Υπάρχουν αρκετά, δημοσιογραφικά κυρίως, κλισέ που συνοδεύουν τις φανέλες των ομάδων σε όλα τα σπορ.

Το πρώτο λέει ότι τα παλιά χρόνια οι παίχτες έπαιζαν για την φανέλα ένας ισχυρισμός που έχει αρκετή αλήθεια μέσα του αν σκεφτεί κανείς τον ρομαντικό ερασιτεχνισμό εκείνων των εποχών.

Ένα άλλο θέλει την φανέλα να είναι βαρύτερη ανάλογα με την ιστορία της ομάδας που την φοράει, μεταφορικά έχει και αυτό το νόημα του.

Στην περίπτωση του μπασκετικού Ολυμπιακού δεν ξέρω τι από τα παραπάνω ισχύει, το σίγουρο είναι ότι κάθε μία από τις φανέλες που έχουν ντύσει την ομάδα συμβολίζει την εποχή που φορέθηκε και όλες μαζί σχηματίζουν σαν παζλ όλη την ιστορία του τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού μέσα στα χρόνια.

Οι εμφανίσεις της δεκαετίας του ’40 δεν είχαν τις λεπτομέρειες και τις προδιαγραφές που είχαν αντίστοιχες των επόμενων χρόνων όπως ήταν λογικό αλλά έκρυβαν όλο το μεράκι και την αγνότητα της εποχής.
Η πρώτη λευκή με δύο μεγάλες κόκκινες ρίγες και μια δεύτερη κόκκινη με το σήμα του Ολυμπιακού στο μέσο να καλύπτει μεγάλο μέρος της φανέλας.

40s

60s

60-70s 

Αργότερα, από την δεκαετία του ’60 μέχρι και εκείνη του ’70 παρουσιάστηκε και η ριγωτή φανέλα, προπομπός της σημερινής. ‘Αμεση σύνδεση με την ποδοσφαιρική, οι ρίγες πλέον είναι πιο λεπτές και προστέθηκαν μαύρα περιγράμματα στο σορτσάκι.

Η φανέλα που χαρακτήρισε τα τελειώματα της δεκαετίας του ’70.

Όλη κόκκινη, με μαύρα γράμματα και αριθμούς αλλά και την χαρακτηριστική μαύρη ζώνη. Με αυτή αγωνίστηκε η μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού στα τέλη της δεκαετίας του ’70 που κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και έφτασε μέχρι την εξάδα του Πρωταθλητριών, αυτή φορούσε ο Ολυμπιακός και στο 110-68 επί του Παναθηναικού το 1977.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 οι εμφανίσεις ήταν πλέον πιο προσεγμένες. Γνωστές αθλητικές εταιρείες έντυναν τις ομάδες και ο Ολυμπιακός δεν αποτελούσε εξαίρεση. Στο κύπελλο του 1980 η ομάδα φοράει Adidas σε μια πολύ προσεγμένη εμφάνιση που έντυνε τον Ολυμπιακό για αρκετά χρόνια ακόμα.

1983

Μέσα 80ς Καστρινάκης

Μέσα δεκαετίας ’80, Asics εμφάνιση, δίχρωμη (κόκκινη φανέλα-λευκό σορτσάκι) και το σήμα έχει επιστρέψει σε περίοπτη θέση πράγμα που έλειπε από τις εμφανίσεις των 70ς.

1986

Η είσοδος ξένων αθλητών στην Α1 από τη σεζόν 1988-89 και μετά μας βοηθά αρκετά να βάλουμε σε σειρά φανέλες ανά σεζόν.

Το 1988-89 (η χρονιά του Σκάρι και του Λάρι Μίντλετον στην Ευρώπη) ο Ολυμπιακός δοκίμασε δύο διαφορετικές βερσιόν παρέα με την Nike αυτή τη φορά. Η διαφήμιση της ΕΒΓΑ ξυπνά αναμνήσεις…

Το 1989-90 για πρώτη και τελευταία φορά μέχρι και σήμερα φορέθηκε Reebok.

