Αφιέρωμα στο Μπίλαρο του Θρύλου! Κυρίες και Κύριοι… ο Βασίλης Καραπιάλης!!!
Ο Βασίλης Καραπιάλης είναι παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που φόρεσε τις φανέλες της ΑΕΛ και του Ολυμπιακού, αλλά και της εθνικής ομάδας. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1965 και σε ηλικία 13 ετών υπογράφει δελτίο με τον Τοξότη Λάρισας. Η ΑΕΛ δεν αργεί να τον εντοπίσει κι έτσι το 1986, σε ηλικία 21 ετών γίνεται επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Μετά από πέντε χρόνια παραμονής στην ομάδα του κάμπου μετακομίζει στην ομάδα του Λιμανιού, τον Ολυμπιακό της καρδιάς του.
Οι μεγάλοι παίκτες δεν θέλουν ιδιαίτερο χρόνο προσαρμογής.
Ντεμπούτο με την ερυθρόλευκη στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος 1991-92 με αντίπαλο την ΑΕΚ του Μπάγεβιτς. Ο Μπιλ τρελαίνει κόσμο, ο υπερηχητικός Προτάσοφ όμως του κλέβει την δόξα με τρία γκολ και σε ένα φανταστικό 40λεπτο, ο Ολυμπιακός προηγείται 4-0. Χαλαρώνουν όμως και το τελικό 4-2 φαντάζει φτωχό, όχι όμως και η συμβολή του Μπίλαρου. Όντως, αυτός είναι ο ηγέτης μας…
1996 : Ο Μπίλαρος συμπληρώνει 5 χρόνια στον Ολυμπιακό και ακόμα τίτλο πρωταθλητή δεν έχει γευτεί.
Η διοικητική αστάθεια και οι διάφοροι πειραματισμοί των περασμένων ετών, δεν αφήνουν τον Ολυμπιακό να σηκώσει κεφάλι. Άλλη μια χρονιά χαμένη, κι άλλη μιζέρια, κι άλλη γκρίνια, η μπάλα παίρνει και τον Καραπιάλη. Eκείνη την χρονιά όμως, η Ιστορία αλλάζει ρώτα και ο Ολυμπιακός μετά από 9 χρόνια στέφεται πρωταθλητής Ελλάδας. Τεράστια η συμβολή του Καραπιάλη, βασικός συντελεστής της επιτυχίας, στην πιο ώριμη ηλικία του. Ναι, αυτός είναι ο Καραπιάλης που είχα φανταστεί πριν πέντε χρόνια, με δικαίωνε και μάλιστα με τόκο.
Στα 31 του πιά, άρχιζε να συλλέγει τίτλους…
Τις επόμενες χρονιές ο Μπίλαρος χαρίζει μοναδικές στιγμές στον κόσμο του Ολυμπιακού, στιγμές που εγώ προσωπικά αυτόματα ανακαλώ στην μνήμη μου όταν σκέφτομαι το όνομά του. Κορυφαία όλων, το τέταρτο γκολ επί του ΠΑΟ στο 2-4 στο ΟΑΚΑ. Βγαίνει σε αντεπίθεση, φάτσα με τον Βάντσικ, αντί να πλασάρει σαν συνηθισμένος ποδοσφαιριστής, κάνει μια φαλτσαριστή λόμπα και… γκολ. Γέμισε το μάτι μου ποδοσφαιρική ηδονή. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Καραπιάλης πάντα ήταν ο άνθρωπος των ντέρμπυ. Ρωτήστε τον ΠΑΟΚ πόσες φορές του έκλεισε το σπίτι, τον ΟΦΗ, την ΑΕΚ. Μέχρι την χρονιά 1999-2000 που έπαιξε, πρόλαβε να χαρεί άλλα τρία Πρωταθλήματα κι ένα κύπελλο Ελλάδας με την ερυθρόλευκη.
Η Εθνική δεν τον δέχτηκε όπως ο Ολυμπιακός.
Ποτέ ο Καραπιάλης δεν ήταν από τα αγαπημένα παιδιά της Εθνικής, 21 συμμετοχές όλες κι όλες με 2 γκολ, όμως η μεγάλη του απογοήτευση ήταν η μη κλήση του από τον Αλκέτα Παναγούλια για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αμερικής. Μετά τα γνωστά αποτελέσματα της Εθνικής (3 ήττες με παθητικό 0-10) στην Αμερική, όλοι έλεγαν ότι το μεγαλύτερο λάθος του κόουτς ήταν ότι δεν πήρε τον Καραπιάλη. Ας είναι, τον αγαπήσαμε εμείς…
Πάντα τον θυμάμαι λιγομίλητο, ντροπαλό αλλά τα λόγια του κάθε φορά που μιλούσε, ήταν γεμάτα, όλο ουσία και ποδοσφαιρική γνώση… Τα τελευταία του ως ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού ακόμα ηχούν μέσα μου… «Είμαι τυχερός που φόρεσα την ερυθρόλευκη φανέλα. Το όνειρό μου εκπληρώθηκε», μέσα από τις λιγοστές αυτές λέξεις ο Βασίλης Καραπιάλης στο τέλος της καριέρας του, έδειξε το μεγάλο πάθος του για τον Ολυμπιακό.
Η αποχώρηση από την ερυθρόλευκη οικογένεια!
Ηταν Μάης του 2000, εννιά χρόνια μετά, ο Καραπιάλης στα 35 του πλέον, δεν θα ήταν πια μέλος της ενεργής ποδοσφαιρικής οικογένειας του Ολυμπιακού, άλλος ένας μύθος όμως δημιουργούταν όπου θα τον άκουγαν οι νεώτεροι και θα ζήλευαν και οι παλαιότεροι θα αναστέναζαν…
Ο Βασίλης Καραπιάλης δεν ήταν ούτε πολύ ταχύς, ούτε πολύ δυνατός, ούτε πολύ σκληρός, ούτε ο πολύ καλός αμυντικός, ούτε ο επιθετικός-κανόνι. Ήταν όμως μεγάλος, πολύ μεγάλος ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ. Είχε ερωτική σχέση με την μπάλα, της μιλούσε, την χάιδευε, της έκανε τα κόλπα. Όταν έπαιρνε την μπάλα στα πόδια του γινόταν άλλος άνθρωπος, δεν μπορούσες να του την πάρεις, θα σε εξέθετε… Χαμηλό κέντρο βάρους και απίστευτη κλειστή ντρίπλα. Τι να μαρκάρεις; Αγαπούσε αυτό που έκανε και το έκανε καλά, περνούσε αυτό στον κόσμο, τον λάτρεψε και τον λατρεύει ακόμα…
Έπαιξε συνολικά 374 παιχνίδια στην Α’Εθνική, 229 εκ των οποίων με την ερυθρόλευκη φανέλα. Πέτυχε 89 γκολ, 60 με τον Ολυμπιακό και κέρδισε 5 Πρωταθλήματα Ελλάδας, 4 με τον Θρύλο, 2 κύπελλα Ελλάδας με την ερυθρόλευκη, 1 στα μαύρα χρόνια και 1 στην χρυσή χρονιά του νταμπλ του 1997-98 όπως κι ένα Σούπερ Καπ.
