑ
ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙ «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ»
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ, ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ,
ΔΥΝΑΜΗ, ΤΕΧΝΗ, ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ
ΕΝΑ, ΔΥΟ, ΤΡΙΑ ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ
ΘΡΙΑΜΒΟΣ!
ΝΙΚΗ!
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
1931-1944
Μετά το πρώτο πρωτάθλημα, το 1931, ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς συνέχισε με επιτυχίες, τίτλους και διακρίσεις. Ήμασταν ξανά πρωταθλητές τη σεζόν 1932-33 (παρά την χρεοκοπία της Ελλάδας, όπως έγραφαν τότε οι εφημερίδες), αφήνοντας πίσω μας Άρη και ΑΕΚ, ενώ και την περίοδο 1933-34, ήμασταν εκ νέου πρωταθλητές, νικώντας τον Ηρακλή μέσα-έξω. Ταυτόχρονα σημειώναμε νίκες και μόνο νίκες στους διεθνείς αγώνες, παίζοντας, μεταξύ άλλων, με την αυστριακή Βίνερ και την ελβετική Σεντ Γκάλεν. Την περίοδο 1934-35 το πρωτάθλημα άρχισε, αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αφού, αφενός η διοργάνωση του 4ου Βαλκανικού ποδοσφαιρικού Κυπέλλου, αφετέρου η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, λόγω πολιτικών και στρατιωτικών ταραχών, «ανάγκασαν» την ΕΠΟ να το διακόψει.
Η επόμενη χρονιά (1935-36) ήταν σημαδιακή για τον Σύλλογό. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ κατατρόπωσε με 6-1 τον Παναθηναϊκό, στο μεταξύ μας παιχνίδι και οι φίλαθλοί μας έκαναν πορεία σε όλη την Αθήνα για να γιορτάσουν! Η ενδέκατη χρονιά στην ιστορία του Ολυμπιακού (1936-37) συνδυάστηκε με το δέκατο Πρωτάθλημα Πειραιά και το πέμπτο Πανελλήνιο και μάλιστα χωρίς να έχει καμία απώλεια βαθμών, αφού η ομάδα μας ολοκλήρωσε αήττητη την περίοδο, ενώ την επόμενη σεζόν (1937-38), έχοντας τον Γιάννη Βάζο σε μεγάλα κέφια, ο Ολυμπιακός μας κατατρόπωνε όλες τις αντίπαλες άμυνες, με τα γκολ του και ακόμη ένα πρωτάθλημα κατηφόρισε στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Επίσης αήττητο! Σε σύνολο δώδεκα διοργανώσεων, είχαμε πλέον κατακτήσει, συνολικά, 6 τίτλους!
Ακολούθησε ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Στις 27 Οκτωβρίου αρκετοί παίκτες μας ταξίδεψαν στην Πάτρα, για να παίξουν με τη μικτή Πειραιά, εναντίον της μικτής Πάτρας, για το Πρωτάθλημα Πόλεων. Δεν πρόλαβαν να γυρίσουν σπίτι τους, αφού τα χαράματα της άλλης μέρας είχε κηρυχθεί ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος. Ο Ολυμπιακός μας πλήρωσε το τίμημα με τον θάνατο ποδοσφαιριστών, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους είτε κατά τη διάρκεια της Κατοχής, είτε κατά τα Δεκεμβριανά (όπως ο Αναματερός), είτε αργότερα, στον Εμφύλιο, ο οποίος ακολούθησε (όπως ο Νίκος Γόδας, ο οποίος στην τελευταία του επιθυμία, ζήτησε να εκτελεστεί με την φανέλα του Ολυμπιακού!)… Σε τέτοιες συνθήκες, γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης, το ποδόσφαιρο έμοιαζε με πολυτέλεια. Παίκτες και φίλαθλοι ανήκαν -κατά τεκμήριο- στην κατηγορία των στρατεύσιμων και επιστράτων, οπότε δεν υπήρχαν περιθώρια για μπάλα. Μαύρη περίοδος, για την Ελλάδα ολόκληρη…
Όσο η φωτιά του πολέμου έκαιγε την Ελλάδα η «Θύελλα του Πειραιά» όπως ανέφεραν την ομάδα μας οι εφημερίδες της εποχής για να της αποδώσουν την επιθετικότητα και την ορμή που υπάρχει στο dna του συλλόγου μας, έγινε σύμβολο αντίστασης και φυσικά ποτέ δεν έπαιξε φιλικό με τους Ναζί κατακτητές όπως άλλοι σύλλογοι.