Η διαφήμιση Toyota που έχει στην φωτογραφία η φανέλα του Τοντ Μίτσελ έκανε την αρχή σε διαφημίσεις σχετικές με αυτοκίνητο που ακολούθησαν για λίγα χρόνια ακόμα.

Την επόμενη χρονιά η εμφάνιση δεν είχε πολλές αλλαγές. Η διαφήμιση στη φανέλα άλλαξε πάνω από μία φορά μέσα στη σεζόν. Στη φώτο ο Γκλεν Μπλάκγουελ διαφημίζει…Τουρνικιώτη αλλά η φανέλα του Τζίμη Μανιάτη είναι χωρίς διαφήμιση.

1991-92 και κοσμογονικές αλλαγές στον Ολυμπιακό. Διοίκηση Κόκκαλη, Γιάννης Ιωαννίδης και Ζάρκο στο αγωνιστικό τιμόνι, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για έδρα. Η φανέλα είναι Kappa με διαφήμιση Nissan.

1993-94

Η εμφάνιση του 1993-94 είναι επίσης πολύ χαρακτηριστική μάλλον γιατί φορέθηκε από μια ομάδα που ο κόσμος πίστεψε και αγάπησε με όλο του το είναι. Ξεχώριζε για την μαύρη ρίγα στο πλάι που υπήρχε μόνο στις εμφανίσεις των εγχώριων διοργανώσεων. Πρεμιέρα και για την πιο χαρακτηριστική διαφήμιση των ’90ς, την Lacta.

1994-95

Στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς με τον ΠΑΟΚ στο ΣΕΦ δεν υπήρχε διαφήμιση στη φανέλα εξού και η φώτο του Ντέιβιντ Ρίβερς. Μετά προστέθηκε η Mastercard σε μια φανέλα που είχε V γιακά μετά από αρκετό καιρό.

Το tip της εμφάνισης του 1996-97 ήταν ότι πλέον το όνομα της ομάδας αναγραφόταν ολόκληρο επάνω στη φανέλα. Η Fiba εφάρμοσε τον συγκεκριμένο κανονισμό για τηλεοπτικούς κυρίως λόγους μόνο που το αποτέλεσμα δεν ήταν πολύ καλό αισθητικά. Έπρεπε να κάνεις στην άκρη τα γράμματα για να δεις λίγο κόκκινο…

Το 1998-99 έχουμε την επιστροφή της Lacta πάνω σε μια ακόμα δημιουργία της Nike. ‘Ηταν η τελευταία χρονιά με Lacta διαφήμιση, τέσσερα χρόνια συνολικά ήταν πάνω στη φανέλα του Ολυμπιακού, από το 1993-94 μέχρι το 1998-99 με μια διακοπή εκείνη της σεζόν 1997-98.

Kαι το 1999-2000 το μόνο που αλλάζει είναι η διαφήμιση της Intracom σε μια παρόμοια φανέλα με την προηγούμενη σεζόν.

Μετά το μιλένιουμ ο Ολυμπιακός μπήκε σε εποχή διαφήμισης Sap που ήρθε πάνω στη φανέλα στα μέσα της σεζόν 2000-01. Δύο πολύ όμορφες φανέλες μεταξύ 2000-2002, το 2002-03 στην πρώτη χρονιά του Κορυδαλλού η εμφάνιση της Nike δεν ήταν από τις πιο πετυχημένες.

Το καλοκαίρι του 2003 ο Ολυμπιακός επανέφερε το αυθεντικό σήμα όλων των τμημάτων του Ολυμπιακού αποσύροντας το τριγωνικό. Το παλιό σήμα χρησιμοποιήθηκε καθαρά για το μπασκετικό τμήμα για 11 ολόκληρα χρόνια και χαρακτήρισε τον μεγάλο Ολυμπιακό των 90ς. Η φανέλα της σεζόν 2003-04 ήταν όμως ολόιδια με εκείνη της προηγούμενης σεζόν.

Χρονιά σημαντικών αλλαγών και η επόμενη. Μετά από 12 συνεχόμενα χρόνια ο Ολυμπιακός δεν έχει εμφάνιση Nike αλλά Puma σε μια συνεργασία που κράτησε 3 μόλις χρόνια και έδωσε ωραίες εμφανίσεις παρά την κακή φήμη της εταιρείας περισσότερο εξ’αιτίας των ποδοσφαιρικών σχεδίων.

Το 2004 ξεκίνησε και η διετής συνεργασία με την Vodafone, το 2006-07 η φανέλα διαφήμιζε Citibank.

Tο καλοκαίρι του 2009 όμως είναι η αρχή πολλών και ωραίων αλλαγών.

Πρώτη και καλύτερη το νέο σήμα που σηματοδοτούσε τη νέα εποχή στο μπασκετικό τμήμα.

Η Nike σχεδίασε ερυθρόλευκη φανέλα με ρίγες, την καλύτερη που είχε ποτέ η ομάδα, επιστρέφοντας σε αυτό το σχέδιο σχεδόν μισό αιώνα από τότε που φορέθηκε για τελευταία φορά.

Η Wind συνόδεψε την φανέλα την διετία 2009-2011, την δεύτερη χρονιά ήρθε στα μέσα της σεζόν.

Την τελευταία διετία η εμφάνιση είχε ελάχιστες διαφορές από το αρχικό σχέδιο του 2009.

Τα μόνα που άλλαξαν ήταν η διαφήμιση, με το Τζόκερ να αντικαθιστά την Wind, και το ότι στην Ευρωπαική φανέλα του 2012-13 προστέθηκε το μαύρο λογότυπο της Ευρωλίγκα για να θυμίζει σε όλους το Ευρωπαικό τρόπαιο του 2012 στην Κωνσταντινούπολη, μια λεπτομέρεια που ανανεώθηκε και για την προσεχή σεζόν με την δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση στο Λονδίνο.

Μια συνηθισμένη κατάσταση, ιδιαίτερα τα πιο παλιά χρόνια, ήταν τα νέα αποκτήματα να φωτογραφίζονται με την φανέλα της ομάδας.
Μόνο που τότε καιρός για μεγαλοπρεπείς φιέστες και παρουσίαση νέας φανέλας δεν υπήρχε. Το αποτέλεσμα ήταν κάποιοι ενδιαφέροντες συνδυασμοί με παίχτες να ντύνονται με εμφανίσεις της προηγούμενης σεζόν, εμφανίσεις που δεν τους είδαμε ποτέ να φοράν ξανά.
Κάπως έτσι προέκυψαν οι φωτογραφίες των Μπέρι-Ρίβερς το καλοκαίρι του 1995 με φανέλες του 1994-95, χρονιάς που και οι δύο δεν βρίσκονταν στον Ολυμπιακό.

Η ίδια πρακτική έφερνε μπερδέματα και στα νούμερα.
Ο Τάρπλει φόρεσε το 16 στο τουρνουά του Λεγκράν τον Σεπτέμβρη του ’93, το 15 της προηγούμενης χρονιάς το φορούσε ο Αντώνης Σταμάτης οπότε λογικό ήταν ότι ο Ρόι δεν χώραγε σε αυτή τη φανέλα.

Ο Κρίστιαν Βελπ φωτογραφήθηκε με το 14 το καλοκαίρι του ΄96 δείχνοντας ότι παρά το γεγονός ότι η φανέλα ήταν η σωστή, του 1996-97, μάλλον κανείς δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν ήταν πια προπονητής του Ολυμπιακού άρα το 13 ήταν διαθέσιμο.

Φυσικά η σχέση Ιωαννίδης-νο.13 είναι μια μεγάλη ιστορία από μόνη της. Ποτέ δεν υπήρξε παίχτης που να φορέσει αυτόν τον αριθμό την εξαετία του Ξανθού στην ομάδα, εδώ το κλασσικότερο νο.13 του τότε Ευρωπαικού μπάσκετ, ο Παναγιώτης Φασούλας, βολεύτηκε με το 10 για την καριέρα του στον Ολυμπιακό.