Με το πέρας των πολέμων, ο Σύλλογός μας βρέθηκε, με την απελευθέρωση της Ελλάδας και την επιστροφή, σιγά-σιγά, στην ομαλότητα, έτοιμος να συνεχίσει ως πρωταγωνιστής…!
Το πρώτο αστέρι!
Ο Πόλεμος τελείωσε. Η Ελλάδα συνεχίζει να κλονίζεται, από εσωτερικά προβλήματα, με τον Εμφύλιο Πόλεμο να μαίνεται. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει το δρόμο του προς την κορυφή. Τη σεζόν 1946-47 ο Ολυμπιακός επανήλθε στις επιτυχίες και μάλιστα με τρόπο θριαμβευτικό, αφού κατακτήσαμε Πρωτάθλημα και Κύπελλο! Σημαδιακή στιγμή για τον μεγαλύτερο ελληνικό Σύλλογο, καθώς αυτό ήταν το πρώτο ΝΤΑΜΠΛ της ιστορίας μας! Στην πρώτη, ουσιαστικά, περίοδο που ομαλοποιήθηκε το Πρωτάθλημα, μπήκαν οι βάσεις για τη συγκρότηση του μεγάλου Ολυμπιακού, δείγμα γραφής για τα επόμενα χρόνια! Η συνέχεια στους θριάμβους δόθηκε τη σεζόν 1947-48 αφού στεφθήκαμε για όγδοη φορά πρωταθλητές, αφήνοντας πίσω μας Απόλλωνα και ΠΑΟΚ.
Από το 1950 έως το 1960 ήταν η χρυσή δεκαετία του Ολυμπιακού. Σε δέκα χρόνια, η ομάδα μας κατέκτησε 7 πρωταθλήματα και άλλα τόσα Κύπελλα, αλλά και 5 νταμπλ! Μάλιστα, ήταν η σημαδιακή δεκαετία, κατά την οποία ο Ολυμπιακός μας κατέκτησε το δέκατο πρωτάθλημα της ιστορίας τους, φτάνοντας σε ένα μοναδικό, για την εποχή επίτευγμα και «ράβοντας» το πρώτο αστέρι στην ένδοξη και τιμημένη φανέλα! Το 1954, μάλιστα κάναμε το νταμπλ (Πρωτάθλημα και Κύπελλο) και φτάσαμε, έτσι, τα δέκα πρωταθλήματα, αρχίζοντας παράλληλα ένα μοναδικό, ιστορικό ρεκόρ, για την εποχή, εκείνο των 6 συνεχόμενων πρωταθλημάτων!
Το ρεκόρ αυτό είναι που απέδωσε για την αιωνιότητα το προσωνύμιο «ΘΡΥΛΟΣ» στην ομάδα μας.
Το 1954, οπότε ο Ολυμπιακός μας «κλείνει» την πρώτη δεκάδα πρωταθλημάτων, τερματίσαμε μπροστά από τον αιώνιο αντίπαλο, Παναθηναϊκό, σε ένα αήττητο πρωτάθλημα, με οκτώ νίκες και δύο ισοπαλίες και 33 γκολ υπέρ και 3 γκολ κατά, συγκεντρώνοντας 28 βαθμούς, έναντι 25 του ΠΑΟ.
Από το 1950 και μετά οπότε και διαδόθηκε το ραδιοφωνικό σήμα στην Ελλάδα, η ομάδα με τα ερυθρόλευκα παίρνει μυθικές διαστάσεις!
Παίκτες ήρωες, γίγαντες της Ιστορίας μας πήραν θέση στον Πάνθεον του Ολυμπιακού:
Γιάννης, Γιώργος, Ντίνος, Βασίλης και Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, Κλειδουχάκης, Λεκκός, Πεζώνης, Γραμματικόπουλος, Βάζος, Χέλμης, Αναματερός, Ρωσσίδης, Κοτρίδης, Δαρίβας, Δρόσος, Θεοδωρίδης, Υφαντής, ο μέγας Μπέμπης και ο γίγαντας Μουράτης…
Πηγή https://www.olympiacos.org/istoria/