Και μιας που μιλάμε για αριθμούς και προλήψεις, η χαμένη φανέλα με το 12 του Ντράγκαν Τάρλατς πριν τον τελικό του ΤελΑβίβ με την Μπανταλόνα θεωρήθηκε σημάδι γρουσουζιάς. Ο Τάκι φόρεσε το 14 και είναι το μοναδικό παιχνίδι στα οκτώ χρόνια που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό που εμφανίστηκε με άλλον αριθμό.

Ο Τάρλατς έχει άλλη μια ενδιαφέρουσα ιστορία που την ορίζει η παρακάτω φωτογραφία.

Καλοκαίρι του ’92 ο Τάκι έρχεται στον Ολυμπιακό στα 19 του χρόνια (για την ακρίβεια έχει αποκτηθεί από την προηγούμενη σεζόν απλά τότε ξεκινά η αγωνιστική του καριέρα) μόνο που στις πρώτες φώτο φορά μια φανέλα που δεν υπάρχει…

Η Asics με την οποία ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το 19992-93 είχε το νέο τριγωνικό σήμα, αυτή η εκδοχή που φορά ο Τάρλατς στην φώτο (Asics/στρογγυλό σήμα) δεν έχει φορεθεί ποτέ σε επίσημο παιχνίδι.

4
Ευθύμης Μπακατσιάς, Γιάννης Παραγιός, Σταύρος Ελληνιάδης, Κάιλ Χάινς, Άριαν Κόμαζετς, Μπλου Έντουαρντς, Κρις Μόρις, Θοδωρής Παπαλουκάς, Τάιους Έντνει5
Στηβ Γιατζόγλου, Γιώργος Σιγάλας, Τζίμης Μανιάτης, Άντονι Γκόλντγουαιρ, Χρήστος Χαρίσης, Έισι Λο, Ράσο Νεστέροβιτς6
Κιντέλ Γουντς, Τζος Τσίλντρες, Άρης Ραφτόπουλος, Βαγγέλης Αγγέλου, Ουίλι Άντερσον, Ντούσαν Βούκσεβιτς, Μο Έβανς, Νίκος Μπουντούρης, Πέρο Άντιτς

7
Αργύρης Καμπούρης, Νέναντ Μάρκοβιτς, ‘Αρβιντας Ματσιγιάουσκας, Νίκολα Βούισιτς, Βασίλης Σπανούλης

8
Έντι Τζόνσον, Ζάρκο Πάσπαλι, Πολ Μελίνι, Τοντ Μίτσελ, Χόλιγουντ Ρόμπινσον

9
Φράνκο Νάκιτς, Παναγιώτης Καρατζάς, Ουόλτερ Μπέρι, Γιώργος Παναγιώτοπουλος, Στεφάν Ρισασέ, Νίκος Χατζής

10
Παναγιώτης Φασούλας, Γιώργος Μπαρλάς, Κάρει Σκάρι, Αλφόνσο Φορντ, Χένρι Ντόμερκαντ

11
Αλέκος Σπανουδάκης, Μίλαν Τόμιτς, Θανάσης Ράμμος, Λιν Γκριρ

12
Ντράγκαν Τάρλατς, Νίκος Σισμανίδης, Γκλεν Μπλάκγουελ

13
Γιώργος Καστρινάκης, Κρίστιαν Βελπ, Λάρι Μίντλετον

14
Τζορτζ Παπαδάκος, Ντίνο Ράτζα, Παύλος Διάκουλας, Αρτούρας Καρνισόβας, Φαμπρίτσιο Ομπέρτο, Ινάκι ΝτεΜιγκέλ, ΝτεΜάρκο Τζόνσον

15
Σάσα Βολκόφ, Ρόι Τάρπλει, Μάκης Κατσαφάδος, Αντώνης Σταμάτης, Ντέιβιντ Ρίβερς, Τζόνι Ρότζερς

Πηγή : http://redbasketzone.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html